نیمرخ
  • خانه
  • رویکرد نیمرخ
  • خبر
  • گزارش
    • گزارش تحقیقی
  • زنان و مهاجرت
  • تحلیل
  • گفت‌وگو
  • روایت
  • چندرسانه‌یی
    • عکس
    • صدا
    • ویدیو
  • ستون‌ها
    • اعتراض و مقاومت
    • ترجمه
    • صلح
    • اقتصاد
    • صحت
    • فرهنگ و هنر
    • ورزش
    • قانون
    • سکوت را بشکنیم
    • نیمرخ دیگر
EN
هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
  • خانه
  • رویکرد نیمرخ
  • خبر
  • گزارش
    • گزارش تحقیقی
  • زنان و مهاجرت
  • تحلیل
  • گفت‌وگو
  • روایت
  • چندرسانه‌یی
    • عکس
    • صدا
    • ویدیو
  • ستون‌ها
    • اعتراض و مقاومت
    • ترجمه
    • صلح
    • اقتصاد
    • صحت
    • فرهنگ و هنر
    • ورزش
    • قانون
    • سکوت را بشکنیم
    • نیمرخ دیگر
هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
نیمرخ
هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج

دادخواهی پیوسته

  • نیمرخ
  • ۷ میزان ۱۳۹۹

مسعود اختیاری


ویرجینیا وولف در کتاب اتاق از آن خود، تعبیر زیبایی دارد؛ می‌گوید: زن برای نویسنده شدن باید اتاقی از آن داشته باشد. وولف در این کتاب طی شش فصل، به صورت مداوم از لزوم استقلال مالی و تأمین مادی زنان سخن می‌گوید، و این موضوع را شرط لازم برای آزادی معنوی آنان تلقی می‌کند. همین گونه است زن برای رشد و شکوفایی باید اتاق، پول و شغلی داشته باشد. وقتی که پول، ارث، دانشگاه و فعالیت های اجتماعی و سیاسی تنها برای مردان باشد، زنان در کجا و چگونه دانش و تجربه لازم را برای زندگی مستقل بدست بیاورند و استعداد آنان نمود پیدا کند. در بیست سال اخیر این آروز کم و بیش برای زنان تحقق پیدا کرده است و نیاز دارد حفظ شود.

طالبان با فشار آمریکا قبول کرده که با نمایندگان افغانستان به میز گفت‌وگو بنشینند. آغاز این گفت‌وگوها با رعایت احتیاط یک گام برای تأمین صلح شمرده می‌شود. با آن که بیش از یک هفته از گشایش رسمی این مذاکرات می‌گذرد، اما پیشرفتی ملموسی حاصل نشده است. به صورت عموم خوش‌بینی‌هایی میان مردم به وجود آمده است. در گام عملی نیز ایجاب می‌کند، ابتدا خشونت‌ها کاهش پیدا کند و گفت‌وگوها با صرف زمان طولانی مفید واقع خواهد شد.

 بخش عمده و بحث‌برانگیز این گفت‌وگو حقوق زنان است. بعد از سال ۲۰۰۱ فرصت‌های به وجود آمد که کم سابقه بوده است. حضور زنان و دختران در فعالیت‌های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی از جمله آن است. تحلیل این است که اگر در مذاکرات صلح اندکی از این ارزش‌ها و دست‌آوردها کوتاه بیاییم، در حکومتی که طالبان در آن مشارکت دارد، محدودیت‌ها بیش‌تر خواهد شد. به موازات آن ابزارهای فشار برای دادخواهی نیز کم‌تر میسر خواهد بود. در گفتگوهای صلح، زنان باید استوار برای حفظ حقوق کار، تحصیل و زندگی برابر و داشتن آزادی، تلاش کرده و صدا بلند کنند.

صفحه‌های اجتماعی همچون: فیسبوک و تویتر ابزار قوی و آله فشار موثر برای دادخواهی است. برعلاوه رسانه‌های دیداری و شنیداری و چاپی مسیرهای دیگری است که به سادگی و هزینه کم در اختیار همه شهروندان قرار دارد. دادخواهی برای حفظ حقوق شهروندی، آزادی و حاکمیت قانون تنها مسأله زنان نیست، فعالان مدنی و رسانه‌های برای به چالش کشیدن تفکر تک‌صدایی و برجسته‌کردن ارزش‌های دموکراتیک با هم یکجا، همصدا و هماهنگ باید کار کنند.

دشواری کار زیاد است، زیرا با گروهی مواجه هستیم که آزادی بیان، تفکیک قوا و نقدپذیری برای آنان مفهوم ندارد و حق شهروندی حساب نمی‌شود. بلکه انحصار قدرت و قانون در چوکات اسلامی به معنای خودشان و انحصار قدرت و نهادها تنها به یک دستور فردی به نام امیرالمومنین تمام حکومت‌داری و نظام‌سازی شان است. با این حال طالبان می‌دانند که امارت اسلامی نمی‌تواند مشروعیت لازم را برای جامعه‌ی جهانی داشته باشد، بنابرین؛ می‌خواهند خواست‌های شان را با عنوان دیگری جایگزین کرده و تطبیق کنند.

