دیوارهـا یک شـبه سـاخته نشـده اند که یک شـبه برداشـته شـوند. بـرای اینکـه دیـواری را برداریـد بایـد اول تفکـری کـه باعـث ایجـاد دیـوار شـده، تغییـر کنـد و تفکـری جایگزیـن شـود کـه بتوانـد بـی اعتبـاری تفکـر قبلـی را ثابـت کند و مـورد قبول اکثریـت جامعـه واقـع شـود. تغییر هم، پروسـه ای زمانبـر اسـت. بهـا می طلبـد و صبـر و حوصله. این الگـوی زندگی بسـیاری از مـا زنان و دختـران بوده اسـت کـه راه تحصیـل علـم را در پیـش گرفتیـم و در بحبوحـه جنـگ و سـپس در دهـه بازسـازی، زیـر چتـری بـه نـام مردسـالاری، بزرگسـالی را تجربـه کردیـم. وقتـی بـه عنـوان یـک شـهروند وارد فعالیـت هـای اجتماعـی، فرهنگی و سیاسـی، شـدیم؛ برچسـب هـای مردانـه خوردیـم. تجربه به مـا ثابـت کـرد، در جامعـه ای کـه هویـت یـک زن بـا ضعـف، ترس و در حاشـیه بـودن تعریـف و معنا مـی شـود نیـاز به زمـان و صبـر و پایـداری دارد تا بتـوان ایـن افـکار قالبـی را در مـورد زنـان تغییـر داد. نسـلی از زنـان و دختـران تحصیلکـرده و در عیـن حـال بـا اندیشـه تغییـر در جامعـه در حـال گـذار افغانسـتان زندگـی مـی کننـد کـه عملکـرد انهـا، سرنوشـت امـروز و فـردای زن را در جامعـه افغانسـتان تعییـن می کنـد. این نسـل هویت خود را بازتعریـف خواهـد کـرد. نیمـرخ در ایـن راسـتا رسـالت دارد تـا بـا مکتـوب کـردن تجربـه هـای آنهـا، تصویری از نسـل زنـان و دختران امـروز را به جامعـه نشـان دهد. نسـلی که بـرای جامعـه اش و تاریخـش حرفهای بسـیار بـرای گفتن دارد. نسـلی کـه جامعـه نبایـد دسـت کـم بگیرد.
خاطرات عروس ۱۱ ساله
قسمت دوم | بعد از «شب زفاف» تا هفت ماه با شوهرم همبستر نشدم. چون ترسیده بودم و شب زفاف برایم شبیه یک کابوس شده بود.تا آنجا که می‌توانم بگویم بدترین قسمت زندگیم آن شب بود.
بیشتر بخوانید
