منبع: نیویارک تایمز
نویسنده: لیندا ویلاروسا
برگردان: اخگر رهنورد
پس از مرگ «هارمونی»، زنده‌گی «لاندروم» بیشازپیش به آشفته‌گی گرایید. شوهرش او را بهخاطر آنچه که برای طفلشان اتفاق افتاده بود، سرزنش میکرد و بدرفتاری و بدزبانیاش بیشتر شده بود. در نزدیکیهای کریسمس 2016، شوهرش از جا در رفت و به او حمله کرد، او را چنان بهسختی خفه کرد که خودش را خیس کرد. لاندروم در حالی‌که دستانش با به یاد آوردن این خاطره به لرزه در آمد، می‌گوید: «او به من گفت: “میخواهی در مقابل بچههایت بمیری؟”»
سپس شوهرش لباسهای او را پاره، و به او تجاوز جنسی کرد. لاندروم با پلیس تماس گرفت، پولیس او را دستگیر و به تجاوزِ درجه دوم متهم کرد. لاندروم قرارِ منعْ دریافت کرد، اما بازپرسِ بخش قضایی سرانجام از رسیده‌گی به این مسأله سر باز زد. لاندروم همچنین از «مرکز عدالت خانواده‌گی نیواورلئان»، سازمانی که از قربانیان خشونت خانواده‌گی و تجاوز جنسی حمایت و دفاع میکند، خواهان همکاری شد. مشاوران این مرکز، او و پسرانش را، پیش از انتقال به خانهای دایمیتر در اوایل سال گذشته، در خانهای امن پنهان کردند.
لاندروم رابطهای کوتاهمدت با مرد دیگری نیز داشت و در مارچ 2017 متوجه شد که دوباره باردار شده و موعدش ماه دسامبر بود. لاندروم در حالی‌که به دامناش (پایین) نگاه میکرد، گفت: «نمیخواهم دروغ بگویم؛ هرچند خودم هم علاقهای زیاد داشتم، اما ميخواستم به پسرانم، خواهری را كه از دست داده بودند، باز گردانم. آنها هیچگاه فراموش نکردند. هر شب دعاهایی مانند: “شب خوش، هارمونی! شب خوش، خدا! خواهر، ما تو را دوست داریم” میگویند». لاندروم اندکی مکث کرد و نفس عمیق کشید. «اما همچنین بهخاطر آنچه که قبلن برایم اتفاق افتاده بود، هراس داشتم».
در اوایل خزان گذشته، «مری ان بارتکوویچ»، مدیر پروندهی لاندروم در «مرکز عدالت خانواده‌گی»، به ورکشاپی که از سوی «لاتونا گیوا»، یکی از بنیان‌گذاران 31 سالهی «The Birthmark Doula Collective»، برگزار شده بود، شرکت کرد. این گروه 12 نفری متشکل از قابلههایی که از نظر نژادی مختلفاند و بین سنین 26 تا 46 ساله‌گی، بهعنوان قابلههای حرفهیی در دوران بارداری و زایمان و نیز شش هفته پس از تولد نوزاد، مشغول بهکار استند و سالانه به نزدیک به 400 نفر از مراجعین در سراسر نیواورلئان- از زنان ثروت‌مند که در محلهی اشرافینشین «گاردن دیستریکت» زنده‌گی میکنند، گرفته تا زنانی که در بخش ویرانشدهی «Lower Ninth Ward» بهاثر توفان کاترینا، و دیگر جوامع رنگینپوست بهسر میبرند و از سوی کلینیکها، مشاوران مدرسه و سازمانهای خدمات اجتماعی فرستاده میشوند- خدمات ارایه میکنند. این انجمن، خدمات رایگان را برای این زنان نیازمند فراهم میکنند.
مدیر پروندهی لاندروم، فورن بهیاد مشتری جوان و باردارش افتاد. از دستدادن طفل، خونریزی تا سرحد مرگ و فرار از یک همسر بد رفتار، تنها آخرین روی‌دادهای یک زنده‌گی سراسر نکبتبار بود که لاندروم از دوران کودکیِ زندهگیاش با آن دست به گریبان بود. او 10 ساله بود که «توفان کاترینا» در 2005 نیواورلئان را ویران کرد. او و خانوادهاش ابتدا به یک هوتل فرار کردند و سپس با پیمودن بیش از یک مایل از طریق آبِ روبهافزایش به «سوپردوم» رفتند؛ جایی که هزاران بی‌جا شده قبلن با غذا، آب و جای ناکافی جابهجا شده بودند. او گذر از «شفاخانهی خیریه»، جایی که متولد شده بود، را بهیاد دارد. لاندروم بهیاد میآورد: «آبْ عمیقتر و عمیقتر میشد، و سرانجام، من روی پنجههای پایم ایستاد شدم و آبْ درست تا قسمت دهان من رسیده بود». «وقتی شفاخانه را دیدم، صادقانه بگویم فکر کردم قرار است در همانجایی که متولد شده بودم، بمیرم». لاندروم دقیقن نمیدانست کار این قابلهها چه بود، اما وقتی «بارتکوویچ» نقششان را بهعنوان منبع حمایت و اطلاعات برای زنان باردار توضیح داد، او خواستار خدمات آنان گردید. قرار شد «لاتونا گیوا» قابلهی او باشد.
«گیوا»، دختر یک مادر سفید پوست و پدر مهاجر نیجریهیی، نخستین دورهی آموزشی قابلهگیاش را زمانی که هنوز دانش‌جوی «گرینل کالج» در «آیووا» بود، سپری کرد. او قبل از گرفتن مدرک قابله‌گی، برای استفاده از بورسیهای تحصیلی در زمینهی سازماندهی جامعه، به نیواورلئان نقل مکان کرد. پس از مدتی کار بهعنوان پرستارِ زایمان و وضع حمل، و سپس بهعنوان پرستار مهمان برای مشتریان «مدیکاید» در «سنت برنارد پریش»، منطقهای جنوبشرقی نیواورلئان که در آن تمامی ساختارها در نتیجهی سیلابهای کاترینا آسیب دیده بودند، «گیوا» خود را وقف کار قابله‌گی و آموزش و پرورش زایمان کرد. او «Birthmark» را در 2011 همراه با «دانا کرِن»- قابلهی دیگری که به ارایهی خدمات برای زنانِ نیواورلئان، که بسیاری اوقات در حین بارداری نیاز به حمایت داشتند اما نمیتوانستند هزینههای این خدمات را تأمین کنند، علاقه داشت- تأسیس کرد.
«گیوا» می‌گوید: «پرستار درد زایمان و وضع حمل در ایالات متحده بهمعنی مراقبت از بیمارانی است که در وضعیت حاد و بحرانی بهسر میبرند، چون ما مراقبتهای پیشگیرانه و حمایتی را همیشه و در همه نقاط کشور عملی نکردهایم». لوئیزیانا در میان 50 ایالت ایالات متحده، در مرگومیر مادران در رتبهی 44 قرار دارد. مادران سیاهپوست در این ایالت با نرخ 5:3 برابر مادران سفید پوست میمیرند. از 1500 نفر از مراجعینی که از قابلههای «Birthmark»، از زمان تشکیل این انجمن (هفت سال پیش)، خدمات دریافت کردهاند،10 مورد مرگومیر نوزادان، بهشمول سقط جنین قبل از وقت و مردهزایی، اتفاق افتاده است که کمتر از نرخ مجموعی لوئیزیانا و ایالات متحده و نیز نرخ مرگومیر نوزادان سیاهپوست است. در این میان، هیچ مادری از دنیا نرفته است
ادامه دارد.
