نیمرخ
  • گزارش
  • هزار و یک‌ شب
  • گفت‌وگو
  • مقالات
  • ترجمه
  • پادکست
هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
EN
نیمرخ

رویاهایی که پرپر می‌شود

  • نیمرخ
  • 24 جوزا 1399

مریم سپهر
چهره اش مانند یک تابلوی نقاشی چشم نواز بود. صورت ظریف و استخوانی، ابروان کشیده خرمایی، چشمان سبز درشت با مژه های بلند، لبهای جاندارِ آلبالویی، موهای بلند که چون آبشار بر روی شانه هایش می ریخت و قد و قامتی چون سرو. سرزنده و شوخ طبع بود و شیفته نقاشی. نامش مهناز بود. در کابل زندگی می کرد. در هنر نقاشی استعداد عجیبی داشت بی آنکه آموزش دیده باشد. چنان دقیق و حرفه ای کار می کرد هر کس نمی دانست گمان می کرد چند سال زیر نظر استادی ورزیده هنر نقاشی را فرا گرفته است. آثار مهناز بیشتر طبیعت و پرتره بود. بر در و  دیوار خانه پدری اش می توانستی پرتره تمام اعضای خانواده را ببینی که بصورت پنسلی و رنگی توسط او کار شده است.  آرزو داشت که تحصیلاتش را در رشته نقاشی ادامه دهد و نمایشگاه نقاشی از آثار هنری اش دایر کند. همیشه به مهناز  می بالیدم و می گفتم من یک هنرمند بزرگ و آینده درخشان را در تو می بینم. تو باید این هنر را رشد بدهی و به قله ها برسی. مهناز  صنف دهم‌ مکتب را می خواند و شاگرد ممتاز بود. زمانی که ۱۶ سال داشت به اصرار شدید والدین اش با پسر عمه اش امیر نامزد شد که این نامزدی خیلی زود به عروسی انجامید و پس از آن خانه نشین شد.
امیر تحصیلات ابتدایی داشت، تا صنف پنج مکتب درس خوانده بود و در یک کارگاه خیاطی کار می کرد ، البته درآمد خوبی هم نداشت و پس از ازدواج مهناز را باخود به هرات برد. امیر با آنکه قبل از ازدواج به مهناز وعده داده بود که مانع تحصیل و هنرش نمی شود اما برخلاف آن نه تنها مانع تحصیلش شد که حتی برای مدت زیادی به او اجازه بیرون رفتن از خانه را نمی داد و نمی خواست با دوستانش در رفت و آمد باشد. حتی موبایل شخصی وی را هم از او گرفته بود. امیر معتقد بود مردی که اجازه می دهد همسرش در بیرون از خانه کار کند بی غیرت است و این در شان یک مرد نیست. جامعه خراب است و زنی که بیرون فعالیت کند به فحشا کشانده می شود و دیگر زیر بار نمی رود. باورش این بود بهترین شغل و مصروفیت برای یک زن خانه داری، شوهر داری و بچه داری است.
خانواده پدری مهناز نیز طرفدار درس خواندنش نبودند و بر این باور بودند دختر هرچه زودتر ازدواج کند بهتر است، اختیار عام و تام دختر پس از ازدواج از پدر به شوهر می رسد و دختر همانگونه که با لباس سفید به خانه بخت می رود باید با کفن از خانه شوهر خارج شود.‌
مهناز تا به خودش آمد ، فرزند اولش به دنیا آمد  و در فاصله دو سال فرزند دومش نیز به دنیا آمد. من و مهناز چند سالی از هم دور افتادیم و در ارتباط نبودیم.‌ بالاخره بعد از ۷ سال دوباره دیدمش. وقتی چشمم به او افتاد شوکه شدم.  باورم نمی شد این همان دختر است. حالا سه فرزند داشت اما دیگر از آن دختر سرزنده و پر حرف نشانی نبود. او تبدیل به زنی افسرده و خاموش شده بود. در اولین‌نگاه فکر میکردی زنی ۴۰ ساله مقابلت نشسته است. در چهره اش خستگی، در رفتارش بی حوصلی، در کلامش بغض و در چشمهایش ابری را می دیدم که هر لحظه آماده بارش بود.
