این روزها بیش از همیشه این جمله را می شنویم که زنانی قربانی جنگ با طالبان شدند و قربانی صلح با طالبان نیز می شوند به زبان نزدیک به فرهنگ محاوره ای جامعه افغانستان، زنان هر دم شهید جنگ و صلح با طالبان هستند. چرا جنگ و صلح با طالبان هر دو به ضرر زنان تمام می شود؟ تجربه جنگ های دهه های اخیر در افغانستان نشان می دهد که زنان در مناطق تحت نفوذ طالبان از حقوق اولیه اموزشی و بهداشتی محروم می شوند و به جرم رفتن به سر کار ترور می شوند. در جنگ با طالبان مادران و همسران بیشترین ضرر را متحمل می شوند.
ناگفته پیداست که در جنگ ها مادران، فرزندانشان را از دست می دهند و زنان، همسرانشان را در چنین شرایطی، زندگی در جامعه مردسالاری که برای زنان کمترین حق و حقوق را قائل نیستند، آنهم در فقدان مردهای خانواده، دشواری های طاقت فرسایی را بر زنان تحمیل می کند، اما صلحی که بزرگترین قربانی آن حقوق و آزادی های زنان باشد، آیا می توان نام چنین توافقی را «صلح» نامید؟ مگر صلح به مفهوم آرامش و امنیت نیست؟ آیا برای زنانی که سالیان سال با چنگ و دندان برای حداقل حقوق و آزادی هایشان علیرغم مخالفت های ساختاری، محافظت کردند.
توافقی به قیمت محروم کردن همین حداقل حقوق و آزادی ها می تواند برای زنان، صلحی به معنای آرامش و امنیت بیاورد. چنین توافقی به چوبه دار آمال و خواسته های بر حق زنانی می ماند که برای داشتن حداقل آزادی هایشان مبارزه کردند. بررسی ها نشان داده که زنان طبقه تحصیلکرده جامعه افغانستان بیش از همیشه به طالبان و جامعه جهانی بی اعتماد شده اند. سرچشمه این بی اعتمادی به رفتار دوگانه جامعه جهانی برمی گردد. جامعه جهانی به رهبری امریکا که روزگاری با سرازیر کردن کمک های هنگفت اقتصادی از جمهوری بعد از امارت طالبانی در افغانستان حمایت کرد و مهمترین کمک هایش را برای حمایت از حقوق و آزادی های زنان در افغانستان اختصاص داد، خیلی زود زنان را در این مسیر رها کرد و با تاسی از امریکا از طالبان حمایت کرد.
کشورهای درگیر در صلح افغانستان و گروه های سیاسی که می خواهند بعد از توافق صلح با طالبان، در حکومت آینده شریک شوند، باید بپذیرند که حقوق و آزادی های زنان، فصل ناتمام صلح در افغانستان است. صلحی که در آن بوسیله قرائت های طالبانی از دین، حقوق زنان قربانی شود، ناتمام خواهد ماند. زنانی که در دو دهه اخیر در دانشگاه ها مشغول به تحصیل شدند و در ادارات دولتی و خصوصی کار کردند، در مقابل پایمال شدن حقوق اولیه شان سکوت نخواهند کرد.