زنان کارمند در نظام امنیتی ولایت دایکندی از وجود خشونت و تبعیض شکایت دارند.
این بانوان شکایت دارند که به دلیل رویه‌ی نادرست آمرین و حتا توهین و تحقیر مجبور به ترک وظیفه شده‌اند و یا بدون کدام دلیل موجه از وظایف شان برکنار شده‌اند.
همین‌گونه برخی از این زنان کارمند امنیتی شکایت دارند که در ولسوالی‌های دوردست مورد سواستفاده و حتا تجاوز جنسی قرار گرفته‌اند.
بومانه فیروزی، اولین زنی است که پس از تأسیس ولایت دایکندی به نیروهای امنیتی کشور پیوسته است. او تاکنون در رتبه‌ی لُملی سارن، در بست آمر حل خشونت‌های فامیلی ایفای وظیفه می‌کند.
بومانه در گفت‌وگو با هفته‌نامه نیمرخ مدعی است که به دلیل رفتار تبعیض‌آمیز و خشونت‌بار آمرین‌اش بارها تصمیم گرفته وظیفه‌اش را ترک کند اما به دلیل نداشتن گزینه‌ی دیگر برای کار مجبور شده است که در این شغل باقی بماند.
این افسر پولیس ملی می‌گوید: «سیزده سال می‌شود که در نظام امنیتی دایکندی ایفای وظیفه می‌کنم اولین زنی بودم که به صف پولیس پیوستم و به عنوان آمر جلب و جذب زنان در ساختار پولیس ملی آغاز به کار کردم و بیش از چهل تن از بانوان را در صف پولیس استخدام کردم. بعد از آن به حیث سرباز، ساتنمن، آمر حل موضوعات فامیلی جنایی و آمر جلوگیری از قاچاق انسان ایفای وظیفه کردم. اکنون به حیث آمر حل خشونت‌های فامیلی در حوزه‌ی اول امنیتی کار می‌کنم. طی این مدت از سوی آمرین خود بارها مورد توهین و تحقیر و حتا خشونت‌های لفظی قرار گرفتم اما به خاطر علاقمندی که به وظیفه‌ام دارم و گزینه‌ی دیگر برای کار نداشتم تاکنون به وظیفه‌ام ادامه داده‌ام. فشاری که نهادهایی مانند حقوق بشر، رسانه‌ها و دفتر معاونت ملل متحد بر نظام امنیتی وارد می‌کرد اداره‌ی ما مجبور بود ما را در وظیفه حفظ کند و یا به دلایلی نتوانستند از وظیفه برکنار کنند. اما برای رشد و ارتقای ظرفیت من و امثال من تلاش نمی‌شود که در بست‌های کلیدی ایفای وظیفه کنیم.»
بومانه که اکنون مادر دو فرزند دوگانگی است می‌گوید برای انجام وظیفه با او همکاری نمی‌شود که هیچ ! اما بارها به او اخطار می‌دهند که وظیفه‌اش را ترک کنند: «هر روز که به اداره می‌روم بدون چون و چرا خانه‌ی حاضری‌ام را قید می‌کنند وقتی دلیلش را می‌پرسم می‌گویند تو دیگر نیاز نیست وظیفه انجام بدی “برو اولادداری ات را بکن” من هیچ وسیله‌ای برای رفتن به دفتر ندارم بنابراین مجبور استم روزانه بیش از یک ساعت پیاده‌روی کنم تا به دفتر کار برسم. بدون اینکه این موارد و مشکلاتم را در نظر بگیرند برمن فشار می‌آورند که وظیفه‌ام را ترک کنم.»
او مدعی است که به دلیل رفتار تبعیض‌آمیز مسؤولان امنیتی به هیچ زنی اجازه‌ی رشد و ارتقا در بست‌های کلیدی داده نمی‌شود.
بومانه از حکومت می‌خواهد که برای زنان خانه‌دار سهولتی را در اجرای وظیفه مهیا کنند.
گرچند حضور زنان در صفوف پولیس نسبت به گذشته افزایش یافته است اما دربخش‌های کلیدی و تصمیم‌گیری نقش سمبولیک و کم‌رنگ دارند.
خاوری بانوی دیگریست که پس از هشت سال انجام وظیفه در بخش تلاشی زنان در نظام امنیتی دایکندی، به تاز‌گی بدون کدام دلیل مکتوب منفکی‌اش را دریافت کرده است او که نان‌آور سه طفل و یک همسر بیمارش است، می‌گوید دست به خودکشی خواهد زد: «شوهرم در حوزه پولیس بود اما بدبختانه در ولسوالی کجران در جریان جنگ با طالبان چشم‌هایش را از دست داد و اکنون خانه‌نشین شده است. توان انجام هیچ کاری را ندارد. سه طفل دارم و نان‌آور خانه استم. نمی‌دانم چطور کنم با گدایی هم که نمی‌شود مصارف خانواده را تأمین کنم. هشت سال به پولیس خدمت کردم، به جای اینکه رتبه بگیرم بدون کدام دلیل منفک شدم. حالا یک دختر جوان دیگر را در بست من استخدام کرده‌اند من مجبور استم مرگ موش گرفته خودکشی کنم و خونم به گردن قومندان امنیه و کسانی خواهد بود که مرا منفک کرده‌اند.»
خانم خاوری می‌گوید برای دیدن والی و قومندان امنیه ولایت رفته بود تا با آن‌ها صحبت کند که به وظیفه‌اش نیاز دارد و نباید بدون دلیل منفک شود، اما با رفتار خشونت‌آمیز محافظین قومندان امنیه پولیس دایکندی از اداره بیرون شده و محافظین والی نیز به او اجازه‌ی ملاقات را نداده‌اند.
این در حالیست که در سال گذشته نیز یک بانوی دیگر که کارمند قومندانی امنیه پولیس در ولسوالی کجران ولایت دایکندی بود می‌خواست در محضر عام خودکشی کند. او بر خود تیل پاشیده بود و در چهار راهی گل بادام در پیش دروازه‌ی اداره ولایت دایکندی می‌خواست خود را آتش بزند اما با دخالت مردم موفق به خودکشی نشد.
نامش مومنه است. مومنه به حیث سرباز و محافظ زنان زندانی ایفای وظیفه می‌نموده است. او ادعا داشت که قومندان امنیه ولسوالی کجران و یک کارمند قومندانی امنیه بر او تجاوز جنسی کرده‌اند.
مومنه می‌گوید با گذشت یک سال هنوزهم دوسیه‌اش به هیچ نتیجه‌ای نرسیده است.
مومنه پس از اقدام به خودکشی به خاطر تهدیدهای امنیتی به ولسوالی کجران نرفته است و در شهر نیلی به گونه‌ی خدمتی در بخش‌های تلاشی مراجعان زن در دروازه‌های قومندانی، ولایت و ریاست عدلیه ایفای وظیفه می‌کند.
در این موارد مسؤولان امنیتی ولایت دایکندی و مدیریت جندر فرماندهی امنیه با استدلال اینکه از سوی وزارت امور داخله صلاحیت مصاحبه را ندارند، حاضر به پاسخگویی نشدند.
