در روزها و هفته‌های پسین جنگ و خشونت در سراسر کشور شدت گرفته است. با شروع گفت‌وگوهای صلح می‌بایست میزان خشونت‌ها پایان می‌آمد، اما چنین نشده است و داستان غم‌انگیز جنگ و خشونت افزایش یافته است. با تشدید جنگ و افزایش خشونت‌ها، هر گوشه‌ی این خاک به کشتارگاه‌های دسته‌جعی سربازان و افراد ملکی مبدل شده است. کشتارهای هدفمند و غم‌انگیزی که روح جمعی ساکنان این فغان‌سرا را به درد می‌آورد و بار سنگین زندگی را تحمل‌ناپذیر ساخته است.
این کشتارهای غم‌انگیز و اندوه‌بار پهلوهای دردناکی زیادی دارد. سربازی در راه دفاع از این خاک با قامت استوار در برابر دشمن می‌رود. مرگ را به جان می‌خرد و در راه سرافرازی جان می‌سپارد تا دیگران آرام گیرند، اما واقعیت این است که دیگران آرام نمی‌گیرند. با شکست قامت‌های استوار سربازان، روح جمعی جامعه می‌شکند، زنی فرو می‌ریزد، خانواده‌ی در سوگ می‌نشیند و فرزندانی با سرنوشت نامعلوم سیاه‌روزی در میدان ترسناک زندگی این جغرافیای جرم و جنایت رها می‌شوند. پیامدهای زیانبار این کشتارها به مراتب بالاتر از آن است که تصور و تشریح شود. اما دردمندانه این کشتارها را پایانی نیست. انگار زنجیره‌ی سازمان‌یافته‌ی جرم و جنایت، به سرنوشت تغییرناپذیر انسان افغانستانی گره خورده است. سرنوشت که باید تغییر کند.
از دردناک‌ترین پیامدهای این کشتارها، از دست دادن همسران زنانی است که در جامعه‌ی به شدت خشن با بی‌سرنوشتی تمام رها می‌شوند. زنانی که با از دست دادن شوهران شان، نگون‌بختی تمام را نصیب می‌شوند. زیرا اکثریت قاطع زنان در اینجا وابسته به شوهران شان استند. وابستگی اقتصادی، وابستگی اجتماعی، وابستگی فرهنگی و وابستگی حمایتی از هر لحاظ. با از دست دادن هر همسر، زنی نیز فرو می‌ریزد و نابود می‌شود. چون روح این جامعه برای پذیرش معنادار زنان هنوز آماده نیست. زنان هنوز در وضعیت شدید وابستگی به سر می‌برند. جدای از این که زنی همسر، شریک زندگی و نیمه‌ی وجودش را از دست می‌دهد، حامی اقتصادی و پشتیبان اجتماعی خانواده‌اش را نیز از دست می‌دهد و تمام بار زندگی روی دوش زن می‌افتد.
در جامعه‌ی که تفکر حاکم، تفکر انسان‌ستیز و خشونت‌بار است. زنان برای ادامه‌ی زندگی با دشواری‌های طاقت‌فرسا مواجه می‌شوند. دشواری‌های که در نبود شریک زندگی شان چند برابر می‌شود. تحمل این وضعیت برای زنان در این جامعه که هزارها چالش سر راه زندگی انسان می‌گذارد، برای زنان تا بی‌نهایت دشوار است. این همه جنایت تا به کی و چرا؟ چگونه می‌شود از این همه خشونت و کشتار رهایی یابیم؟ فاجعه‌ی کشتار باید پایان یابد! سرنوشت غم‌انگیز انسان این سرزمین باید تغییر کند!
