نیمرخ
  • گزارش
  • هزار و یک‌ شب
  • گفت‌وگو
  • مقالات
  • ترجمه
  • پادکست
هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
EN
نیمرخ

زن ضعیف نیست

  • نیمرخ
  • 5 حمل 1399
photo_2020-03-23_15-47-23

نجیب‌الله کریمی
در نخست می‌خواهم از خود آغاز کنم. من یک فردی هستم که در جامعه‌ی سنتی-مذهبی بزرگ شدم. جامعه‌ای که در آن زن به‌عنوان جنس دوم، ضعیف و ناقص‌العقل تلقی و نماد نفس، شهوت و مکر پنداشته می‌شد. در این جامعه، حتی نام‌بردن یک زن در نزد همسر، پدر، برادر یا پسر خجالت‌آور بود و غیرت این مردان آن را بَرنمی‌تابید. بهترین نام‌ها برای یک زن «سیاه‌سر»، «مادر فلانی» و «دختر فلانی» بود. بسیاری‌ها از نام اصلی یک زن خبر نداشت. در چنین جامعه‌ی مردسالارانه که حتی نام‌بردن یک زن در جمع، طعنه و جرم شمرده می‌شد، سخت است که از کرامت انسانی، حقوق زنان و نقش آنها در جامعه بنویسیم. این وضعیت، احوال جایی بود که من در آن بزرگ شده‌ام. جاهای دیگری در افغانستان وجود داشت که حتی نام انسان‌بودن را به زنان قایل نبودند و یک نگاه ابزاری به آنها داشتند. با تأسف، با گذشت دو دهه دموکراسی، هنوز هم در بعضی از جاهای افغانستان این وضعیت حاکم است. خشونت‌هایی‌که امروزه علیه زنان کشور شاهد هستیم، به‌گونه‌ای متفاوت‌تر از گذشته اعمال می‌شود، اما در حقیقت خاستگاه آن همان باورهای غلط و سنت‌های ناپسندی است که از گذشته‌ها به ارث برده‌ شده. قبل از این‌که به اصل موضوع پرداخته شود، اشاره‌ای به تأثیرات باورهای غلط بر روی افکار انسان‌ها و چگونگی تغییرات آن نسبت به زمان می‌کنم. تا چند سال قبل که ذهن‌ها منجمد بود و زنان از نام و نشان مردان‌شان که به‌نوع مالِک آنها تلقی می‌گردید، شناخته می‌شد، برون‌رفتن یک زن بدون اجازه‌ی همسر اش از خانه جرم پنداشته شده و بی‌حیایی به‌حساب می‌آمد. حضور زن در اجتماع و انظار عامه، هرگز با روحیه و نگرش‌های فکری مردان سازگاری نداشت.
دیدن چهره و یا عکس یک زن، مثل یک تابو بود. پخش و نشر عکس زنان به‌ویژه دخترخانم‌ها، به‌مثابه‌ی پامال‌کردن غیرت و غرور آنها و مردان آنها حساب می‌شد و در بعضی از موارد حتی به قتل‌شان می‌انجامید. اما امروز که ارتباطات گسترده‌تر شده، سطح آگاهی عامه ارتقا پیدا کرده و تکنالوژی‌های مؤثر به‌وجود آمده، آن نگرش‌ها کم‌کم رنگ می‌بازد و آن تابوها به‌تدریج شکسته می‌شود. در شرایط امروز، حضور زنان در اجتماع، اقتصاد، سیاست، ورزش و … نه‌تنها که مایه شرم و سرافکندگی برای بسیاری از مردان جامعه نیست، بلکه از عامل‌های سربلندی و افتخارات آنها نیز است. امروزه، بسیاری از زن‌ها نه‌تنها که به‌عنوان یک ابزار و برده‌ی جنسی برای مردان‌شان حساب نمی‌شوند، بلکه از خود اراده و آزادی مستقلی دارند و آزادانه تصمیم می‌گیرند و عمل می‌کنند. این تغییرات چشم‌گیر و غیر قابل تصور حاکی از آن است که باورهای انسانی به‌شدت تابع شرایط می‌باشند. آن مردانی‌که با رفتارهای اکثریت زنان و دختران امروز