نگرانی زنان شمال از بازگشت عصر طالبانی
کمیسیون مستقل حقوق بشر در شمال در مورد احتمال از دست رفتن قانون اساسی، نادیده گرفتن حقوق زنان و بسته شدن مکاتب دخترانه پس از توافق صلح میان حکومت و طالبان ابراز نگرانی کرده است.
مریم ۲۵ ساله از ولایت جوزجان به روزنامه هشت صبح گفته است: «ما نگرانی زیاد داریم که مبادا با آمدن طالبان دوباره دوره سیاه طالبان حاکم شود و زنان را دوباره خانه‌نشین بسازند. در ولسوالی‌هایی که طالبان حضور دارند، اکثراً مانع کار زنان می‌شوند و این ما را بیش‌تر نگران ساخته که اگر طالبان با دولت افغانستان یک‌جا شوند، شاید آن زمان اصلاً به زنان اجازه کار را ندهند.»
زنان بامیان: رویکرد طالبان هنوز زن‌ستیزانه است
زنان بامیانی هفته گذشته در یک نشست مشورتی در پیوند به روند صلح، با ابراز نگرانی از بدتر شدن اوضاع امنیتی در کشور می‌گویند که در فکر و رویکرد طالبان تغییری نیامده است و این گروه به صلح باور ندارد.
طیبه خاوری، عضو شورای ولایتی بامیان، در این نشست گفت که زنان افغانستان نسبت به بیست سال پیش بسیار تغییر کرده‌اند؛ اما «طالب، همان طالب دو دهه قبل است».
صدیقه محمدی، یکی دیگر از اشتراک‌کنند‌گان این نشست گفت که طالبان به صلح باور ندارند و همه‌روزه با حمله‌های تهاجمی بر مناطق مختلف کشور و همین‌طور راه‌اندازی عملیات‌های انتحاری و انفجاری، غیرنظامیان و افراد بی‌گناه را هدف قرار می‌دهند. اما او تأکید دارد که زنان نباید تسلیم شوند و در صورتی که ضرورت باشد، باید سلاح بردارند و در کنار مردان از ارزش‌ها و حقوق شان دفاع کنند.
«می‌خواهم معلم شوم، از طالب نمی‌ترسم»
200 دختر جوان در حالی در ولایت پکتیا برای معلم شدن باهم رقابت کردند که بخش‌هایی از این ولایت در حال جنگ است و چندین ولسوالی آن به دست طالبان سقوط کرده است.
این آزمون رقابتی برای جذب معلم روز پنج‌شنبه گذشته در شهر گردیز، مرکز ولایت پکتیا برگزار شد.
رحیمه، باشنده ولسوالی احمدآباد پکتیا که با تحمل مشکلات امنیتی فراوان توانسته دوره‌ی نیمه عالی تحصیلاتش را به پایان برساند، اکنون آمده است تا به تعلیم و تربیت نسل جدید کشور بپردازد. رحیمه در روز سپری کردن این آزمون رقابتی به رسانه‌ها گفت: «ولسوالی‌ها ناامن استند. دختران نمی‌توانند تحصیل کنند. من می‌خواهم اول به مردم ولسوالی خودم خدمت کنم.»
نازیه، داوطلب دیگریست که از جسارت خود در برابر مکتب‌ستیزی طالبان می‌گوید: «ما می‌خواهیم به مردم خود خدمت کنیم. من می‌خواهم معلم شوم، از هیچ‌کس هراس ندارم نه از طالبان و نه از دیگران.»
مکتب‌های پکتیا با کمبود 2500 معلم، از جمله یک هزار معلم زن روبرو است.
