جمیله سلطانی بانوی تجارت‌پیشه اولین فارم پرورش گیاه طبی آلوویرا را با هزینه‌ی چهار صد هزار افغانی، در دایکندی ایجاد کرده است. بانو سلطانی به هفته‌نامه نیمرخ می‌گوید: به دلیل کمبود امکانات و تجهیزات برای پرورش این گیاه، از گلخانه‌ی پلاستیکی استفاده کرده و بته‌ی این گیاه را از کابل به دایکندی آورده است. او هدف از ایجاد این فارم را خودکفایی، اشتغال‌زایی، ترویج گیاهان طبی و استفاده از آنها به گونه‌ی طبیعی بیان می‌کند: «برای اینکه خودم و دیگر زنان که در کنار من فعالیت‌های اقتصادی می‌کنند خودکفا شویم، یک ابتکار به خرج دادم وبا هزینه‌ی شخصی خود با استفاده از گلخانه، یک فارم پرورش گیاه آلویرا ایجاد کردم. فواید گیاه طبی آلویرا را در انترنت و تبلیغات تلویزیون دیده بودم که برای شفافیت جلد، پایین‌آوردن فشار خون، دیابت و دیگر امراض مفید است و نحوه‌ی کشت و پرورش آن را نیز مطالعه کردم و تصمیم گرفتم در دایکندی تولید کنم تا مردم به گونه‌ی طبیعی به آن دسترسی داشته باشند. در این مورد با مسؤولان ریاست زراعت دایکندی صحبت کردم و در واقع می‌خواستم مشوره بگیرم، اما آنها گفتند در مورد ترویج این گیاه در دایکندی هیچ برنامه و پلانی ندارند، بنابراین؛ من از تصمیم خود منصرف نشدم و با تشویق و حمایت‌های خانواده خود این فارم کوچک را ایجاد کردم.»
بانو جمیله سلطانی که در راس شورای اجتماعی زنانه‌ی رفاه زنان دایکندی نیز قرار دارد، در تولید صنایع دستی زنان دایکندی و فروش آنها نیز نقش دارد و یکی از زنان تجارت‌پیشه در شهر نیلی به شمار می‌رود. او می‌گوید: با ترویج لباس‌های عصری و مدرن، تولیدات صنایع دستی زنان اکنون کمتر به فروش می‌رسد، بنابراین؛ در راستای کشت و تولید زعفران در دایکندی توسط زنان نیز سرمایه‌گذاری کرده است. او می‌افزاید که چندین قطعه‌ی نمایشی زعفران نیز در دایکندی دارد.
وی چهار ماه می‌شود که گیاه آلویرا را کشت نموده و اکنون درحال پرورش این گیاه است. او می‌گوید: جهت پرورش این گیاه از سیستم آبیاری قطره‌ای استفاده می‌کند و شبانگاه چهار عدد الیکین را در داخل گلخانه روشن می‌گذارد تا گیاهانش یخ نزند: «درمورد نحوه‌ی کشت، پرورش و برداشت گیاه آلویرا فقط از انترنت معلومات کسب کردم و این کافی نیست، برای رشد تولیدات خود نیاز به ورکشاپ‌های آموزشی دارم و در این راستا از ریاست زراعت دایکندی می‌خواهم که زمینه‌ی آموزش آن را برای مان فراهم کند. اکنون برای پرورش آن از سیستم آبیاری قطره‌ای و گلخانه که ده متر عرض و بیست متر طول دارد، استفاده می‌کنم و شب‌ها چهار عدد الیکین را در گلخانه روشن می‌گذارم تا یخ نزند.»
بانو سلطانی نگران حاصلات گیاهش نیز است، چون به گونه‌ی کاملن سنتی کشت شده است. او می‌گوید: اگر نتواند حاصلات خوبی بگیرد، هزینه‌ی که روی آن سرمایه‌گذاری کرده است به هدر خواهد رفت.
گیاه آلویرا به تازگی در افغانستان مروج شده است و در ولایت‌های فراه، هرات و زابل کشت می‌شود. پس از ترویج نبات زعفران در دایکندی، زنان در جمع‌آوری و پرورش این نبات نقش عمده و اساسی داشته‌اند و اکنون نیز ده‌ها زن تجارت‌پیشه در دایکندی قطعات نمایشی زعفران دارند، اما این اولین فارم گیاه آلوویرا است که توسط یک بانو در دایکندی ایجاد شده است و انتظار می‌رود که ترویج آن گسترش یابد.
گیاه آلوویرا با اقلیم معتدل، خشک و ارتفاع بالاتر از سطح آب زیر زمینی توافق و حاصلات قابل توجهی داردو از این‌رو در ولسوالی‌های با اقلیم معتدل دایکندی نیز قابل کشت و پرورش است.
در همین حال، سید عبدالواحد فیروزی رییس زراعت، آبیاری و مالداری دایکندی، به نیمرخ می‌گوید: از اقدام بانو سلطانی در راستای ترویج آلوویرا در دایکندی ستایش می‌کنم و برای تشویق و جلب حمایت‌ها برای او با موسسات همکار دربخش زراعت صحبت خواهد کرد: «ریاست زراعت دایکندی در راستای ترویج گیاه آلویرا کدام برنامه و پلان مشخصی ندارد، تمام برنامه‌های ما متمرکز بر نباتات استراتژیک، مانند: بادام و سیب است. از شش سال بدینسو ترویج زعفران را در دایکندی آغاز کردیم که نتیجه‌ی فوق العاده گرفتیم، اما برای رشد سکتورهای خصوصی و ترویج گیاهان، مانند: آلوویرا، هنگ و غیره در دایکندی، با دونرهای خارجی و موسسات همکار زراعت طرح‌هایی را شریک خواهد کردم تا زنان متشبث در تولید و ترویج گیاهان طبی آموزش ببینند و مورد حمایت قرار بگیرند. چون سکتور زراعت در این بخش هیچ نوع پلان و برنامه‌ی مشخصی تا اکنون نداشته است.»
ولایت دایکندی یکی از ولایتهاب زراعتی افغانستان به شمار می‌رود که زمینه‌ی کشت و برداشت تمام محصولات زراعتی درآن مهیا است و مصارف تمام خانواده از محصولات زراعتی آنان تأمین می‌شود، اما به دلیل نداشتن امکانات و تجهیزات جهت حفظ و نگهداری آنها یک مدت کوتاهی مورد استفاده قرار میگیرد. گرچند تولیدات زراعتی دایکندی به روش سنتی حاصل می‌شود؛ اما به لحاظ کیفیت در سطح منطقه بینظیر شناخته شده است؛ اما هنوز هم برای آن بازاریابی نشده تا به بازارهای خارجی عرضه شود. از این‌رو هنوزهم درصدی بلندی از مردم دایکندی زیر خط فقر زندگی می‌کنند.
درصدی کمی از مردم دایکندی در ادارات دولتی ویا سکتورهای خصوصی مشغول به کارند، در این میان زنان دایکندی در کشت، پرورش و برداشت محصولات زراعتی در دایکندی نقش عمده دارند و در نبود مردان خانواده نیز چرخه/ی اقتصاد فامیل را می‌چرخاند. با مدرنیزه شدن روش کشت و برداشت محصولات زراعتی در دایکندی انتظار می‌رود که خانواده‌های زراعت‌پیشه خودکفا شوند و وضعیت اقتصادی شان بهبود یابد.
