افشاسازی آزارجنسی به قیمت محرومیت از کار

کارزار #سکوت_را_بشکنیم

دختری 25 ساله‌ هستم که در یک اداره به عنوان منشی کار می‌کردم. من لیسانس کمپیوتر‌ساینس دارم. همه روزه ساعت هفت تا ساعت پنج کار می‌کردم. آرزوهایی در سر داشتم که با کار و زحمت بتوانم به آنها برسم. زمان کاری اداره‌ی ما از ساعت هشت تا چهار بود؛ اما فقط من چون منشی اداره بودم همیشه یک ساعت پیش از دیگران به دفتر می‌آمدم و یک ساعت بعد از آن‌ها از دفتر خارج می‌شدم. حتا گاهی رئیس دفتر نیز قبل از من از دفتر خارج می‌شد. من سخت کار می‌کردم؛ همه اسناد اداره را درست و منظم می‌کردم و بعد به خانه می‌رفتم. چند روزی بود که احساس ناامنی می‌کردم در دفتر؛ چون رئیس ما هم وقت می‌آمد و با من یا بعد از من از دفتر بیرون می‌شد.

در اصل این که رئیس بخش ما زود می‌آمد و ناوقت می‌رفت، مرا نگران نکرده بود؛ بلکه رفتار و نگاه‌های رئیس، نگرانم کرده بود. برخی وقت‌ها نزدیک میز من می‌شد و کوشش می‌کرد که به من نزدیک شود و یا دستش را به من بزند. او مرد چهل ساله‌ای بود که زن و فرزند داشت. در این روزهای اخر وظیفه‌ام به طور واضح از من می‌خواست که با او به غذا خوردن به بیرون بروم و یا در دفتر یا همان اتاقش بروم و با او قصه کنم که من تمام حرف‌هایش را پاسخ رد می‌دادم. این موضوع را با خواهر کوچک‌تر از خودم که او نیز دانشجوی کمپیوتر‌ساینس است در میان گذاشتم. او گفت در دانشگاه ما یک سمینار برگزار شده است که دو خانم وکیل با دانشجویان صحبت می‌کنند و موضوع آن منع آزار و اذیت جنسی است. برایم گفت تو بیا با همین استادمان حرف بزن و از آن آدم شکایت کن؛ اما من ترسیدم؛ چون اگر این کار را می‌کردم هیچ مدرک و سندی نداشتم و همه به شمول فامیلم مرا متهم می‌کرد که آن شخص زن و اولاد دارد شاید تو برای او مشکل ایجاد می‌کنی. رئیس هم روزبه ‌روز رفتارش با من عوض می‌شد.

یک روز دستم را گرفت و بوسید من هم با سیلی به صورتش زدم و از دفتر خارج شدم. روزها گذشت و رئیس از من کینه بر دل داشت. چندبار هم گفت پاسخ این کارت سنگین خواهد بود تا این که یک روز که خیلی کارم مانده بود که باید انجامش می‌دادم و مجبور بودم که تا یک و نیم ساعت بعد از تایم کاری کار کنم، رئیس هم از دفترش بیرون نشده بود. خیلی ترسیده بودم. یک لحظه دیدم که رئیس پنجره‌ها را بست و دروازه خروج را محکم کرد. اول فکر کردم حتماً به خاطر صدایی که از بیرون می‌آید، این کار را کرده است؛ اما دیدم که به سمت من می‌آید و نزدیک می‌شود. در پشت من یعنی پشت چوکی من ایستاد شد و نامم را گرفت و دستش را روی شانه‌ام گذاشت و گفت تو چرا این‌ قدر بیوفایی، من که ترا خیلی دوست دارم عزیزم.

دستش را کم کم به سمت پایین‌تر از شانه‌ام به جلو می‌آورد که از جایم بلند شدم و گفتم آدم احمق تو خودت را چی فکر کردی از زن و اولادهایت هیچ خجالت نمی‌کشی. او دست مرا گرفت و به سمت خودش کشید. می‌گفت تو مقبول هستی و …. به سختی او را از خود دور کردم و به سمت دروازه رفتم و قفل دروازه را باز کرده و رفتم به خانه. در خانه هم زیر ده‌ها پرسش اعضای خانواده‌ام قرار گرفتم. فردای آن روز که با برادرم رفتیم او از آنجا خودش را تبدیل کرده بود و تا امروز نمی‌فهمم که در کجاست. این موضوع باعث شد که دیگر فامیلم مرا به کار کردن در بیرون از منزل اجازه ندهد و خواهرهای کوچکتر از من را هم به سختی اجازه دادند که به درس و تحصیل ادامه دهند.

همچنان بخوانید

هبوط در تاریکی؛ روایت دردناکِ مینه از کودکی تا بزرگ‌سالی

30 سنبله 1402

قربانی فقر جنسی

3 حمل 1402