موافق نیستند، در حقیقت با شرایط خود را هماهنگ نساخته‌اند و از قافله‌ی رشد جامعه بشری در طول زمان، عقب مانده است. این رشد و این دگرگونی، بی‌هزینه هم نبوده است. تا رسیدن به این وضعیت، ما ده‌ها و بلکه صدها زن و دخترخانم در سرزمین خود قربانی داده‌ایم؛ اما این هم کافی نیست. زنان کشور ما هنوز هم جایگاه اصلی خود را نیافته‌اند و از نابرابری جنسیتی به‌شدت رنج می‌برند. هنوز هم بعضی از مردان جامعه‌ی ما در گذشته زندگی می‌کنند. این موضوع، بزرگ‌ترین چالشی‌است که فرا راه بالندگی زنان در کشور وجود دارد. این‌که بعضی اوقات سخن از «ضعیف بودن» و «ناقص‌العقل بودن» زنان به‌میان می‌آید، نشانگر این است که بعضی‌ها هنوز هم همان باورهای غلط گذشته را در سر دارند. زنانی‌که تحت سیطره‌ی این مردان بزرگ می‌شوند، در اوایل ضعیف و یا ناقص‌العقل نیست، اما در اخیر به‌واقعیت ضعیف و ناقص‌العقل بار می‌آیند. چون آنها از کودکی به کودکان دختر یاد می‌دهند که بلند نخندند، در جاده‌ها سر به‌زیر باشند و در هنگام صحبت با مردان به آنها مستقیم نگاه نکنند. به آنها تذکر می‌دهند که لباس تنگ یا کوتاه مغایر با اخلاق است. به آنها تأکید می‌کنند که اگر در جاده‌ها یا اماکن عمومی دیگر مورد آزار لفظی یا بدنی قرار گرفت، سکوت کنند. برای آنها، باکره‌گی و سرکوب احساس جنسی از جمله ارجمندترین اصول اخلاقی محسوب می‌شود. در کودکی با کودکان پسر بازی نکنند، دوست آنها باید هم‌جنس باشد، داشتن دوست پسر مجاز نیست. این در حالی است که دوست دختر داشتن برای پسرها در همان خانواده‌ها هیچ مشکل عرفی ندارد و مغایر با اخلاق محسوب نمی‌شود…. این تفاوت و تمایز قایل شدن‌ها در خانواده‌ها به‌ویژه آنهای ‌که هم دختر و هم پسر دارند، باعث ایجاد عقده‌های روانی شدید برای دختران می‌شود. بسیاری از آنها آرزو دارند که پسر بودند و بسیاری‌شان هم دست به‌خودکشی می‌زنند یا دچار آسیب‌های شدید روانی می‌گردند. در چنین وضعیتی، مردان کج‌اندیش آنها هم فکر می‌کنند که آنها ضعیف و یا ناقص‌العقل است. بدون شک، زنانی‌که در چنین شرایط خفقانی بزرگ می‌شوند نسبت به مردان آن جامعه روحیه‌ی ضعیف و شکسته‌ای دارند. این زنان در مقابل زنانی‌که در محیط‌های سالم و انسانی تربیه می‌شوند و از روحیه و اعتماد به‌نفس بالایی برخوردار است هم احساس ضعف و حقارت می‌کنند. این موضوع، مورد تأیید دانشمندان روان‌شناسی تربیتی نیز است. جالب اینجاست که مردانی با چنین اندیشه‌ها، فکر می‌کنند که همه‌ی زنان مانند زنانِ تحت سیطره‌ی آنها هستند. این مردان، زنانی را که در محیط‌های سالم انسانی بزرگ می‌شوند هم به‌کیش خود می‌پندارند و به آنها نیز یک دید ابزاری، تحقیرآمیز و غیرانسانی دارند. از طرف دیگر، تفسیرهای نادرست از موضوعات دینی و وجود سنت‌های ناپسند در جامعه، این باورهای غلط را تقویت می‌بخشد و مهر تأییدی بر رویکردهای غیرانسانی مردان کج‌اندیش ماست. اینجاست می‌توان گفت: «زن ضعیف نیست، باورهای غلط او را ضعیف می‌سازد».