با دیدن این همه تغییر در او قلبم شکست اما تلاش کردم به رویم نیاورم. پرسیدم چه کردی دختر؟ درس ات؟ نقاشی؟ آرزوهایت؟
مکثی کرد و با نگاهی محزون پاسخ داد: همه اش فنا شد. گفتم یعنی چی فنا شد دختر؟ هنوز خیلی جوانی و تمام زندگی را در پیش رو داری. می توانی یک نقاش بزرگ شوی فقط کافیست دوباره شروع کنی.
نیشخندی زد و گفت: کدام جوانی، هزار تکلیف و مرض دارم در همین سن کم.  به اندازه سر سوزن حوصله برایم نمانده است. نمی دانم کدام روز نحس بود نطفه من بسته شد و بدتر از آن روزی که با این مرد بدگمان و قیدگیر نکاهم بسته شد.
عهد کرده بود مانع تحصیلم نمیشود اما همین که خرش از پل گذشت روی اصلیش را نشان داد و عهد و پیمان یادش رفت.
به فکر فرو رفتم، لحظه ای حیران ماندم چه بگویم. ناگهان‌ پرسید، تو چه کردی؟ درسها را کجا  رساندی؟ عروسی نکردی؟ گفتم دانشگاه را تمام کردم، حالا ماستری میخوانم و شاغلم. ازدواج نکردم و هنوز هم تصمیم ندارم. با غبطه گفت: اصل هوشیاری را تو کردی هیچ شوهر نگیر، صدقه جانت کو، کلش دردسر است.
این را بگذار گفتی هزار تکلیف داری بگو چه مریضی داری؟
گفت:  تکلیف های من زیاد است. سه سال است تکلیف اعصاب گرفتم و به مرض قلب هم مبتلا شدم. این مرد چرسی هیچ اعصاب نداره ودست زدن هم دارد. همی که یک‌ گپ میشه مه و اولادها را زیر لت و کوب خود می گیرد. آب خود را پف پف کرده می خورم که کدام شر برپا نشود. گفتم چرا شکایت نکردی و سال ها تحمل کردی این همه ظلم را. گفت چاره چیست نه درآمد، نه تحصیل، نه حتی یک پشتیبان. پشت دروازه کی بروم با سه طفل قد و نیم قد، پدر هم مرا جوابم کرده و سرزنش ام می کند “خوب است بد است با شوهرت مدارا کن. زن می بودی به هر طریق دلش را بدست می آوردی تا حال “.
عزیزم باور کو مه هرچه به خوبی گرفتم ای مرد را بازم نشد. هنوز همان بدگمانی، لت و کوب، جگرخونی، قهر و بهانه جویی. دیگه نمی دانم چقدر باید گذشت کنم.
بغض اش را قورت داد و با صدایی لرزان گفت: بخدا خسته شدم. فقط منتظر ازرائیل ام که بیاید جانم را بگیرد و راحت شوم. لبهایش لرزش ظریفی کرد و بغض سنگین اش ترکید. صدای هق هق اش تمام اتاق را پر کرد. گلویش چنان پر بود گویی قرن هاست نگریسته و دلش کوهی از باروت بود که با یک جرقه این چنین آتش گرفت.
در آغوش گرفتم اش، موهای پریشانش را که دیگر به زیبایی گذشته نبود نوازش کردم و هر دو  سخت گریستیم.
مهناز، نمونه ای است از هزاران زن که به  سرنوشتی مشابه دچارند و جوانی، توانمندی، استعداد، خلاقیت و ظرفیت های پنهان و عیانشان بخاطر رسم و رواج های نادرست، عدم آگاهی، عدم شناخت خود، تربیت ناسالم، فقر و بی سوادی، عدم تطبیق قانون، تبعیض و سیستم مردسالارانه حاکم بر جامعه و… نابود می شود.
هزاران قریحه و استعداد که در نطفه می خشکند، آرزوهایی که پر پر می شوند و مجال ظهور نمی یابند. زنانی که با روان رنجور و جسم بیمار روزی هزار بار می میرند و فقط نفس می کشند اما زنده نیستند و زنده گی نمی کنند.

