شیما رضایی، از اولین زنان رسانه‌گر در افغانستان بود که سه سال بعد از تشکیل حکومت پساطالبانی در شبکه تلویزیونی طلوع مشغول به کار بود. دختر ۲۴ ساله‌ای که در جامعه بعد از امارت و ذهنیت‌های برجا مانده از آن دوره و جامعه در حال شکل‌گیری دموکراتیک، نمادی از حضور زن در رسانه‌ها بود. در حالیکه افراط‌گرایان مذهبی به فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی در افغانستان حمله می‌کردند و تلویزیون‌ها به تازگی صدای زنان را پخش می‌کردند، شیما مورد تهدید گروه‌های افراط‌گرا بود تا از کارش در تلویزیون استعفا دهد. تهدیدها به حدی افزایش یافت که دست‌اندرکاران تلویزیون، وی را از کار برکنار کرد و شیما خانه‌نشین شد، اما در دوره خانه‌نشینی نیز افراط‌گرایان وی را به ضرب گلوله در خانه‌اش کشتند. دو سال بعد دو خبرنگار زن در کابل نیز بعد از تهدید، کشته شدند.