زنان و جامعه‌ی مدنی افغانستان نیاز دارند که برای حفظ و تداوم آزادی، برابری و گوناگونی خود دادخواهی پیوسته انجام دهند. مبارزه برای جامعه‌ی متکثر اما برابر، باید نگرانی فردی هر نسل دست کم بیست سال اخیر باشد تا به قوه جمعی موثر تبدیل شود. طالبان با استدال کم مایه شان که مسایل سیاسی و کسب قدرت را می‌خواهند با ابزار دین و مذهب بدست بیاورند، ظاهرن بر حرف‌های شان قاطعیت داشته باشند، اما استدالال کافی و اصولی ندارند.

اگر پروسه صلح موفق هم شود، چالش وجود تفکر طالبانی و ارزش‌های استوار بر آن در جامعه رفع نشده است. منظور از تفکر طالبانی باور بر حقیر دانستن زنان نسبت به مردان، عدم باور به تحصیل، کار و زندگی آزاد زنان و دختران، حجاب اجباری، نداشتن حق انتخاب، منع موسیقی و این مسایل است.

 خاموشی در برابر تجاوز، شلاق، سنگسار، محرومیت دختران از مکتب، ازدواج اجباری و رویدادهایی از این قبیل نشان می‌دهد که بخش بزرگی از جامعه هنوز به همان نظر تنگ و محدودکننده‌ی سنتی و فرهنگی باقی مانده‌اند. به همین دلیل مبارزه تدریجی و دادخواهی پیوسته تنها راه است. اگر طالبان تفنگ هم بر زمین بگذارند، تفکر طالبانی زدوده نشده است.

این تفکر باید برای طالبان فهمانده شود که زن انسان کامل است. زن برای شکوفایی خودش باید اتاق از آن خود داشته باشد. کار کند و حق انتخاب داشته باشد.

همچنان بخوانید

۲۹ زن معترض در راهپیمایی روز شنبه در کابل زخمی شدند

شلاق، تفنگ، واژگان و صدای زنان در جاده‌های کابل

Share on facebook
Share on twitter
Share on whatsapp
Share on telegram
Share on linkedin
Share on email
Share on print

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پرخواننده‌ترین‌ها

طالبان یک دختر جوان را از جاده شهید مزاری در غرب کابل ربودند

آزار جنسی گدایان شهر توسط عابران و طالبان

طالبان در کابل یک دختر را با پدرش زیر رنجر لِه کرده کشتند

یک مرد در هرات به اتهام فروش مادرش در بدل ۴۵٠ هزار افغانی بازداشت شد

دادخواهی پیوسته

یک زن متأهل در فاریاب در بدل ۱۶٠ هزار افغانی فروخته شد

یک زن در غرب کابل توسط پسرش به قتل رسیده است

در سوگ ۱۵ آگوست، روز سیاه سقوط کشور و برگشت گروه طالبان

روایت یک تحقیر

توافق طالبان و شورای علمای شیعه برای «دخالت در حریم خصوصی مردم» و تطبیق فرمان‌های این گروه

Facebook Twitter Youtube

نیمرخ رسانه‌‌ای آزاد است که تلاش می‌کند با نگاهی ویژه به تحلیل، بررسی و بازنمایی مسایل زنان بپردازد. نیمرخ صدای اعتراض و پُرسش زنان است.

  • درباره نیمرخ
  • تماس با ما

صاحب امتیاز و مدیر مسئول: فاطمه روشنیان
سردبیر و ویراستار: امان میرزایی
سردبیر بخش آنلاین: حسین احمدی
گزارشگران: لطیفه سادات موسوی، معصومه رها و زهرا سالومه
صفحه‌آرا: اسماعیل لعلی

نسخه پی دی اف

بایگانی

نمایش
دانلود
بایگانی

2022 نیمرخ – بازنشر مطالب نیمرخ فقط با ذکر کامل منبع مجاز است.

طراحی، برنامه‌نویسی و اجرای وبسایت  iNasri ⚒

هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
  • خانه
  • رویکرد نیمرخ
  • خبر
  • گزارش
    • گزارش تحقیقی
  • زنان و مهاجرت
  • تحلیل
  • گفت‌وگو
  • روایت
  • چندرسانه‌یی
    • عکس
    • صدا
    • ویدیو
  • ستون‌ها
    • اعتراض و مقاومت
    • ترجمه
    • صلح
    • اقتصاد
    • صحت
    • فرهنگ و هنر
    • ورزش
    • قانون
    • سکوت را بشکنیم
    • نیمرخ دیگر