نیمرخ
  • گزارش
  • هزار و یک‌ شب
  • گفت‌وگو
  • مقالات
  • ترجمه
  • پادکست
هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
EN
نیمرخ

«حرم سرای قذافی»؛ سندی بر صفحه ی تاریخ

  • نیمرخ
  • 8 سرطان 1398
photo_2019-06-27_15-11-52

«حرم سرای قذافی»؛ سندی بر صفحه ی تاریخ

غلام سخی حلامیس

«حرم سرایِ قذافی»، کتابی از «آنیک کوژان» نویسنده و ژورنالیستِ زنِ فرانسوی است. این کتاب را «بیژن اشتری» به فارسی ترجمه کرده است. کتابِ حرم سرای قذافی، همان گونه که مترجمِ فارسی آن نیز اشاره کرده است، زندگی‌نامه‌ی سیاسی معمر قذافی نیست. در این کتاب فقط به یک وجه هولناک از زندگی او پرداخته شده است. نثرِ فارسی «حرم سرای قذافی» روان، شیک، شسته و رفته می‌باشد و مترجم به خوبی از پسِ کارش برآمده است. نویسنده نیز تا حدِ زیادی کوشش کرده است که به صورت مستند به شرح و بسطِ وقایع بپردازد. اگرچه حرف‌و حدیث‌هاییِ در مورد صحت و سُقمِ برخی از ادعای کتاب می‌توان مطرح نمود، اما این گمانه به آن حد نیست که حوادث و اتفاقاتِ درونِ کتاب را از اساس فاقد اعتبار سازد.

شخصیتِ اصلی «حرم سرای قذافی»، ثریا است. به قولِ نویسنده «او دلیلِ شکل‌گیری این کتاب است». جسارت و شجاعتِ ثریا مبنی بر بیانِ حقایقِ پُشت پرده و کتمان شده‌ای که کم‌تر مرد و زنِ لیبیایی حاضر می‌شود، در باره‌ی آن سخن بزند، باعث شده که این کتاب نوشته شود و نشر شود. در لیبیای پس از قذافی، حرف زدن در مورد «جنایاتِ جنسی» او به مثابه‌ی نوعی «شرم ساریِ ملی» پنداشته می‌شود و پرده‌برداشتن از این «رازهایِ خجالت‌آور» را موجبِ آبرو ریزی و مایه‌ی حقارت می‌دانند. ثریا اما جسورانه داستان‌اش را بیان می‌کند که همچون «شهادت نامه» و «سندی تاریخی»ای در اختیارِ خوانندگان و نسل‌های آینده‌ی لیبی قرار گیرد. به پندارِ من، کتابِ «حرم سرایِ قذافی» جدای از این که سندی بر صفحه‌ی تاریخ است، عبرت نامه‌ای برای تمامِ دیکتاتورانِ دنیا نیز می‌باشد. این کتاب به ما می‌گوید، که «چراغِ ظلم تا ابد روشن نمی‌ماند» و بالاخره کسی پیدا خواهد شد تا دمارِ از روزگارِ دیکتاتور در آورد.

