به مناسبت سالروز مبارزه با تبعیض نژادی
وینی مادیکیسلا از آن جمله زنان مبارز بود که در چندین جبهه می‌رزمید. وینی یک زن رنگین‌پوست اهل آفریقای جنوبی بود که به خاطر مبارزات ضد نژادپرستی‌اش لقب «مادر ملت» را گرفته بود. اما در آفریقای جنوبی و خارج از مرزهای آن، نقش وینی در مبارزه علیه آپارتاید برجسته نشد؛ چون شخصیت دیگری که همپای او می‌رزمید سمبول ضد نژادپرستی در جهان شده بود: این سمبول کسی نبود جز نلسون ماندلا.
وینی در سال 1936 در آفریقای جنوبی به دنیا آمد و در سن 81 سالگی در سال 2018 میلادی درگذشت. وینی در اوایل جوانی‌اش به عنوان یک مددکار اجتماعی فعالیت می‌کرد. آن روزها آپارتاید در آفریقای جنوبی جدی‌ترین مشکل اجتماعی-سیاسی بود که از سوی سفیدپوستان بر رنگین‌پوستان اعمال می‌شد. وینی تازه 24 ساله شده بود و یک فعال سیاسی بود که با نلسون ماندلا یکی از پیشگامان ضد نژادپرستی آشنا شد و پیمان همسری امضا کرد.
نلسون ماندلا و وینی ماندلا هردو به عنوان مبارزان ضد آپارتاید به گرایش «ضد حکومتی» متهم شدند که آنروزها مخالفان حکومت «تروریست» خطاب می‌شد. نلسون ماندلا در سال 1962 به زندان رفت و مسوولیت پرورش دو دختر این زوج جوان به عهده‌ی وینی افتاد. البته که وینی مسوولیت اصلی خود را آزادی رنگین پوستان و محو نژادپرستی می‌دانست.
نلسون ماندلا در سال 1964 به حبس ابد محکوم شد و به زندانی در جزایر روبن منتقل شد. اما وینی متوقف نشد. او به مبارزاتش ادامه داد و حکومت سفیدپوست آفریقای جنوبی او را در سال 1971 به زندان برد، دو سال بعد آزاد شد و باز تلاش کرد رهبری جنبش آزادی‌خواهان را به عهده بگیرد. در سال 1977 حکومت خانم وینی را از ژوهانسبورگ به حومه شهر تبعید کرد تا از فعالیت‌های سیاسی و بسیج مردم برای مبارزه با تبعیض نژادی باز بماند. وینی طی هشت سال تبعید داخلی هم آرام نماند و تا آنجا برای بسیج مردم علیه نژادپرستی کار کرد که هنگام برگشت به ژوهانسبورگ بخاطر شهرت و محبوبیتش «ماما وتو/مادر ملت» لقب گرفت و تبدیل به نماد «مبارزه با آپارتاید» شد.
در دهه‌ی هشتاد که هنوز نلسون ماندلا در زندان بود، وینی جنجالی‌ترین معترض ضد نژادپرستی در آفریقای جنوبی بود. وینی به آدم‌ربایی و دست داشتن به قتل یک پسر 14 ساله متهم شد ولی هیچ کدام را نپذیرفت. او مدام در تجمعات مردمی بر تأمین عدالت و برابری میان سفیدپوستان و رنگین‌پوستان تأکید می‌کرد و تلاش داشت بیزاری رنگین‌پوستان از عملکردهای نژادپرستانه‌ی حکومت را فریاد بزند.
وینی در خانه مادر بود، در بیرون کارگر، در جامعه رهبر و امید نسل آزادی‌خواه و در عرصه سیاست یک معترض ضد حکومتی بود. در سال 1990 نلسون ماندلا پس از 28 سال مقاومت علیه ستم و سرکوب رژیم حاکم از سلول زندان بیرون شد و به جمع آزادی‌خواهان پیوست.
تصویری که دقایقی پس از آزادی نلسون ماندلا منشتر شد، او و همسرش وینی را باهم نشان می‌داد. وینی و همفکرانش به اندازه‌ای کار کرده بود و ذهنیت عامه را برای پذیرش یک رنگین پوست به عنوان رهبر آماده ساخته بود که نلسون ماندلا چهار سال پس از آزادی به عنوان نخستین رییس جمهور رنگین‌پوست آفریقای جنوبی انتخاب شد.
دو سال از ریاست جمهوری نلسون ماندلا گذشته بود که وینی و نلسون از هم جدا شدند. ولی پس از طلاق نیز وینی تخلص خانوادگی ماندلا را روی خودش ماند و در زمان بیماری تا لحظه‌ی مرگ نلسون ماندلا از او پرستاری کرد.
