نیمرخ
  • گزارش
  • هزار و یک‌ شب
  • گفت‌وگو
  • مقالات
  • ترجمه
  • پادکست
هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
EN
نیمرخ

آیا زنان در جای استند که باید می‌بودند!

  • نیمرخ
  • 19 میزان 1399
مقیت-آریانفر

مقیت آریانفر


واقعیت امر این است که زنان در افغانستان، آنچه می‌کشند، بخش بزرگ آن از دست خودشان است. نه جامعه کلن مقصر است و نه هم مردان خوب. این پر واضح است که مردان افغانستانی کسانی استند که در یک جامعه‌ی سنتی و مذهبی تولد شدند، بزرگ شدند و فطرتن در ذهن شان برتری‌خواهی نسبت به زنان و جنس اول بودن از بدوی تولد شان تداعی می‌شود. تغییر این رویکرد به سادگی امکان‌پذیر نخواهد بود. علم نیز ثابت ساخته است که مسایل فطری شاید در فرایندهای زمانی ملایم شود، اما تغییر آن یا غیر ممکن است و یا هم اگر ممکن باشد به یکبارگی اتفاق نمی‌افتد.

زنان افغانستان نیز درچنین جامعه‌ای قد علم کرده‌ و بزرگ شده‌اند تا قبل از فراهم شدن شرایط برابرسازی زن و مرد در جامعه، به همان خواسته‌های اولی مردان تن دادند و لبیک گفتند. با سقوط حکومت طالبان و حضور جامعه‌ی جهانی در افغانستان، به یکبارگی معادله تغییر می‌کند. کمیسیون حقوق بشر ایجاد می‌شود، بخش‌های حمایت از زنان در افغانستان به طور خیلی سریع فعال شدند و با روی‌کارآمدن حامدکرزی به عنوان نخستین رییس جمهور، بعد از رژیم طالبان و اعلام دموکراسی زنان حق کار، تحصیل و فعالیت سیاسی را به دست آوردند و میلیون‌ها دختر شامل مکتب‌ها و دانشگاه‌ها شدند.

زنان حق دادن رأی و نامزد شدن در انتخابات‌ را به دست آوردند و ۲۷ درصد از کرسی‌های پارلمان به آنان اختصاص داده‌ شد. چند زن از جمله سیما سمر، مسعوده جلال و سهیلا صدیق، به عنوان وزیر مقرر شدند و زنان دیگر تمام تلاش شان را کردند تا از وضعیت پیش‌آمده استفاده زیاد بکنند، اما متأسفانه هیجانی شدند و به مسیر را آنگونه که باید می‌رفتند نرفتند. این مسیر خوردن شان هم چیز جز زیاده‌خواهی خودشان نبوده، شماری از زنان که تا آن روز دورترین مکان تفریح شان خانه همسایه بود، حالا بدون هیچ قید و شرطی به سفرهای خارجی می‌رفتند. بدون اینکه از همسران خود اجازه بگیرند و اما جامعه‌ی جهانی که برای پیشرفت و تحقق حقوق و آزادی‌های‌ زنان افغانستان برنامه‌ها داشتند از وضعیت پیش‌آمده با رضایت کامل استقبال می‌کردند، شرایط را برای بهترشدن این وضعیت سهل‌تر می‌ساختند و زنان افغانستان فرصت تبارز استعدادهای‌شان را یافتند. فکر کردن تا چه وقت باید این‌گونه گوشه‌نشین باشند و با تغییر رویکرد جامعه و حکومت محلی، خیلی سریع در بدنه‌ی حکومت و نهادهای خصوصی جابجا شدند.

در رسانه‌ها برای خودشان جای باز کردند و وارد پارلمان شدند. به باور من در اوایل بیش‌تر از حال مفید بودند و راه را به درستی می‌پیمودند و آنهای که در آن اوایل وارد سیاست و نهادهای بین‌المللی شدند تا حدی توانستند که هم حمایت خانواده و هم حمایت مردم را با خود داشته باشند.

اما در دورهای دوم و سوم حکومت پسا طالبان، نسلی که در این دوره به دوران رسید، مسیر حرکت موفقانه‌ی زنان را تغییر دادند. این جماعت نسبت به نسلی قبلی خویش خیلی عجولانه خواستند که جامه بدل کنند و از جامعه و فکر سنتی اجتماعی گذار کنند و دهه‌ی دموکراسی واقعی را رقم بزنند. آنچه که در افغانستان دشوار می‌نماید.