همچنان بخوانید

«به خاطر فقر و درمان مادرم، مجبور به ازدواج شدم»

«به خاطر فقر و درمان مادرم، مجبور به ازدواج شدم»

18 جوزا 1402
نسا محمدی: تابوانگاری بدن و قواعد طالبان صحت زنان را تهدید می‌کند

نسا محمدی: تابوانگاری بدن و قواعد طالبان صحت زنان را تهدید می‌کند

17 جوزا 1402
موضوعات مرتبط
دیدگاه شما چیست؟

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

به دیگران بفرستید
Share on facebook
فیسبوک
Share on twitter
توییتر
Share on telegram
تلگرام
Share on whatsapp
واتساپ
پرخواننده‌ترین‌ها
پدرم مرا در بدل 300 هزار افغانی به یک معتاد مواد مخدر فروخت
گزارش

پدرم مرا در بدل 300 هزار افغانی به یک معتاد مواد مخدر فروخت

13 جوزا 1402

گزارش از تمنا غفور فتانه هنگامی که تنها 16 سال سن داشت، عکس شخصی را در مقابل خودش می‌دید که به گفته دیگران قرار بود همسر زندگی‌اش شود. وی در آن سن درک واضحی از ازدواج و زندگی...

بیشتر بخوانید
زنانی مبتلا به همورویید که به جای معالجه سرزنش می‌شوند 
هزار و یک شب

زنانی مبتلا به همورویید که به جای معالجه سرزنش می‌شوند 

2 جوزا 1402

راهروها و سالن‌های انتظار شفاخانه‌های خصوصی و دولتی در شهر کابل؛ دو محیط متفاوت برای زنانِ متفاوت است.درسالن‌های انتظار شفاخانه‌های خصوصی انگار فقط زنان خوش شانسی توانستند راه یابند که از نظر اقتصادی مشکلات کم‌تری...

بیشتر بخوانید
کودک همسری
گوناگون

خاطرات عروس ۱۱ ساله

5 حوت 1401

قسمت دوم | بعد از «شب زفاف» تا هفت ماه با شوهرم همبستر نشدم. چون ترسیده بودم و شب زفاف برایم شبیه یک کابوس شده بود.تا آنجا که می‌توانم بگویم بدترین قسمت زندگیم آن شب بود.

بیشتر بخوانید
کشف هویت جنسی
هزار و یک شب

یاسمین: کشف هویت جنسی‌‌ام سخت، اما دل‌پذیر بود

14 جوزا 1402

«از زمانی که خیلی کوچک بودم یادم می‌آید وقتی در جمع پسرها قرار می‌گرفتم حس فرار به من دست می‌داد و فکر می‌کردم کسی در گوشم می‌گوید باید از این جمع جدا شوی. البته یک حس...

بیشتر بخوانید
کودک همسری
هزار و یک شب

خاطرات عروس 11 ساله

5 حوت 1401

قسمت اول‌ |‌ روزی که عروس شدم هنوز به بلوغ نرسیده بودم. پوشیدن پیراهن «خال سفید» و چادر سبز گلدار مرا از بقیه متفاوت نشان می‌داد، به همین خاطر حس غرور داشتم و خود را از همه برتر...

بیشتر بخوانید
Nimrokh Logo
بستر گفتمان زنانه

نیمرخ رسانه‌‌ی آزاد است که با نگاه ویژه به تحلیل بررسی و بازنمایی مسایل زنان می‌پردازد. نیمرخ صدای اعتراض و پرسش زنان است.

  • درباره نیمرخ
  • تماس با ما
  • شرایط همکاری
Facebook Twitter Youtube Instagram Telegram Whatsapp
نسخه پی دی اف

بایگانی

نمایش
دانلود
بایگانی

2022 نیمرخ – بازنشر مطالب نیمرخ فقط با ذکر کامل منبع مجاز است.

هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
  • گزارش
  • هزار و یک‌ شب
  • گفت‌وگو
  • مقالات
  • ترجمه
  • پادکست
EN

-
00:00
00:00

لیست پخش

Update Required Flash plugin
-
00:00
00:00