منبع: نیویارک تایمز
نویسنده: لیندا ویلاروسا
برگردان: اخگر رهنورد
میزان مرگومیر نوزادان سیاهپوست در حال حاضر بیش از دو برابر نوزادان سفید پوست است- بر اساس آخرین داده‌های دولتی: 11.3 در هر 1000 نوزاد سیاهپوست، در مقایسه با 4.9 در 1000 نوزاد سفیدپوست-؛ اختلاف نژادی ای که عملن گستردهتر از سال 1850، 15 سال قبل از پایان بردهداری است: زمانیکه اکثر زنان سیاهپوست بهعنوان دارایی/کالای شخصی [سفیدپوستان] بهحساب میآمدند. در یک سال، این شکاف نژادی به مرگ بیش از 4،000 نوزاد سیاهپوست افزایش مییابد. آموزش و پرورش و درآمد، تأثیر ناچیزی بر حفاظت [از حیات اطفال] دارند. در واقع، یک زن سیاهپوست با درجهی عالی تحصیلی، احتمال اینکه نوزادش را از دست بدهد بیشتر است؛ تا یک زن سفیدپوست که درجهی تحصیلیاش پایینتر از صنف هشت است.
این تراژدی مرگومیرِ نوزادان سیاهپوست با تراژدی دیگری درهم آمیخته است: بحران مرگ و نزدیکبهمرگ (near-death) خود مادران سیاهپوست. ایالات متحده یکی از تنها 13 کشور جهان است که در آن میزان مرگومیر مادران- مرگ یک زن در هنگام بارداری یا زایمان تا یک سال پس از پایان بارداری- در حال حاضر بدتر از 25 سال پیش است. همهساله حدود 700 تا 900 روی‌داد مرگومیر مادران در ایالات متحده رخ میدهند. علاوه بر این، «مرکز کنترل امراض» (CDC)، میزان بیش از 50،000 مورد نزدیکبهمرگِ قابل جلوگیری، مانند مورد لاندروم، در هر سال را گزارش میدهد- رقمی که از 1993 تا 2014 میلادی نزدیک به 200 درصد افزایش را نشان میدهد. بر اساس گزارش CDC، زنان سیاهپوست سه تا چهار برابر بیشتر از همتایان سفیدپوستشان، در معرض مرگومیر مرتبط با بارداری قرار دارند- میزان نامتناسبی که بالاتر از میزان احتمال مرگومیر مادران در مکزیک است: جاییکه تقریبن نیمی از جمعیت در فقر زندگی میکنند- و مانند نوزادان، رقم بالای مرگومیر زنان سیاهپوست، ارقام ملی را تشکیل میدهند.
«مونیکا سیمپسون»، مدیر اجرایی «سیستر سانگ» (SisterSong)، بزرگترین سازمان کشور در زمینهی عدالت زادآوریِ زنان رنگینپوست، و عضو «انجمن مادران سیاهپوست» (BMMA)، گروه مدافع زنان، است. در 2014، او در برابر «کمیتهی سازمان ملل متحد در امور محو تبعیض نژادی» در ژنو اظهار داشت که ایالات متحده با قصور و کمکاری در امر مقابله با بحران مرگومیر مادران سیاهپوست، معاهدهی بینالمللی حقوق بشر را نقص میکرد. پس از اظهارات او، این کمیته از ایالات متحده خواست «اختلافات نژادی در زمینهی سلامت جنسی و باروری را محو کند و سیستم جمعآوری داده‌های مرگومیر مادران و نوزادان را در تمامی ایالتها معیاری سازد تا علل اختلافات در نرخهای مرگومیر مادران- و نوزادان- بهطور موثر شناسایی و مورد توجه قرار گیرند». چنین اقداماتی هیچگاه عملی نشدند. تنها نزدیک به نیمی از ایالتها و چند شهر، تابلوهای مرور مرگومیر مادران را برای آنالیز موارد فردی مرگهای مرتبط به بارداری، نصب کردهاند. شمارش رسمی فدرال از مرگومیرهای مرتبط به بارداری، در بیش از 10 سال گذشته وجود نداشته است. تلاش برای معیاریکردن شمارش ملی میزان مرگومیر، تا اندازهای از طریق همکاریهای «Merck for Mothers»، برنامهی شرکت داروسازی، به صندوق «مرکز کنترل امراض» تأمین شده است.
