کتاب «رقص در مسجد» تازه‌ترین اثر داستانی دکتر حمیرا قادری که به زبان انگلیسی در امریکا منتشر شده است در کابل رونمایی شد.
مراسمی به مناسبت نکوداشت از نشر کتاب «رقص در مسجد» روز دوشنبه، 20 دلو 1399 خورشیدی در تالار بین‌المللی مطبوعات وزارت اطلاعات و فرهنگ برگزار شد.
این کتاب حاوی قصه‌های کودکی دکتر حمیرا قادری، نامه‌های او به پسرش(سیاوش) و پندنامه‌های مادربزرگش است که باور، تجربه و محیط زندگی سه نسل افغانستان را بازتاب می‌دهد.
دکتر حمیرا قادری در این اثر به رویدادهایی پرداخته است که بیش‌تر از نظام مردسالاری و استبداد تفکر بنیادگرا نشأت می‌گیرد.
این‌که طی چهار دهه اخیر که افغانستان درگیر جنگ بود بر زنان چه گذشت و چگونه نظام‌هایی بر جامعه حکومت کرد؟ دکتر حمیرا قادری در کتاب «رقص در مسجد» به گونه‌ی موردی بر زندگی خودش، سرنوشت فرزندش و باورهای مادربزرگش پرداخته است.
در مراسم رونمایی این کتاب، طاهر زهیر سرپرست وزارت اطلاعات و فرهنگ گفت که این‌گونه اثرهای روایتی بن‌بست‌های موجود در جامعه را می‌شکند.
با توجه به سبک روایتی که در کتاب «رقص در مسجد» به کار رفته است، آقای زهیر گفت: پدید آوردن هر اثری یک روایت است که تبدیل به روایت کلان می‌شود و موجب شکستاندن یک بن بست در جامعه می‌شود. از همین رو، هر اثر مکتوب یک گام به جلو شمرده می‌شود.
دکتر صحرا کریمی، رییس افغان فلم در مورد کتاب رقص در مسجد گفت: این کتاب روایت زنی است که ساده و روان تجربه‌های زنانه‌گی اش را نوشته است تا علیه فراموشی مبارزه کند.
به گفته‌ی او، رقص در مسجد یک مانفیست ساده اما عمیق و جاویدانگی مادری است که از دوردست‌ها می‌نویسد تا برای فرزندش ثابت کند که او نمرده بلکه زنده است.
عبدالمنان شیوای شرق، معین نشرات وزارت اطلاعات و فرهنگ این کتاب را روایت دشواری‌های زنانه‌گی در کشور خواند و گفت: در افغانستان مردانه زیستن آسان است اما زنانه زیستن دشوار.
او افزود که انتخاب عنوان «رقص در مسجد» ناشی از مبارزه و شجاعت یک زن است.
در مورد مبارزه‌ی زنان افغانستان، داوود ناجی، مشاور شورای امنیت ملی گفت: تا زمانی که زنان از خود جسارت نشان ندهند پیمودن راه‌های زندگی برای شان دشوار است.
به گفته‌ی آقای ناجی، یکی از دشواری‌ها که در عصر طالبان بر زنان گذشته در کتاب رقص در مسجد به خوبی بیان شده است: رقص حرام است ولی مجازات کودک جواز دارد.
صحنه‌ای که عنوان کتاب از آن اتخاذ شده مربوط به دوره‌ی نوجوانی دکتر حمیرا قادری در شهر هرات است. حمیرا کودکان را در آشپزخانه‌ی خانه‌شان آموزش می‌دهد. اما به خاطر نبود فضای کافی، حمیرا با دانش‌آموزانش به یکی از خیمه‌های بیجاشدگان داخلی می‌روند. جایی که عنوان مسجد را بر آن نهاده بودند. اما حمیرا دختری را تشویق می‌کند تا در داخل مسجد برقصد و همه می‌رقصد. جنگجویان طالبان سر می‌رسند و حمیرا برای این‌که از سنگسار و مجازات رقص در امان بمانند، به طالبان می‌گوید: سر و صدایی که شنیدید به خاطر این بود که بچه‌ها را به خاطر درس شان مجازات می‌کردم.
سال‌ها پس از آن حمیرا به ایران مهاجر می‌شود، درس می‌خواند، ازدواج می‌کند و طبق روایت کتاب رقص در مسجد، یکجانبه طلاق می‌شود و از حضانت پسرش محروم می‌گردد. به امریکا برای آموزش می‌رود و در آن‌جا نوشتن این کتاب را آغاز می‌کند که در هر یک از 13 فصل کتاب یک نامه به پسرش سیاوش نوشته است.
آقای ناجی در این مورد گفت: به خاطر همین‌گونه برخوردها بوده که نویسنده با درون مشتعل و عصبانیت از یک فرد نه بلکه از یک سیستم با خشم شکایت می‌کند و هیچ تقلبی در آن نیست.
او افزود که اگرچه در برخورد با مردان در این کتاب تعمیم صورت گرفته، اما بیان یک تجربه‌ی زیسته است که یک اثر ماندگار و باعث خلق تجربه‌ی جمعی خواهد شد.
دکتر حمیرا قادری، نویسنده کتاب رقص در مسجد در برنامه‌ی رونمایی اثرش از برخورد طالبان با زنان در هرات و از زحماتی که در تدوین آن متحمل شده بود صحبت کرد.
خانم قادری از این‌که کتابش در یکی از انتشارات بزرگ جهان در نیویورک منتشر شده و از سوی روزنامه نیویورک تایمز در امریکا به عنوان یکی از پنج کتاب برتر سال شناخته شده است، ابراز امیدواری کرد که دیگر زنان نیز تجربه‌های شان را بنویسند.
وزارت اطلاعات و فرهنگ تندیسی را به خاطر نوشتن کتاب رقص در مسجد به دکتر حمیرا قادری اهدا کرد.
