نویسنده: Nectar Gan
منبع: CNN
ترجمه: عبدالقدوس حافد
نسبت جمعیتی مردان چین، سی میلیون بیشتر از زنان این کشور است، اما شمار زنانی که ازدواج می‌کنند، به طور روزافزونی کمتر می‌شوند. بخصوص زنانی که بعد از سال دو هزار میلادی به بلوغ رسیده‌اند، علاقه‌ای به ازدواج ندارند.
دو سال قبل، جانسو نگران سی سالگیش بود. او در یک شرکت تجارتی خارجی در جنوب شهر بزرگ گانجوی چین کار می‌کند. خانم سو درآمد مناسب دارد، آخرهای هفته وقت زیادی را با دوستانش می‌گذراند، اما مشکل سو و فامیلش این است که سو مجرد است. او می‌گوید: من احساس می‌کردم سی سالگی زمان مهمی برای ازدواج است، وقتی به سن سی سالگی نزدیک می‌شدم، تحت فشار شدیدی از سوی پدر و مادرم قرار گرفته بودم تا یک شخص مناسب را برای ازدواج پیدا کنم.
در 31 نوامبر 2020، سو هنوز هم مجرد است. او می‌گوید که دیگر نگران نیست؛ چون ازدواج کردن با کسی که علاقمندی به او نداشته باشد را تلف کردن وقت می‌داند. مطابق داده‌های اداره ملی احصائیه چین، طی شش سال (2007 – 2013) حدود 23 میلیون زوج ازدواج کردند اما در شش سال بعد (2013- 2019) حدود 13 میلیون زوج ازدواج کردند. این آمار کاهش 41 درصدی را نشان می‌دهد.
مقامات چینایی و روان شناسان می‌گویند این کاهش به دلیل پالیسی‌های چند دهه‌ای است که برای محدود کردن رشد جمعیت چین طراحی شده بود، اکنون جوانان کمی وجود دارند که بخواهند ازدواج کنند. کارشناسان می‌گویند: «زنان جوانی که نقش و موضع نهادهای حقوقی را در قسمت برابری جنسیتی می‌دانند، نگرش‌شان در مورد ازدواج تغییر کرده است.»
شیائو میلی، رهبر جنبش فمینیست چین می‌گوید: بعضی مواقع زنان بخاطر تاهلشان مورد توهین قرار می‌گیرند. و برخی آنها را بخاطر مطیع بودن و فرمانبرداری با عنوان (خر شوهر) خطاب می‌کردند. این رفتار نشاندهنده ترس شدید از ازدواج است.
یکی از سیاست‌های اصلی دولت فعلی چین، تشویق جوانان به داشتن فرزند است. بی‌علاقگی زوج‌های جوان به فرزندآوری نیز بحرانی دانسته می‌شود که ممکن است برای حزب کمونیستی چین در آینده خطرساز واقع شود چون کاهش جمعیت به ثبات اجتماعی و اقتصادی چین صدمه می‌زند.
هشدار اداره احصائیه
در چین آمار ازدواج در شش سال اخیر به پایین‌ترین میزان در 14 سال اخیر رسیده است. مقامات چینایی علت این کاهش را سیاست تک‌فرزندی در سال 1979 برای کنترل جمعیت چین دانسته‌اند، اما جمعیت‌شناسان سالهاست که از بروز بحران جمعیت هشدار می‌دهند. در سال 2014 جمعیت کارگر در چین برای اولین بار در سه دهه اخیر کاهش یافت و رهبران چینایی را نگران کرد. در سال بعدی حکومت چین سیاست تک فرزندی را خاتمه داد و به زوج‌ها اجازه داشتن دو فرزند را داد.
در اول جنوری سال 2016 سیاست دو فرزند اجباری شده بود ولی این سیاست تاثیری برعکس داشت و آمار تولید مثل کاهش یافت.