بحران مرگ و نزدیکبهمرگ همچنان برای زنان سیاهپوست در امتداد خطوط قشری/طبقاتی ادامه مییابد. در سال جاری، «سِرِنا ویلیامز»، ستارهی تنیس، داستان تولد اولین طفلاش را در مجله «وُگ» و با جزئیات بیشتر در فیسبوک به اشتراک گذاشت. ویلیامز، یک روز بعد از بهدنیاآوردن دخترش، «الکسیس اُلمپیا»، از طریق عمل سزارین، در ماه سپتامبر، دچار انسداد ریوی، انسداد ناگهانی یک شریان در ریه به اثر لختهشدن خون، گردید. هرچند او سابقهای در این اختلال داشت و در تنفس دچار مشکلات بود، اما می‌گوید که کارمندان صحی در اوایلْ نگرانیهایش را نادیده گرفتند. با آنکه ویلیامز باید قادر به تشخیص و توجه به دقیقترین مراقبتهای بهداشتی در جهان بوده باشد، بهنظر میرسد که گروه پزشکیاش آمادهی مراقبت از او بهخاطر عوارض ناشی از عمل سزارین، از جمله لختههای خون، یکی از شایعترین عوارض عمل سزارین، نبودهاند. حتی پس از آنکه او درمان شد، مشکلاتاش ادامه یافت؛ سرفههای ناشی از انسداد جریان خون، که سبب گسسته‌گی زخم عمل سزارین او می‌شود. هنگامی که او دوباره برای جراحی به شفاخانه آمد، پزشکان یک تومور/غدهی بزرگ، یا مجموعهای از خون، را در بطن او یافتند که نیازمند جراحی بیش‌تری بود. ویلیامزِ 36 ساله، شش هفتهی نخست زندگی نوزادش را در بیماری گذراند.
دلایل تقسیمبندی سیاه-سفید در مرگومیر نوزادان و مادران، برای بیش از دو دهه در میان پژوهشگران و پزشکان مورد بحث بوده است. اما بهتازگی پذیرش آنچه که تاحد زیادی، از نظر پزشکی، یک ایدهی تکاندهنده گفته می‌شود، افزایش یافته است: برای زنان سیاهپوست در آمریکا، فضای گریزناپذیر نژادپرستی اجتماعی و سیستماتیک میتواند نوعی از استرس فیزیولوژیک سمی ایجاد کند که منجر به ایجاد عوارضی- از جمله افزایش فشار خون و پرهاکلامپسی- میگردد و مستقیمن سبب میزان بالای مرگومیر نوزادان و مادران می‌شود. و این نژادپرستی اجتماعی بیشتر در تعصب نژدی فراگیرنده و دیرپا در زمینهی مراقبتهای صحی- از جمله بیتوجهی به نگرانیها و نشانههای قانونی و درست- بروز داده شده است که میتواند به توضیح نتایج بد زایش، حتی در مورد مرفهترین زنان سیاهپوست، کمک کند.
دکتر «سانیتیا ال. ویلیامز»، متخصص آفریقایی-آمریکایی در زمینهی «جراحی زنان و زایمان»، در «منطقهی خلیج» و همکارِ سازمان غیر انتفاعیِ «پزشکان بهداشت باروری» می‌گوید: «نژادپرستیِ واقعیِ سازمانی و ساختاری بر زندگی بیماران ما تأثیر قابل توجهی دارد و مسوولیت ما این است که در مورد آن، بیشتر از آنکه فقط بگوییم این یک مشکل است، صحبت کنیم». «من فکر میکنم، این موضوع، برای مدت طولانی، یک فقرهی گمشده در طبابت بوده است». ادامه دارد…