قذافی کی بود؟

سرهنگ معمر قذافی، دیکتاتور لیبیایی بود، که در سال ۱۹۴۸ در خانواده‌ای فقیر به دنیا آمد. او پس از پایانِ تحصیلات به ارتش پیوست و به نظامی‌گری روی آورد. معمر قذافی در سال ۱۹۶۹ در حالی که فقط ۲۷ سال سن داشت و به عنوانِ رییس ستاد ارتش لیبی انجام وظیفه می‌کرد در یک کودتایِ بدونِ خون‌ریزی توانست بر مسند قدرت بنشیند و یکی از مخوف‌ترین نظام‌های دیکتاتوری دنیا را رهبری کند. دیدگاه‌های سیاسی قذافی در کتاب سه جلدی موسوم به «کتاب سبز» به تفصیل آمده است. غرور، بلندپروازی و قدرت بدون حد و حصر قذافی در دنیای عرب، زبان زد خاص‌و عام بود. او خودش را «شاه شاهانِ افریقا» لقب داده بود و ادعای حکومت بر تمام ملت عرب را در سر می‌پرورانید. قذافی، ۴۲ سال بر لیبی حکومت کرد و بالاخره در ۲۰ اکتبر ۲۰۱۱ توسط مردم و انقلابیون لیبی دستگیر و اعدام شد. قذافی، مخالفِ رژیم اسراییل و جزو چهار عربِ پرمدعای چون جمال عبدالناصر، صدام حسین و حافظ اسد بود که بدون هیچ ترس و لرزی علیه سیاست‌های جهانی ایالات متحده آمریکا موضع می‌گرفتند. این چهارعرب بلندپرواز با تلفیق قومیت، اسلام و سوسیالیسم می‌خواستند برای ملت عرب «هویت رهایی‌بخش» دست و پا کنند. قذافی، ناصر، صدام و اسد مشهور به «ناسیونال سوسیالیست‌های عرب» هستند. رژیم قذافی نیز توسط انقلابیون و به کمک نیروهای ناتو نابود شد.

تجاوز جنسی همچون ابزارِ سلطه

قذافی مبتلا به جنون جنسی و یک سادیست تمامِ عیار بود. او از آزار، اذیت و تجاوز بر دیگران لذت می‌برد. دیکتاتور لیبی از تأثیراتِ منفی تجاوز جنسی بر روانِ قربانی به خوبی آگاه بود و در زمانی که بر اریکه‌ی قدرت نشسته بود از تجاوز جنسی به عنوان «ابزار سلطه» و «سلاحِ نظامی» علیه مخالفانِ سیاسی‌اش استفاده می‌کرد.

آنیک کوژان می‌نویسد: «لذیذترین خوراک دیکتاتور، یا «شکاری» که او بیش از هر شکار دیگری آرزوی شکارش را داشت، همسران و دختران پادشاهان و رؤسای کشورهای خارجی بود. قذافی برای این‌که «شاه شاهان افریقا» شود و این آرزوی دیرینش را حداقل در عالم خیال تحقق بخشد راه ویژه‌ای را در پیش گرفته بود: تصاحب همسران و دختران پادشاهان و رؤسای جمهوری کشورهای آفریقایی. تصاحب همسر یا دختر فلان حاکم آفریقایی از نظرش به معنای از دور خارج کردن آن حاکم و نشستن بر جایگاه او بود. این طوری بود که می‌خواست تک تک آن‌ها را از اریکه‌ی قدرت به زیر بکشد و بر جای آن‌ها بنشیند، هرچند در عالم خیال».(ص، ۲۷۳)

قذافی با مصرف پول‌های هنگفت، ملاحظه‌کاری مخصوص خودش و استفاده از دستگاه دیپلماسی، توانست پای بسیاری از این زنان و دختران را به اتاق خواب‌اش بکشاند. یکی از کسانی که بسیار به قذافی نزدیک بود لیلا طرابلسی، همسر بن علی دیکتاتور تونس بود. او بارها به دیدنِ معمر آمد و هر بار با پول و طلای هنگفت بر می‌گشت. نیکلا سارکوزی، همسر رییس جمهور سابق فرانسه یکی از دیگر کسانی بود که چندباری به خوابگاه قذافی رفت و هربار با هدایای فراوان برگشت. تونی بلر، نخست وزیر بریتانیا را نیز دخترهای حرم سرای قذافی در کاروان او دیده بودند.