وی جون ژان‌یونگ، جامعه شناس در دانشگاه ملی سنگاپور که در زمینه ازدواج و خانواده تحصیل کرده، می‌گوید: هنوز هم سنت‌های مردسالارانه در چین تغییر نکرده است؛ پدر و مادر پسر توقع دارند عروس‌شان از آنها، خانواده و فرزندانش مراقبت کند حتا اگر وظیفه تمام‌وقت داشته باشد.
یونگ می‌گوید: «به طور کلی ازدواج در چین بسیار مشکل است؛ بخاطر اینکه ازدواج تنها پیوندی بین دو نفر نیست، مسئولیت‌های زیادی را به بار می‌آورد و برای زنان مشکل است که دو وظیفه را همزمان انجام دهند.»
لی ژان دستیار یک پروفیسور روان شناسی در دانشگاه نیویورک-شانگهای که در مورد خانواده‌ها تحقیق می‌کند، می‌گوید: «نابرابری جنسیتی واقعا باعث شده که زنان چینایی قبل از رفتن به مرکز ثبت ازدواج تأمل کنند. همچنین فشار کار و ساعات زیادی کاری در چین وضعیت را بدتر کرده، برای زنان انرژی کمتر می‌ماند تا یک رابطه را ایجاد کرده و از خانواده مراقبت کنند.»
آمار‌ها نشان می‌دهد که هر دو جنس در چین تمایل زیادی به ازدواج ندارند. بر اساس آمار اکادمی اجتماعی چین از سال 1990 تا 2016 میانگین سن ازدواج برای زنان از 22 تا 25 سالگی و برای مردان 24 تا 27 سالگی بوده است. اکنون در شهر‌های بزرگ میانگین ازدواج برای مردان 30 و برای زنان 28 سالگی می‌باشد.
سو 31 ساله از گوانگجو اغلب از دوستان متأهل خود در مورد مسئولیت‌های ازدواج شنیده است. او می‌گوید: امروزه، توانایی اقتصادی زنان بهبود یافته است. زندگی تنهایی بسیار زیباست، اگر مردی را برای تشکیل خانواده پیدا کنید، کیفیت زندگی پایین می‌آید و استرس زیادی برای زنان به وجود می‌آید.
یونگ می‌گوید: «بهتر شدن وضعیت اقتصادی و اجتماعی زنان ازدواج را برای آنها دشوار کرده است؛ چون زنان چینایی می‌خواهند با مردی که تحصیلات و درآمد بالاتر از خودشان داشته باشد ازدواج کنند. برعکس مردان می‌خواهند، با زنان که تحصیلات و درآمد پایین‌تر از خودشان داشته باشد ازدواج کنند. اما اکنون سطح درآمد و تحصیلات زنان در بسا موارد از درآمد و تحصیلات مردان بیشتر رفته است.»
افزایش هزینه و پرداخت پول به خانواده زن
از نظر بسیاری خانواده‌های چینایی، خرید خانه پیش‌شرط ازدواج است، اما بسیاری از جوانان چینایی توان خرید خانه را ندارند و والدین‌شان هم پول زیادی برای پس‌انداز ندارند که کمک کنند.
جوانا وانگ، دانشجوی 24 ساله از جنوب غربی شهر چنگدو، سه سال با دوست پسرش زندگی کرده است. این دو دلداده قصد دارند در شانگهای زندگی کنند اما به زودی قصد ازدواج ندارند.
فشار مالی تنها در شهرها احساس نمی‌شود. در مناطق روستایی خانواده داماد باید بهای عروس را به شکل نقد یا یک خانه به خانواده وی پرداخت کند. این روش قرن‌هاست که در چین وجود دارد. اما هزینه‌ها در دهه‌های اخیر بالا رفته که دلیل آن عدم تعادل جنسیت است.
به نظر می‌رسد دولت چین تاکنون نتوانسته است که راه حل موثری برای بحران ناشی از بی علاقگی زنان به ازدواج و برقراری نسبت مناسب بین جمعیت فزاینده مردان به زنان بیابد.
