نیمرخ
  • خانه
  • رویکرد نیمرخ
  • خبر
  • گزارش
    • گزارش تحقیقی
  • زنان و مهاجرت
  • تحلیل
  • گفت‌وگو
  • روایت
  • چندرسانه‌یی
    • عکس
    • صدا
    • ویدیو
  • ستون‌ها
    • اعتراض و مقاومت
    • ترجمه
    • صلح
    • اقتصاد
    • صحت
    • فرهنگ و هنر
    • ورزش
    • قانون
    • سکوت را بشکنیم
    • نیمرخ دیگر
EN
هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
  • خانه
  • رویکرد نیمرخ
  • خبر
  • گزارش
    • گزارش تحقیقی
  • زنان و مهاجرت
  • تحلیل
  • گفت‌وگو
  • روایت
  • چندرسانه‌یی
    • عکس
    • صدا
    • ویدیو
  • ستون‌ها
    • اعتراض و مقاومت
    • ترجمه
    • صلح
    • اقتصاد
    • صحت
    • فرهنگ و هنر
    • ورزش
    • قانون
    • سکوت را بشکنیم
    • نیمرخ دیگر
هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
نیمرخ
هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج

نخستین هشت مارچ در افغانستان

  • نیمرخ
  • ۱۸ حوت ۱۳۹۹

امیلیا اسپارتک


از ۱۱۰ سال بدین طرف زنان آگاه جهان از این روز در کشورهای مختلف و به اشکال مختلف، مانند راهپیمایی‌ها، کنفرانس‌ها، پایکوبی‌ها با شعارهایی که خواست زنان هر کشور در ان انعکاس یافته باشد، گرامی‌داشت به عمل می‌آورند.

این روز در افغانستان نیز تاریخچه‌ی خود را دارد و زنان افغانستان از سال‌های بسیار دور با شعار اتحاد همه‌ی زنان جهان، در این روز با زنان دیگر کشورها اتحاد و همبستگی خود را اعلان کردند.

 سازمان دموکراتيک زنان افغانستان يک نهاد يا تشکل مستقل اجتماعی زنان بود که در سال ۱۳۴۵ خورشيدی با هدف دفاع از حقوق دموکراتيک و برابری‌طلبانه برای زنان افغانستان تحت رهبری آناهيتا راتب‌زاد تاسیس شد.

  ثريا پرليکا، جميله بدخشی، کبراعلی، مومنه بصير و حميده شيرزی از موسسان این سازمان بودند.

سازمان دموکراتيک زنان افغانستان در سال ۱۳۴۷ بعد از ختم تجلیل از سومین کنفرانس ۸ مارچ مارش بزرگی را به شکل راهپیمایی از مقابل (دیپو) کارته چهار آغاز و تا دهمزنگ منار عبدل وکیل خان با شعار زنده باد ۸ مارچ روز همبستگی و مبارزه زنان برای آزادی و حقوق مساوی در کابل برپا کردند.

 این حرکت زنانه برای نخستین بار بود که شهروندان شهر کابل را با مفهوم هشت مارچ آشنا کرد. این راهپیمایی تعریف دیگری از هشت مارچ و گرامیداشت از این مناسبت را در اذهان عامه ایجاد کرد. هر چند وسایل ارتباطی آن زمان با این سال‌ها قابل مقایسه نیست؛ اما برنامه‌های مناسب و زیربنایی، تلاشی هدفمند بود. این حرکت دادخواهی زنانه برای نخستین بار در تاریخ کشور در بعضی از روزنامه‌های آزاد آن زمان انعکاس یافته و ثبت تاریخ شد. 

این روز در افغانستان نیز تاریخچه‌ی خود را دارد و زنان افغانستان از سال‌های بسیار دور با شعار اتحاد همه‌ی زنان جهان، در این روز با زنان دیگر کشورها اتحاد و همبستگی خود را اعلان کردند.

 از این نظر می‌توان گفت که آزادی و رهایی زنان از بندهای اسارت با تجلیل یک روز در سال میسر نمی‌شود. بلکه رهایی واقعی زن از بند، باید به موازات تغییر قوانین، تغییر ارزش‌ها و زیر ساخت‌های روابط اجتماعی باشد.  

تجربه‌ی تاریخی کشور در دوره‌های مختلف نظام شاهی، نظام جمهوری سردار محمد داوود، نظام جمهوری دموکراتیک، قوانین دولت جهادی و قوانین اسلامی دوره‌ی طالبانی و نظام به اصطلاح دموکراسی فعلی، همه‌ی این‌ها نشان دهنده‌ی این  هستند؛ که تغییر وضعیت زنان با تغییر تجریدی قانون و سیستم، تحول بنیادی نخواهد داشت. زیرا در افغانستان بالای نود درصد خانواده‌ها با آموزه‌های دینی بنیاد خانواده‌های‌شان را پایه‌ریزی کرده‌اند و این در حالی است که تفسیر غلط از دین علیه زنان استفاده می‌شود. بدین ملحوظ یکی از راه‌های تاثیرگذار در مناسبات افراد در خانواده و اجتماع تفسیر دیگری از جایگاه زنان می‌باشد.  