همچنان بخوانید

تداوم ستیز با آموزش؛ آخرین چراغ‌ها خاموش می‌شود

تداوم ستیز با آموزش؛ آخرین چراغ‌ها خاموش می‌شود

18 جوزا 1402
«به خاطر فقر و درمان مادرم، مجبور به ازدواج شدم»

«به خاطر فقر و درمان مادرم، مجبور به ازدواج شدم»

18 جوزا 1402

قذافی به دلیل تعارضات جدی که با ملک عبدالله داشت نیز تلاش کرد دختر او را تصاحب کند و به نحوی از پدرش انتقام گیرد. وی از طریق یک واسطه لبنانی می‌خواست آن دختر را به لیبی بیاورد، اما در نقشه‌اش گول خورد‌ و موفق نشد. زیرا آن واسطه لبنانی دختر مراکشی‌ را که در عربستان زندگی کرده بود به جای شاه‌دخت عربستانی به معمر پیشکش کرد.

جدای از این‌ها قذافی، هیچ شکی نداشت که «شوهر مردم لیبی» است و به هر زن و دختری می‌تواند در کشورش تجاوز کند. زندگی دختران و زنان زیادی را به خاک یکسان کرد و از جوانی آن‌ها کابوس وحشت ناکی ساخت. مردی که در «کتاب سبز» از برابری زن و مرد سخن زده بود و چندهمسری را ممنوع قرار داده بود. اوقاتِ فراغت اش را با سکس و تجاوز جنسی پر می‌کرد. ثریا یکی از این دختران بود. او در هفدهم فوریه ۱۹۸۹ در مرج، شهر کوچکی در منطقه‌ی جبل اخضر (کوهستان سرخ) از یک مادر تونسی و پدر لیبیایی به دنیا آمد. مادرش آرایش‌گر بود و جوانی‌اش را در پاریس گذرانده بود و پدرش نیز شغل خدمت گذاری در سفارت خانه لیبی در پاریس داشت. ثریا زمانی که در یکی از مکتب‌های شهر سرت، زادگاه قذافی، درس می‌خواند. در یکی از روزهای ماه آپریل ۲۰۰۴ در حالی که در صف دختران زیبای دانش‌آموز ایستاده و به قائد اعظم لیبی گل تقدیم می‌کرد توسط دیکتاتور نشانی شد و بعد از آرایش‌گاه مادرش ربوده شد. دختری که می‌خواست در آینده پزشک شود برای همیشه رویاهایش را در یکی از زیر زمینی‌های «باب العزیزیه» دفن کرد و به قربانی ای مبدل شد که مردم لیبی پس از قذافی نمی‌خواهند در مورد آن سخن بزنند. لیبی (نام مستعار)، لیلا، هدی و… به ترتیب دختران و زنانی هستند که قذافی زندگی آن‌ها را سیاه ساخت. قذافی به همسر و زن یکی از جنرال‌های ارتش‌اش نیز تجاوز کرد و وقتی جنرال از این ماجرا خبر شد، در جا سکته کرد و مُرد.

قربانیِ شرم آور

متأسفانه، قربانیانِ تجاوزِ جنسی در تمامِ کشورهای دارایِ رسوم و رواج های سنتی در وضعیتِ دشواری به سر می‌برند. این تنها قذافی نیست که هر نوع صدای مخالفی را در کشورش خفه می‌کرد و جزای مخالفان سیاسی‌اش را با شکنجه، تجاوز و سرکوب می‌داد. در تاریخ کشورهای جهان، مثال‌های فراوانی از این نوع حاکمان وجود دارد. تاریخ افغانستان درخشان از دهشت، تجاوز و تباهی است. خواندنِ کتاب «حرم‌سرای قذافی» و محتوای آن، بیش از هر مردمی برای ما افغانستانی‌ها آشناتر است و حس هم ذات پنداری خلق می‌کند. این تنها، ثریا و لیلا و هدی نیستند که به دست جبارِ دیکتاتور و روانی رویاهایِ خویش را از دست می‌دهند و با کابوسِ ناشی از تجاوز هم راه می‌شوند. در دورانِ جنگ‌های داخلی، ده‌ها ثریا در افغانستان موردِ تجاوز قرار گرفتند و تا ابد شرمِ آن را با خود یدک کشیدند. ثریای لیبی می‌تواند صدایش را بلند کند و داستان‌اش را به جهانیان قصه کند. ثریای افغانی اما، تا ابد با این کابوس زیست و آن را با خود به گور برد. ثریاها در هیچ کجای جهانِ مقصر وضعیت خویش نیستند. آن‌ها طعمه‌های هستند که شکار شدند و تنها گناه شان زن بودنِ شان بود/ است.