این امر سبب شد تا استفاده‌جویان حکومتی چشم آز تیز کنند و از اعتماد به نفس خلق شده میان دختران تازه به دوران رسیده، استفاده کنند. آوازه‌ی استفاده‌های جنسی و استخدام‌های حکومتی که پر از گمانه‌های بد و بی‌راه است، کم نیست. اما اگر این را نادیده بگیریم، آیا زنان به جایگاه استند که باید می‌بودند؟ از نظر من متأسفانه این پاسخ منفی است. آنچه گفتم به معنای نادیده گرفتن عوامل دیگری که زنان را در شمار طبقه‌ی فرودست قرار داده است، نیست.

همچنان بخوانید

ممنوعیت کار زنان؛ استاد دانشگاهی که با افسردگی دست‌و‌پنجه نرم می‌کند

ممنوعیت کار زنان؛ استاد دانشگاهی که با افسردگی دست‌و‌پنجه نرم می‌کند

8 جوزا 1402
مراکز آموزشی دختران

تداوم زن‌ستیزی؛ طالبان مراکز آموزشی خصوصی را نیز بر روی دختران مسدود کردند

8 جوزا 1402
موضوعات مرتبط
دیدگاه شما چیست؟

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

به دیگران بفرستید
Share on facebook
فیسبوک
Share on twitter
توییتر
Share on telegram
تلگرام
Share on whatsapp
واتساپ
پرخواننده‌ترین‌ها
زنانی مبتلا به همورویید که به جای معالجه سرزنش می‌شوند 
هزار و یک شب

زنانی مبتلا به همورویید که به جای معالجه سرزنش می‌شوند 

2 جوزا 1402

راهروها و سالن‌های انتظار شفاخانه‌های خصوصی و دولتی در شهر کابل؛ دو محیط متفاوت برای زنانِ متفاوت است.درسالن‌های انتظار شفاخانه‌های خصوصی انگار فقط زنان خوش شانسی توانستند راه یابند که از نظر اقتصادی مشکلات کم‌تری...

بیشتر بخوانید
«روزهای دشواری‌ست، اما تسلیم نخواهم شد»
زنان و مهاجرت

«روزهای دشواری‌ست، اما تسلیم نخواهم شد»

6 جوزا 1402

دوهفته از آمدن مان به ایران می‌گذرد. افغانستان که بودم تصورم از زندگی در ایران چیز دیگری بود. اتاق‌های قشنگ و خوش منظر؛ صالون کلان با آشپزخانه‌ی مجهز و زیبا؛ حویلی کوچک اما با صفا و تمیز. بار...

بیشتر بخوانید
«بعد از مرگ شوهرم باید زن برادرش می‌شدم»
هزار و یک شب

«بعد از مرگ شوهرم باید زن برادرش می‌شدم»

2 جوزا 1402

خانه‌‌ای‌ قدیمی با دیوارهای رنگ و رو رفته و بعضاً فروریخته‌اش، سمیه 14 ساله و مادرش کریمه 33 ساله‌ را درون یکی از اتاق‌های کوچکش که تا سوراخ شدن دیوارهایش چیزی نمانده جا داده است. این خانه در دورترین نقطه‌ی غرب کابل...

بیشتر بخوانید
کودک همسری
گوناگون

خاطرات عروس ۱۱ ساله

5 حوت 1401

قسمت دوم | بعد از «شب زفاف» تا هفت ماه با شوهرم همبستر نشدم. چون ترسیده بودم و شب زفاف برایم شبیه یک کابوس شده بود.تا آنجا که می‌توانم بگویم بدترین قسمت زندگیم آن شب بود.

بیشتر بخوانید
«پریسا از ترس به خود می‌پیچید»
هزار و یک شب

«پریسا از ترس به خود می‌پیچید»

2 جوزا 1402

نویسنده: مزدک معصومیت و نشاط از سراسر وجودش می‌بارد. غرق در زندگی و جهان کودکانه‌اش است. بی‌خیال از ناملایمتی‌های جهان پیرامونش هر گاه و بیگاه را با دنیایی از آرزوهای دل‌انگیز و کودکانه‌اش به سوی خواسته‌ها و...

بیشتر بخوانید
Nimrokh Logo
بستر گفتمان زنانه

نیمرخ رسانه‌‌ی آزاد است که با نگاه ویژه به تحلیل بررسی و بازنمایی مسایل زنان می‌پردازد. نیمرخ صدای اعتراض و پرسش زنان است.

  • درباره نیمرخ
  • تماس با ما
  • شرایط همکاری
Facebook Twitter Youtube Instagram Telegram Whatsapp
نسخه پی دی اف

بایگانی

نمایش
دانلود
بایگانی

2022 نیمرخ – بازنشر مطالب نیمرخ فقط با ذکر کامل منبع مجاز است.

هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
  • گزارش
  • هزار و یک‌ شب
  • گفت‌وگو
  • مقالات
  • ترجمه
  • پادکست
EN

-
00:00
00:00

لیست پخش

Update Required Flash plugin
-
00:00
00:00