هفته‌نامه‌ی نیمرخ با رویکرد زن‌محور سه سال پیش شروع به فعالیت کرد. نشرات این هفته‌نامه مختص برای زنان است. زن و نقش آن در سیاست، اجتماع، فرهنگ، اقتصاد و… مهم‌ترین پهلوهای پردازش نیمرخ بوده است. گفتمانِ برابری، آزادی، عدالت و پایان دادن به تبعیض، خشونت و زن‌ستیزی و غیریت‌سازی‌های که نفی‌کننده‌ی حقوق و نقش زنان در جامعه می‌شود، جان‌مایه‌ی مباحث نیمرخ بوده است. نیمرخ با چشم‌اندازی روشن و آینده‌نگری برای بهبود وضعیت زنان و نه گفتن به پندارهای تبعیض‌آمیز و زن‌ستیزانه به فعالیت‌های خود ادامه خواهد داد.
وقت نیمرخ ایجاد شد و به نشرات آغاز کرد، کار دشوار می‌نمود. اما واقعیت این است که تدام و پی‌گیری کارِ نیمرخ آنهم در افغانستان دشواتر است. در جامعه‌ی که زن جنس دوم شمرده شود، تبعیض سازمان‌یافته در برابر زنان در لایه‌های اجتماعی آن نهفته باشد، زن‌ستیزی نهادینه شده باشد و آزادی و برابری زنان بی‌غیرتی مردان تلقی شود، کار رسانه‌ای ویژه‌ی زنان و پی‌گیری آن ساده نیست. اما اراده و باور ما به تدام کار نیمرخ تا تغییر، برابری و پایان‌یافتن تبعیض پابرجاست. شاید آهسته، اما پیوسته ادامه خواهیم داد.
در درازای این سه سال، فعالیت نیمرخ با چالش‌ها و فرصت‌های به همراه بوده است. گاهی برای مدتی کوتاهی فعالیت نیمرخ متوقف شده، اما بار دیگر ادامه یافته و جاری خواهد ماند. تا اکنون که صدمین شماره‌ای نیمرخ را به نشر می‌رسانیم، مباحث فراوانی را در بخش‌های گوناگون راجع به زنان نشر کردیم. بی‌تردید یاری و همراهی زنان و مردان دیگر اندیش و باورمند به آزادی، برابری، عدالت و زیست انسانی نبود، شاید با مشکلات بیشتری روبه‌رو می‌شدیم. جا دارد که از همه‌ی خوبان و دیگراندیشان انسان‌گرا که در کنار نیمرخ بودند و در این مسیر پرخم و پیچ ما را یاری رساند، قلبن سپاس‌گزاری کرده، بار دیگر بخواهیم که نیمرخ را همراهی کنند.
نیمرخ بستری‌ست مساعت تا دست‌های که برای آزادی قلم می‌زنند، اندیشه‌های که برای عدالت و برابری فکر می‌کنند، رفتارهای که الگو می‌شوند برای پایان‌دادن به نابرابری‌ها و بداندیشی‌ها، قدرتمندتر از همیشه ادامه یابند. نیمرخ به عنوان یک رسانهی رصالت‌مند، از یک طرف متحد است تا در مسیری که هدف‌گذاری کرده، پایدار و برقرار بماند و از سوی دیگر پهنای باشد برای رشد و شگوفایی اندیشه‌های انسانی و تلقی‌های که معنای زندگی را در ارزش‌های انسان‌شمول، بدون درنظرداشت تعلقات جنسیتی، نژادی، تباری و ایدیولوژیک می‌بینند، کار و پیکار بیشتر و مجیدانه‌تری خواهد کرد.
خاطرات عروس 11 ساله
قسمت اول | روزی که عروس شدم هنوز به بلوغ نرسیده بودم. پوشیدن پیراهن «خال سفید» و چادر سبز گلدار مرا از بقیه متفاوت نشان می‌داد، به همین خاطر حس غرور داشتم و خود را از همه برتر...
بیشتر بخوانید