موضوعات مرتبط
دیدگاه شما چیست؟

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

به دیگران بفرستید
Share on facebook
فیسبوک
Share on twitter
توییتر
Share on telegram
تلگرام
Share on whatsapp
واتساپ
پرخواننده‌ترین‌ها
پدرم مرا در بدل 300 هزار افغانی به یک معتاد مواد مخدر فروخت
گزارش

پدرم مرا در بدل 300 هزار افغانی به یک معتاد مواد مخدر فروخت

13 جوزا 1402

گزارش از تمنا غفور فتانه هنگامی که تنها 16 سال سن داشت، عکس شخصی را در مقابل خودش می‌دید که به گفته دیگران قرار بود همسر زندگی‌اش شود. وی در آن سن درک واضحی از ازدواج و زندگی...

بیشتر بخوانید
زنانی مبتلا به همورویید که به جای معالجه سرزنش می‌شوند 
هزار و یک شب

زنانی مبتلا به همورویید که به جای معالجه سرزنش می‌شوند 

2 جوزا 1402

راهروها و سالن‌های انتظار شفاخانه‌های خصوصی و دولتی در شهر کابل؛ دو محیط متفاوت برای زنانِ متفاوت است.درسالن‌های انتظار شفاخانه‌های خصوصی انگار فقط زنان خوش شانسی توانستند راه یابند که از نظر اقتصادی مشکلات کم‌تری...

بیشتر بخوانید
کودک همسری
گوناگون

خاطرات عروس ۱۱ ساله

5 حوت 1401

قسمت دوم | بعد از «شب زفاف» تا هفت ماه با شوهرم همبستر نشدم. چون ترسیده بودم و شب زفاف برایم شبیه یک کابوس شده بود.تا آنجا که می‌توانم بگویم بدترین قسمت زندگیم آن شب بود.

بیشتر بخوانید
کودک همسری
هزار و یک شب

خاطرات عروس 11 ساله

5 حوت 1401

قسمت اول‌ |‌ روزی که عروس شدم هنوز به بلوغ نرسیده بودم. پوشیدن پیراهن «خال سفید» و چادر سبز گلدار مرا از بقیه متفاوت نشان می‌داد، به همین خاطر حس غرور داشتم و خود را از همه برتر...

بیشتر بخوانید
کشف هویت جنسی
هزار و یک شب

یاسمین: کشف هویت جنسی‌‌ام سخت، اما دل‌پذیر بود

14 جوزا 1402

«از زمانی که خیلی کوچک بودم یادم می‌آید وقتی در جمع پسرها قرار می‌گرفتم حس فرار به من دست می‌داد و فکر می‌کردم کسی در گوشم می‌گوید باید از این جمع جدا شوی. البته یک حس...

بیشتر بخوانید
Nimrokh Logo
بستر گفتمان زنانه

نیمرخ رسانه‌‌ی آزاد است که با نگاه ویژه به تحلیل بررسی و بازنمایی مسایل زنان می‌پردازد. نیمرخ صدای اعتراض و پرسش زنان است.

  • درباره نیمرخ
  • تماس با ما
  • شرایط همکاری
Facebook Twitter Youtube Instagram Telegram Whatsapp
نسخه پی دی اف

بایگانی

نمایش
دانلود
بایگانی

2022 نیمرخ – بازنشر مطالب نیمرخ فقط با ذکر کامل منبع مجاز است.

هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
  • گزارش
  • هزار و یک‌ شب
  • گفت‌وگو
  • مقالات
  • ترجمه
  • پادکست
EN

-
00:00
00:00

لیست پخش

Update Required Flash plugin
-
00:00
00:00