در مقاله‌ای کوتاه در مورد نقش پدرسالاری و بحث بر سر پوشش سر زنان در مصر معاصر، ایمن خلیفه نظر منفی خود را نسبت به گروه اصول‌گرایان اسلامی ارائه می‌دهد. خلیفه بیان می‌دارد که به دلایل سیاسی و اقتصادی گوناگون ساختارهای روستایی پدرسالاری کلاسیک در شهرهای مصر رواج ندارند، اما «پدرنما» ها و «دیکتاتورهای خیرخواه» در ساختارهای قدرت در جهان عرب هنوز مورد احترام قرار دارند. این سنت که «داشتن رهبر غیرمنصف برای شش سال بهتر از بی‌رهبری است» هنوز در طرز برخورد و نگرش خاص بسیاری از اعراب دیده می‌شود. پدرسالاری اقدامات بی‌شماری را با هدف کنترل زنان در بردارد.
دلایل مذهبی یا فرهنگی برای قید و بندهای اخلاقی (در ازدواج و حجاب زن)، جدایی بین زنان و مردان، محرومیت از استقلال و ابزارهای اقتصادی (حقوق ارث و کنار گذاشته شدن از نیروی کار) ذکر می‌شوند.
خلیفه بیان می‌دارد که پدیده حجاب (که در حال حاضر به طور روزافزونی در مصر گسترده می‌شود) پس‌روی اجتماعی و سیاسی نهضت طرفداران آزادی زنان مصری می‌باشد. آمار دقیقی در مورد شمار زنانی که حجاب را در شهرهای مصر برای خود برگزیده‌اند، وجود ندارد. بسیاری از پژوهشگران کوشیده‌اند تا علل پیدایش مجدد حجاب زنان را در دهه 1990 بیابند. یکی از نظریه‌های رایج این است که جنبش‌های احیای اسلامی و تاثیر جدی فعالیت‌های آنان بر جامعه سبب افزایش زنان باحجاب می‌باشد. نظریه دیگر این است که در بازگشت به وطن، کارگران مصری که در کشورهای عرب نفت‌خیز حاشیه خلیج فارس کار می‌کردند، این پدیده را وارد مصر کرده‌اند. در نظریه سومی، از علل اقتصادی سخن به میان آمده است. شرایط اقتصادی – اجتماعی رو به وخامت گذاشته و خانواده‌ها قدرت خرید البسه متنوع را ندارند. در نتیجه، محبوبیت طرز لباس پوشیدن اسلامی که کم هزینه‌تر و ساده‌تر است، رو به افزایش است. نظریه چهارمی هم وجود دارد که فرضیه اصلی آن این است: زنان با انگیزه‌های آزادی‌خواهی مختلف اقدام به برگزیدن داوطلبانه پوشش اسلامی کرده‌اند. در مورد این فرضیه آخری، خلیفه ادعا می‌کند که تضادی بین آزادی‌خواهی و ماهیت ستمگرانه حجاب (به عنوان پدیده‌‍‌ای که بر اثر عدم اعتماد به زنان به وجود آمده) دیده می‌شود. وی معتقد است که در جوامع پدرسالاری اتفاق نظر اجتماعی وجود دارد که وضعیت بیولوژیک و عقلانی زنان را در مقایسه با مردان، پست‌تر تصور می‌کند.
واقعیت‌های اقتصادی در مناطق شهری مصر در دهه 1990 پدرسالاری کلاسیک را تبدیل به ساختار اجتماعی روبه زوال و پر هزینه‌ای کرده است. به دلیل بالا بودن هزینه‌های مسکن و کمبود فضای زندگی واحدهای فامیلی بندرت از یک خانوار تجاوز می‌کنند. به دلیل چالش‌های اجتماعی– اقتصادی، ورود زنان به نیروی کار دیگر دل‌بخواهی نبوده، و در بسیاری از موارد به یک نیاز تبدیل شده است. در رده‌های بالای ساختار طبقاتی مصر، استفاده از حجاب محدودتر است، البته کاملا غایب نمی‌باشد. به هر حال، این پدیده بیشتر در بین طبقات متوسط و کارگر مصری رایج است. در بین زنان طبقه مرفه و نیمه مرفه مصری محدودیت‌های حجاب وجود ندارد اما آن‌ها نیز از لحاظ امنیت اقتصادی و قدرت تحت فشار محیط خود قرار دارند. پدیده حجاب حتی در بین زنان در دانشگاه آمریکایی در قاهره (که ادعا شده سمت الراس آزادی است) نیز رو به افزایش است.
