در رویدادهای مهم سیاسی، جایی که منافع متقابل رقبای سیاسی مطرح است، گاها دیده شده است که یک جناح از هویت زنان به اشکال مختلف استفاده می‌کنند تا ضربه‌ای به رقیب بزنند. اخیرا در شبکه‌های اجتماعی از حربه تصویر زنان در کنار شماری از سیاسیون هوادار طالبان و یکی از سران طالبان استفاده شده است. ناگفته پیداست که طالبان در چاه تفکر خود درمانده‌اند، در حالیکه هویت زنانه را به عنوان یک مساله تابو در نظر می‌گیرند، تصویر سران طالب در کنار بستگان زن را رقبا به عنوان یک چالش در شبکه‌های اجتماعی استفاده می‌کنند. هر چند انتشار و پخش عکس‌های این چنینی در سال‌های اخیر بی‌پیشینه نیست.
در گرماگرم انتخابات ریاست جمهوری سال 2014 میلادی، وقتی رای مردم در احراز پست ریاست جمهوری به عنوان نقش تعیین کننده پنداشته می‌شد. تصاویر خصوصی برخی از نامزدهای ریاست جمهوری با زنان در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شد. در واقع رقبا علیه یکدیگر و برای کاهش رای رقیب دست به این کار می‌زدند.
سوال اینجاست که چرا تصویر زنان جوان در کنار یک چهره سیاسی می‌تواند به عنوان حربه‌ای برای زمین زدن رقیب استفاده شود؟ یک دلیل این مساله برمی‌گردد به تابوانگاری هویت زنانه در جامعه افغانستان و نگاه ابزارگرایانه به زنان. برخلاف آنچه که در ظاهر دیده می‌شود و شاهد حضور زنان در پست‌های عالی سیاسی هستیم اما هنوز در رویکرد عرفی و اجتماعی شاهد تحول در نگاه به نقش پایین دست زنان نبوده‌ایم. در واقع مناسبات قدرت و جنسیت در جامعه افغانستان همچنان بر نقش مسلط مردانه در سیاست و اجتماع متکی بوده است.
