فاطمه جعفری، نماینده سابق شورای ولایتی هرات
من در یک دهه‌ی گذشته افتخار نمایندگی از مردم هرات در شورای ولایتی را داشتم آنچه من دیدم و تجربه کردم این است که هر قدر جامعه‌ی سنتی و مردسالار باشد و هر قدر محدودیت وجود داشته باشد، زنان راهی برای ایجاد تغییر مثبت برای ساختن و برای آباد کردن پیدا می‌کنند. مثلن بسیاری از زنان هرات در دوران سیاه طالبان با به جان خریدن خطر، با افتخار به تعلیم فرزندان هرات می‌پرداختند نتیجه همان مرارت‌ها این بود که در سال 1398 بیشتر از 60% اشتراک کنندگان کانکور در هرات را دختران تشکیل می‌دادند و می‌توانید تصور کنید که زنان تحصیل کرده، مستقل و آگاه چه نقشی در تربیت نسل آینده می‌توانند داشته باشند.
بنده اینجا یک نمونه از تجربه خود را می‌گویم: در سال 2009 زمانی که بنده نمایندگی مردم در شورای ولایتی را به عهده گرفتم، چند قطعه زمین دولتی غصب ناشده به مساحت بیش از 20 جریب در غرب شهر هرات باقی مانده بود که مافیای زمین تلاش زیادی داشتند تا آن را تصرف کنند. بنابه نیاز شدید عامه به امکانات زیربنایی شهری مثل: مکتب، کلنیک و فضای سبز و بر اساس خواست مردم تصمیم گرفتم تا با کمک اهالی محل مانع غصب این زمین‌ها شوم تا برای پروژه‌های عام‌المنفعه استفاده شوند. برای این کار همه راهکارها و گزینه‌ها را امتحان کردم، از استمداد از بزرگان منطقه و ملا امامان محلی گرفته تا دادخواهی نزد نهادهای مختلف حکومت محلی هرات و لابی‌گری در حکومت مرکزی و ریاست جمهوری. این مبارزه نفس‌گیر برایم بسیار گران تمام شد. بارها تهدید به مرگ شدم، نزدیکان و مربوطین بنده مورد حمله قرار گرفتند، در صفحات مجازی و مجالس عامه به من توهین شد و مورد تحقیر قرار گرفتم و به ناحق به نام استفاده سوء از صلاحیت وظیفوی در دادستانی علیه من دو دوسیه تشکیل شد. این در حالی بود که یک عضو شورای ولایتی و یک عضو پارلمان که هر دو مرد بودند و از این منطقه رأی گرفته بودند به شکل گسترده دست به غصب زمین‌های مردم و زمین‌های دولتی می‌زدند و هر روز بر سر راهم مانع‌تراشی می‌کردند حتا برای تطمیع من پیشنهاد هفت جریب زمین به عنوان حق‌السکوت کردند (اسناد و فایل صوتی موجود است). وکیل پارلمان یادشده در پاسخ به دادخواهی مردم منطقه برای جلوگیری از غصب زمین فوق‌الذکر به جای همکاری کردن، از مردم خواهش کرد که پای او را به موضوع نکشند و دوستی او با غاصبان را خراب نکنند. نتیجه تلاش‌های بنده و پایداری و حمایت مردم در این سال‌ها اعمار تعمیر حوزه امنیتی دوازدهم شهر هرات، ایجاد یک پارک و فضای سبز وسیع و یک شفاخانه بیست بستر می‌باشد که اخیرن سنگ تهداب آن گذاشته شد و کار آن آغاز شده است. هرچند به لطف همکارم در شورای ولایتی کار ساخت شفاخانه‌ای که هم زمین آن وجود داشت و هم بودجه، دوبار متوقف شد و در نهایت با سه سال تاخیر شروع شد.
تجربه‌ی ده ساله من از مشارکت سیاسی زنان این است که زنان در مواجهه با فساد سالم‌تر عمل می کنند و صادقانه‌تر خدمت می‌نمایند. زنان در وظایف خود تعهد بیش‌تری نشان می‌دهند و مدیریت دقیق‌تر و سالم‌تری دارند به همین خاطر است که بیشتر مورد اعتماد و حمایت مردم قرار می‌گیرند و در نهایت حتا در فاسدترین کشور دنیا هم پیروز می‌شوند. زنان در مدیریت بحران‌ها بهتر عمل می‌کنند کما اینکه همه شاهد بودیم در مبارزه با بحران جهانی کرونا و بحران مهاجرت کشورهایی که رهبران زن داشتند، بسیار موفق‌تر از کشورهای دیگر عمل کردند.
افغانستان در طول دو دهه‌ی گذشته در بین فاسدترین کشورهای دنیا جای داشته است و جالب است که بدانید کشورهای دیگری که در کنار افغانستان در بین ده کشور فاسد دنیا قرار داشته‌اند کشورهایی مانند: یمن،سودان،سومالی و.. در همه آنها نرخ مشارکت سیاسی زنان بسیار پایین بوده و برعکس در بین ده کشور که شفاف‌ترین کشورهای دنیا لقب گرفته‌اند یا زنان رهبری آنها را به عهده داشته یا بیشتر از شصت درصد اداره‌ی امور آن کشورها در دست زنان بوده است.
در نهایت می‌خواهم بگویم ما در افغانستان سال‌ها سیاست را بدون زنان تجربه کردیم و نتیجه سیاست‌ورزی مردان به تنهایی، حداقل در صد سال گذشته چیزی جز ناکامی، جنگ و پریشانی نبوده است. افغانستان بهتر نیازمند حضور معنادار و واقعی زنان در عرصه‌های مختلف سیاسی افغانستان است و تنها مشارکت سیاسی زنان است که به دموکراسی و مردم‌سالاری عینیت می‌بخشد.
