بهداشت زنان
امنیت بهداشتی مادران مصری نیز بسیار محدود به نظر می‌آید. 75 درصد از زنان باردار در سنین 15 الی 49 سالگی مبتلا به كم‌خونی بوده، در 59 درصد از زایمان‌ها كادر پزشكی تعلیم دیده حضور نداشته و نرخ مرگ و میر مادران در هر یکصد هزار تولد زنده برابر با 270 نفر بوده است. در كشوری كه هزینه دولت در بخش بهداشت تنها یك درصد از درآمد ملی می‌باشد، شاید جای تعجبی ندارد كه دسترسی به امكانات پزشكی و دارو برای مادران و كودكان در هنگام زایمان و پس از آن به طور چشمگیری ناكافی و محدود می‌باشد.
در زمینه امید به زندگی، زنان در موقعیت بهتری از مردان مصری قرار دارند. چنانچه در جدول مشاهده می‌كنیم، اگر امید به زندگی مردان 100 باشد، امید به زندگی زنان مصری در 1970 برابر 105 و در 1992 برابر با 104 خواهند بود. امید به زندگی زنان در مصر از مردان در 1992 حدود 2.4 سال بیشتر بوده كه این تفاوت ناشی از حقایق بیولوژیك است كه عمر زنان طولانی‌تر از مردان است.
آمار این جدول نشان دهنده طول عمر و باروری زنان در مصر و در گروهی از كشورهای جهان می‌باشد. در 1992، امید به زندگی زنان در بدو تولد 64.8 سال بود. با توجه به آمار مربوط به امید به زندگی زنان مصری در 1970 كه به عنوان سال پایه در نظر گرفته شده، زنان مصری به طور متوسط چند سال به طول عمرشان افزوده شده است.
ختنه زنان
یكی از خشونت‌بارترین سنتی كه علیه زنان در مصر وجود دارد، ختنه زنان است. بر طبق تحقیق سال 1992 یونیسف، 80 درصد دختران در مصر این رسم خطرناك و دردناك را تحمل می‌كنند.
در مصر به طور معمول قطع عضو جنسی زنان به شكل برداشتن كلیتوریس و قطع عضو صورت می‌گیرد. مدافعان قطع عضو جنسی زنان ادعا می‌كنند كه این مسأله زیبایی و پاكدامنی را حفظ می‌كند و در ضمن تمایلات جنسی آن‌ها تحت كنترل قرار می‌گیرد.
این كشور تاریخ طولانی مبارزه برای خاتمه بخشیدن به قطع عضو جنسی زنان دارد كه موفقیت‌آمیز نبوده است. اگرچه تصویب قانون از اولویت خاصی برخوردار است اما مصر در اجرای قوانین مشابه در گذشته ناكام بوده است.
وزیر بهداشت مصر، اسماعیل سالم، در ماه جون 1996 قانونی را اعلام كرد كه روش قطع عضو جنسی زنان را در تشكیلات خصوصی و دولتی منع می‌كرد. دادگاه عالی این قانون را طی حكمی در دسامبر 1997 تأیید و تصویب نمود.
دادگاه دستور داد كه بعد از این قطع عضو جنسی حتی با رضایت دختر و والدینش غیرقانونی است. دادگاه افزود كه قطع عضو جنسی زن از نظر شریعت عمل شایسته‌ای نیست؛ زیرا در هیچ جای قرآن و در قوانین و سنت‌هایی كه توسط پیامبر بر جای مانده مطلبی دال بر مجاز دانستن روش قطع عضو جنسی نیامده است.
دادگاه دستور داد كه بعد از این قطع عضو جنسی حتا با رضایت دختر و والدینش غیرقانونی است. دادگاه افزود كه قطع عضو جنسی زن از نظر شریعت عمل شایسته‌ای نیست زیرا در هیچ جای قرآن و در قوانین و سنت‌هایی كه از پیامبر بر جای مانده مطلبی دال بر مجاز دانستن روش قطع عضو جنسی نیامده است. دادگاه تصریح كرد كه این عمل تنها در صورتی قانونی و مجاز است كه از نظر پزشكی ضروری باشد.
