چرا مادران و نوزادان سیاه‎پوست آمریکایی با بحران مرگ و زنده‌گی مواجه‎اند؟ بخش هفتم

منبع: نیویارک تایمز
نویسنده: لیندا ویلاروسا
برگردان: اخگر رهنورد

در اواخر دهه‎ی ۱۹۹۰، محققان دیگر سعی می‎کردند سر از معمای اختلاف سیاه-سفید در مرگ‎ومیر نوزادان درآورند. فقر به ‎تنهایی در توضیح مرگ‎ومیر نوزادان نادرست اثبات شده بود، و مطالعه‎ای در مورد بیش از ۱۰۰۰ زن در نیویورک و شیکاگو، که در «مجله‎ی سلامت عمومی ‌آمریکا» در ۱۹۹۷ منتشر شد، دریافت که زنان سیاه‎پوست در حین بارداری کم‎تر مشروب می‎نوشیدند و سیگار می‎کشیدند، و این‎که آنان حتا زمانی‎که به مراقبت‎های قبل از زایمان دست‎رسی داشتند، نوزادان‌ شان اغلب کوچک به دنیا می‌آمدند.

کارشناسان تعجب کردند که آیا نرخ بالای مرگ‎و‎میر نوزادانِ زنان سیاه‎پوست، که به نوزادان کوچک و زودرس نسبت داده می‌شد، ریشه‌های ژنتیکی داشتند. آیا زنان سیاه‎پوست عیب و نقصی داشتند که فرزندان‌شان را متاثر می‌ساختند؟ اما علم نیز این نظریه را رد کرده است: مطالعه‎ای در سال ۱۹۹۷، که توسط دو نوزادشناس شیکاگو، «ریچارد دیوید» و «جیمز کالینز»، در «مجله‎ی پزشکی نیوانگلند» منتشر شد، دریافتند که نوزادانی که در خانواده‌های مهاجران جدید از کشورهای فقیر غرب آفریقا به دنیا آمده بودند، بیش‌تر از همتایان سیاه‎پوست آمریکایی شان وزن داشتند و در وزن شان با نوزادان سفیدپوست هم‌سان بودند. به عبارت دیگر، احتمال این که آنان پس از دوران کامل بارداری به دنیا بیایند، بیش‌تر بود که خطر مرگ را پایین می‌آورد. در ۲۰۰۲، همان محققین به کشف تازه‌ای دست یافتند: دختران مهاجران آفریقایی و کارائیبی که در ایالات متحده رشد کرده بودند، نوزادانی به دنیا آوردند که از مادران‌شان در زمان تولد کوچک‌تر بودند، در حالی‌که نوه‌های زنان سفیدپوست اروپایی در واقع بیش از مادران شان در هنگام تولد وزن داشتند. آشکار شدن تفاوت‌های سیاه-سفید آمریکا، صرفن یک نسل را در بر گرفت.

هنگامی‌که در ۱۹۹۶ باردار شدم، این تحقیق برای من به‎ طور غیر منتظره‎ای واقعی از آب درآمد. زمانی که «متخصص زاد و ولد و امراض زنانه‎ی خیابان پارک»، یکی از دوستان من که ضمنن به او اعتماد داشتم، متوجه شد که طفل من بسیار کوچک‎تر از سن مورد انتظار دوره‎ی آبستن‎اش بود- هرچند خودم کاملن صحت‌مند بودم- مرا استراحت داد و نیز نزد متخصص فرستاد. متخصص تشخیص داد که من عارضه‎ای داشتم به نام محدودیت رشد درون رحمی‌(IUGR)، که عمومن مربوط به مادرانی که دیابت، فشار خون بالا، سوء تغذیه و یا عفونت‌هایی مانند سیفلیس دارند، می‌شود که هیچ‌کدام از آن‌ها در مورد من صادق نبود. در جریان یک قرار ملاقات با یک پنیولوژیست- تحت پوشش بیمه‎ی عالی صحی من- با سوالاتی پیاپی درباره‎ی «شیوه‎ی زنده‌گی»ام مواجه شدم و این‎که آیا من مشروب می‌نوشیدم، سگرت می‌کشیدم یا از مجموعه‎ی وسیعی از مواد مخدر غیرقانونی استفاده می‌کردم. من تعجب کردم: آیا این افراد فکر می‌کنند که من همان ثانیه‎ای که دفتر را ترک می‌کنم، کوکائین دود می‌کنم؟ سرانجام پی بردم که در نبود عارضه‎ی پزشکی، محدودیت رشد درون رحمی تقریبن به طور انحصاری به مادرانی ارتباط می‌گیرد که سیگار می‌کشند و یا مواد مخدر و الکل مصرف می‌کنند. همان‎طور که بارداری من پیش‌رفت کرد اما نوزادم رشد نکرد، دکتر من تصمیم گرفت که یک ماه قبل از موعد مقررْ زایمان صورت گیرد، و معتقد بود که نوزاد در خارج از بدن من سالم‎تر خواهد بود. دختر من با وزن ۴ پوند و ۱۳ اونس به دنیا آمد، و به عنوان کم‎وزن در هنگام تولد رده‎بندی شد. اگرچه او اکنون یک دانش‌جوی باهوش و سالمِ کالج ورزشی است، من همیشه تعجب کرده‌ام: آیا این امر به نحوی مربوط به تجربه‎ی یک زن سیاه‎پوست بودن در آمریکا بود؟

اگر چه ۲۵ سال پیش [طرح این موضوع] رادیکال به نظر می‌رسید، تعداد کمی‌ از پژوهش‌گران در این زمینه اکنون مخالف‌اند که تفاوت‌های سیاه-سفید در مرگ و میر نوزادان نه به ژنتیک نژادی، که به تجربه‎ی زیسته‎ی نژادی در این کشور مرتبط است. در ۲۰۰۷، «دیوید» و «کالینز» بررسی دقیق‎تر و جامع‎تری از رابطه‎ی نژاد و مرگ‎ومیر نوزادان را در «مجله‎ی سلامت عمومی‌ایالات متحده» منتشر کردند، و بار دیگر مفهوم نوعی از ژن که به زایمان زودرسِ زنان سیاه‎پوست یا وزن پایین اطفال شان در هنگام تولد منجر می‌شود را نادرست اثبات کردند. «دیوید»، استاد طب اطفال در دانشگاه ایلینوی، شیکاگو، برای این‎که مطمئن شود پیام تحقیق کاملن واضح است، فرضیه‎اش را در مصاحبه‌های رسانه‌ای به‎ صورت دوستانه اما در قالب عبارات صریح و بی‎پرده بیان کرد: «به نظر می‌رسد برای زنان سیاه‎پوست مشکلی در زمینه‎ی رشدشان در آمریکا وجود دارد که روی وزن نوزادان شان تأثیر منفی برجای می‌گذارد
ادامه دارد…».