همچنان بخوانید

نوروز مبارک

نوروز مبارک!

1 حمل 1402
دفچه و کفچه

نوروز در سایه‌ی طالبان؛ از کفچه و دفچه خبری نیست

29 حوت 1401
موضوعات مرتبط
دیدگاه شما چیست؟

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

به دیگران بفرستید
Share on facebook
فیسبوک
Share on twitter
توییتر
Share on telegram
تلگرام
Share on whatsapp
واتساپ
پرخواننده‌ترین‌ها
 خاله‌ام از ساده‌لوحی‌ من سواستفاده کرد
هزار و یک شب

 خاله‌ام از ساده‌لوحی‌ من سواستفاده کرد

27 حوت 1401

خاله‌ی صدیقه زمانی‌که متوجه شد میان صدیقه و شریف تفاوت‌های فکری وجود دارد و شریف اندکی از صدیقه ناراضی است، از این فرصت استفاده‌ کرد تا آن‌ها را از هم دور بسازد و این پیوند...

بیشتر بخوانید
فرزندآوری برای مسئول ساختن شوهرم اشتباه بود
هزار و یک شب

فرزندآوری برای مسئول ساختن شوهرم اشتباه بود

23 حوت 1401

یاسمن را به ظاهر دادند و در بدلش خواهر ظاهر را به برادر یاسمن گرفتند. هرچند یاسمن از بودن و ازدواج با ظاهر خوشحال بود، اما ظاهر از این ازدواج راضی نبود و یاسمن را نمی‌خواست. او...

بیشتر بخوانید
ازدواج اجباری در بدل قرض پدر
گزارش

پدرم مرا در بدل قرضش به شوهر داد

25 حوت 1401

پدرم بی‌کار بود، مدت‌ها می‌شد که کار نمی‌کرد و درآمدی نداشت. نه نفر در خانه نان‌خور بودیم و فقط پدرم نان‌آور بود. ما چهار خواهر و چهار برادر بودیم که با پدر و مادرم یک‌جا ده نفر...

بیشتر بخوانید
نامادری
هزار و یک شب

نامادری

2 حوت 1401

مادرم که فوت شد، پدرم ازدواج مجدد کرد. زندگی ما از این رو به آن رو شد. نامادری‌ام تا که اولاد‌دار نشده بود با ما خوب رویه می‌کرد. اولاددار که شد رویه‌اش تغییر کرد.

بیشتر بخوانید
ازدواج زیر سن
هزار و یک شب

در چهار سالگی مرا به شوهر دادند

15 حوت 1401

نمی‌دانستم که شوهر دارم. اولین بار پدرم برایم گفت که وقتی چهار ساله بودم او مرا به شوهر داده و به نام پسر کاکایم کرده است.

بیشتر بخوانید
Nimrokh Logo
بستر گفتمان زنانه

نیمرخ رسانه‌‌ی آزاد است که با نگاه ویژه به تحلیل بررسی و بازنمایی مسایل زنان می‌پردازد. نیمرخ صدای اعتراض و پرسش زنان است.

  • درباره نیمرخ
  • تماس با ما
  • شرایط همکاری
Facebook Twitter Youtube Instagram Telegram Whatsapp
نسخه پی دی اف

بایگانی

نمایش
دانلود
بایگانی

2022 نیمرخ – بازنشر مطالب نیمرخ فقط با ذکر کامل منبع مجاز است.

هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
  • گزارش
  • هزار و یک‌ شب
  • گفت‌وگو
  • مقالات
  • ترجمه
  • پادکست
EN

-
00:00
00:00

لیست پخش

Update Required Flash plugin
-
00:00
00:00