منبع: نیویارک تایمز
نویسنده: لیندا ویلاروسا
برگردان: اخگر رهنورد
در اواخر دههی 1990، محققان دیگر سعی میکردند سر از معمای اختلاف سیاه-سفید در مرگومیر نوزادان درآورند. فقر به تنهایی در توضیح مرگومیر نوزادان نادرست اثبات شده بود، و مطالعهای در مورد بیش از 1000 زن در نیویورک و شیکاگو، که در «مجلهی سلامت عمومی آمریکا» در 1997 منتشر شد، دریافت که زنان سیاهپوست در حین بارداری کمتر مشروب مینوشیدند و سیگار میکشیدند، و اینکه آنان حتا زمانیکه به مراقبتهای قبل از زایمان دسترسی داشتند، نوزادان شان اغلب کوچک به دنیا می‌آمدند.
کارشناسان تعجب کردند که آیا نرخ بالای مرگومیر نوزادانِ زنان سیاهپوست، که به نوزادان کوچک و زودرس نسبت داده می‌شد، ریشه‌های ژنتیکی داشتند. آیا زنان سیاهپوست عیب و نقصی داشتند که فرزندان‌شان را متاثر می‌ساختند؟ اما علم نیز این نظریه را رد کرده است: مطالعهای در سال 1997، که توسط دو نوزادشناس شیکاگو، «ریچارد دیوید» و «جیمز کالینز»، در «مجلهی پزشکی نیوانگلند» منتشر شد، دریافتند که نوزادانی که در خانواده‌های مهاجران جدید از کشورهای فقیر غرب آفریقا به دنیا آمده بودند، بیشتر از همتایان سیاهپوست آمریکایی شان وزن داشتند و در وزن شان با نوزادان سفیدپوست هم‌سان بودند. به عبارت دیگر، احتمال این که آنان پس از دوران کامل بارداری به دنیا بیایند، بیشتر بود که خطر مرگ را پایین می‌آورد. در 2002، همان محققین به کشف تازه‌ای دست یافتند: دختران مهاجران آفریقایی و کارائیبی که در ایالات متحده رشد کرده بودند، نوزادانی به دنیا آوردند که از مادران‌شان در زمان تولد کوچک‌تر بودند، در حالی‌که نوه‌های زنان سفیدپوست اروپایی در واقع بیش از مادران شان در هنگام تولد وزن داشتند. آشکار شدن تفاوت‌های سیاه-سفید آمریکا، صرفن یک نسل را در بر گرفت.
هنگامی‌که در 1996 باردار شدم، این تحقیق برای من به طور غیر منتظرهای واقعی از آب درآمد. زمانی که «متخصص زاد و ولد و امراض زنانهی خیابان پارک»، یکی از دوستان من که ضمنن به او اعتماد داشتم، متوجه شد که طفل من بسیار کوچک‌تر از سن مورد انتظار دورهی آبستناش بود- هرچند خودم کاملن صحت‌مند بودم- مرا استراحت داد و نیز نزد متخصص فرستاد. متخصص تشخیص داد که من عارضهای داشتم به نام محدودیت رشد درون رحمی(IUGR)، که عمومن مربوط به مادرانی که دیابت، فشار خون بالا، سوء تغذیه و یا عفونت‌هایی مانند سیفلیس دارند، می‌شود که هیچ‌کدام از آن‌ها در مورد من صادق نبود. در جریان یک قرار ملاقات با یک پنیولوژیست- تحت پوشش بیمهی عالی صحی من- با سوالاتی پیاپی دربارهی «شیوهی زنده‌گی»ام مواجه شدم و اینکه آیا من مشروب می‌نوشیدم، سگرت می‌کشیدم یا از مجموعهی وسیعی از مواد مخدر غیرقانونی استفاده می‌کردم. من تعجب کردم: آیا این افراد فکر می‌کنند که من همان ثانیهای که دفتر را ترک می‌کنم، کوکائین دود می‌کنم؟ سرانجام پی بردم که در نبود عارضهی پزشکی، محدودیت رشد درون رحمی تقریبن به طور انحصاری به مادرانی ارتباط می‌گیرد که سیگار می‌کشند و یا مواد مخدر و الکل مصرف می‌کنند. همانطور که بارداری من پیش‌رفت کرد اما نوزادم رشد نکرد، دکتر من تصمیم گرفت که یک ماه قبل از موعد مقررْ زایمان صورت گیرد، و معتقد بود که نوزاد در خارج از بدن من سالمتر خواهد بود. دختر من با وزن 4 پوند و 13 اونس به دنیا آمد، و به عنوان کموزن در هنگام تولد ردهبندی شد. اگرچه او اکنون یک دانش‌جوی باهوش و سالمِ کالج ورزشی است، من همیشه تعجب کرده‌ام: آیا این امر به نحوی مربوط به تجربهی یک زن سیاهپوست بودن در آمریکا بود؟
اگر چه 25 سال پیش [طرح این موضوع] رادیکال به نظر می‌رسید، تعداد کمی از پژوهش‌گران در این زمینه اکنون مخالف‌اند که تفاوت‌های سیاه-سفید در مرگ و میر نوزادان نه به ژنتیک نژادی، که به تجربهی زیستهی نژادی در این کشور مرتبط است. در 2007، «دیوید» و «کالینز» بررسی دقیقتر و جامعتری از رابطهی نژاد و مرگومیر نوزادان را در «مجلهی سلامت عمومی‌ایالات متحده» منتشر کردند، و بار دیگر مفهوم نوعی از ژن که به زایمان زودرسِ زنان سیاهپوست یا وزن پایین اطفال شان در هنگام تولد منجر می‌شود را نادرست اثبات کردند. «دیوید»، استاد طب اطفال در دانشگاه ایلینوی، شیکاگو، برای اینکه مطمئن شود پیام تحقیق کاملن واضح است، فرضیهاش را در مصاحبه‌های رسانه‌ای به صورت دوستانه اما در قالب عبارات صریح و بیپرده بیان کرد: «به نظر می‌رسد برای زنان سیاهپوست مشکلی در زمینهی رشدشان در آمریکا وجود دارد که روی وزن نوزادان شان تأثیر منفی برجای می‌گذارد
ادامه دارد…».