همچنان بخوانید

ضرورت آزادی زنان، هرگونه اقتدارگرایی با شرافت انسانی منافات دارد

هشتم مارچ نه، هشتم مرگ؛ مرگ تدریجی، تجربهٔ هر روزهٔ زنان است

در چنین تغییر و دگردیسی است که نه تنها نگاه مرد به زن تغییر می‌یابد؛ بلکه زن با تعریف دیگری از خود می‌تواند به عنوان یک انسان برابر با مرد از حقوق خود دفاع و آن را درک کند. البته رسیدن به این خواست، امکان ندارد که در یک روز تامین شود. به همین خاطر شناخت و تعریف انسانی از زن می‌تواند مفید واقع شود.

چیزی که در قرن ۲۱ برای زن در افغانستان مهم است. بیان هویت خودی یعنی رسیدن به خودآگاهی و خودشناسی می‌باشد، تا زمانی که زن به استقلال اندیشه و عمل در افغانستان دست نیابد؛ حتی اگر جامعه جهانی و کمک‌های بین‌المللی نیز باشد؛ امکان دست‌یابی به حقوق برابر ناممکن است؛ زیرا در جریان این ۲۰ سال شاهد روندی بودیم که تغییری در وضعیت بنیادین زن افغانستانی نیاورد.

آنچه نیاز فعلی زنان است یک جریان پیوسته‌ی مستقل زنانه است. زنان باید به این واقعیت ملموس برسند که نباید در یک سال، تنها یک روز به آن‌ها اختصاص یابد بلکه باید در همه‌ی روزهای سال برای مساله زنان کار شود و برای رسیدن به برابری و از بین رفتن کلیشه‌های جنسیتی تلاش کرد.

Share on facebook
Share on twitter
Share on whatsapp
Share on telegram
Share on linkedin
Share on email
Share on print
کلمات کلیدی: روز جهانی زنهشت مارچ

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پرخواننده‌ترین‌ها

طالبان یک دختر جوان را از جاده شهید مزاری در غرب کابل ربودند

آزار جنسی گدایان شهر توسط عابران و طالبان

طالبان در کابل یک دختر را با پدرش زیر رنجر لِه کرده کشتند

یک مرد در هرات به اتهام فروش مادرش در بدل ۴۵٠ هزار افغانی بازداشت شد

نخستین هشت مارچ در افغانستان

یک زن متأهل در فاریاب در بدل ۱۶٠ هزار افغانی فروخته شد

یک زن در غرب کابل توسط پسرش به قتل رسیده است

روایت یک تحقیر

توافق طالبان و شورای علمای شیعه برای «دخالت در حریم خصوصی مردم» و تطبیق فرمان‌های این گروه

در سوگ ۱۵ آگوست، روز سیاه سقوط کشور و برگشت گروه طالبان

Facebook Twitter Youtube

نیمرخ رسانه‌‌ای آزاد است که تلاش می‌کند با نگاهی ویژه به تحلیل، بررسی و بازنمایی مسایل زنان بپردازد. نیمرخ صدای اعتراض و پُرسش زنان است.

  • درباره نیمرخ
  • تماس با ما

صاحب امتیاز و مدیر مسئول: فاطمه روشنیان
سردبیر و ویراستار: امان میرزایی
سردبیر بخش آنلاین: حسین احمدی
گزارشگران: لطیفه سادات موسوی، معصومه رها و زهرا سالومه
صفحه‌آرا: اسماعیل لعلی

نسخه پی دی اف

بایگانی

نمایش
دانلود
بایگانی

2022 نیمرخ – بازنشر مطالب نیمرخ فقط با ذکر کامل منبع مجاز است.

طراحی، برنامه‌نویسی و اجرای وبسایت  iNasri ⚒

هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
  • خانه
  • رویکرد نیمرخ
  • خبر
  • گزارش
    • گزارش تحقیقی
  • زنان و مهاجرت
  • تحلیل
  • گفت‌وگو
  • روایت
  • چندرسانه‌یی
    • عکس
    • صدا
    • ویدیو
  • ستون‌ها
    • اعتراض و مقاومت
    • ترجمه
    • صلح
    • اقتصاد
    • صحت
    • فرهنگ و هنر
    • ورزش
    • قانون
    • سکوت را بشکنیم
    • نیمرخ دیگر