نسخه‌ی انگلیسی نامه:
https://nimrokh.af/9911/letter-to-usa-vice-president-kamala-harris/
کامالا هریس معاون ریاست جمهوری ایالات متحده امریکا درود!
پیش از همه، حضور شما به عنوان اولین زن در مقام معاونت ریاست‌جمهوری ایالات متحده امریکا، نوید فردای روشن برای مبارزات تاریخی زنان در مسیر آزادی، عدالت و فرصت‌های برابر است. در یک نگاه زنانه، حضور شما در کاخ سفید همانقدر که برای شخص شما ساده و آسان نبوده است، به همان تناسب برای زنان از امریکا تا سراسر جهان نیز یک رویداد تاریخی، معنادار و امیدبخش است.
جناب معاون رئیس‌جمهور!
درست است که نام دیگر ایالات متحده امریکا «جهان‌آزاد» است. اما همین که شما اولین زنی هستید که به معاونت ریاست‌جمهوری امریکا رسیده است، گواه انکارناپذیر بر این واقعیت است که تا رسیدن به جهان آزاد و عاری از تبعیض و اسارت، جهان عاری از خشونت، فقر و نابرابری راه دراز در پیش است. به ویژه ما زنان تا رسیدن به آزادی و عدالت‌جنسیتی، هنوز به تلاش و مبارزه متداوم و به تعهد و شجاعت هریت‌تابمن‌های بسیار نیازمندیم تا حرکت روی «خط نجات» همچنان ادامه داشته باشد.
جناب معاون رئیس‌جمهور!
از افغانستان برای شما می‌نویسم. از کشوری که سرنوشتش بی‌گمان یکی از دشوارترین پرونده‌ها و سخت‌ترین ماموریت ادارهی شما و رئیس‌جمهور بایدن خواهد بود. به ویژه برای شما که به عنوان اولین زن قدرتمند در کاخ سفید حضور دارید. چون ادارهی شما در حالی تصمیم به بیرون کشیدن سربازان نظامی ایالات متحده از افغانستان گرفته است که پیامد این تصمیم، سرنوشت امنیت و ثبات افغانستان را در کل و سرنوشت دستکم 15 میلیون زن در این کشور را به صورت خاص و جدی با خطر و تهدیدهای وحشتناک مواجه کرده است.
ما زنان افغانستان می‌دانیم که 20 سال حضور سیاسی- نظامی ایالات متحده برای مبارزه با تروریزم، بازسازی افغانستان و برای حمایت از دولت‌سازی و نهادینه شدن دموکراسی و ارزشهای حقوق بشری در کشور ما مهم، تاثیرگذار و ارزشمند بوده است.
پیش از 11سپتامبر 2001 در دوره طالبان، ما زنان افغانستان به حداقل حقوق انسانی و حقوق مدنی- سیاسی ما دسترسی نداشتیم. نه از حق دسترسی به آموزش خبری بود، نه از حضور انسانی زن در حیات اجتماعی- سیاسی. در آن دوره سیاه، حتی هویت فیزیکی یک زن به عنوان تابو محسوب می‌شد.
اما پس از حضور سیاسی- نظامی امریکا در 20 سال گذشته، میلیون‌ها دختر و زن در افغانستان به مکتب رفتند و همه بر اساس قانون‌اساسی جدید که از نگاه ارزشی اعلامیه جهانی حقوق بشر را به رسمیت شناخته است به حق آموزش، حق کار، حق حضور و فعالیت اجتماعی و به حقوق مدنی-سیاسی به طور نسبی دست یافتند.
زنان افغانستان با حمایت جامعه جهانی به رهبری ایالات متحده برای اولین بار در تاریخ افغانستان از حق رای و مشارکت سیاسی معنادار برخوردار شدند. کاندیدای ریاست جمهوری شدند. با پشتوانه حق رای به کرسی پارلمان راه یافتند. در انتخابات‌های ریاست‌جمهوری و پارلمانی و شوراهای ولایتی، بیشترین مشارکت سیاسی را رقم زده‌اند و بخش انکار ناپذیر از روندهای دموکراتیک بوده‌اند. مهم‌تر اینکه در این مدت، بیشتر از هر زمان دیگر به کرسی‌های دولتی حضور یافته‌اند. این زنان همان نسلی هستند که در دو دهه حضور جامعه جهانی به رهبری امریکا، تجلی ارزشهای دموکراتیک و کارنامه افتخارآمیز امریکا و جامعه جهانی محسوب می‌شدند. زنانی که به ارزشهای مطرح شده در این دو دهه مفهوم بخشیدند و به تدریج به الگویی از رهبران و متخصصان زن در منطقه خاورمیانه تبدیل می‌شدند.
جناب معاون رئیس‌جمهور!
همه ما می‌دانیم که فرصت‌ها و دست‌آوردهای ارزشی زنان افغانستان در 20 سال اخیر، نه تنها ساده نبوده که خون‌بهای قربانی‌های بسیار است. قربانی‌هایی که سنگینیش برای همیشه روی شانه‌های دولت و مردم امریکا و دیگر متحدین بین‌المللی افغانستان که در این راستا قربانی داده‌اند، باقی خواهند ماند. همچنان که روی شانه‌های دولت و مردم افغانستان.
ما می‌دانیم که در این 20 سال، بیش از دو هزار و سه‌صد (۲۳۰۰ ) نظامی زن و مرد آمریکایی در افغانستان کشته شده‌اند و بیش از ۲۰ هزار شهروند نظامی و ملکی امریکا در افغانستان مجروح شده‌اند.
ما زنان افغانستان از آنجا که نزدیک به 50 سال را قربانیان مضاعف جنگ و خشونت در سرزمین‌مان هستیم، بسیار با صراحت می‌دانیم که با کشته شدن هر سرباز امریکایی در افغانستان، دستکم یک خانواده در ایالات متحده امریکا دستخوش فاجعه و ویرانی شده است. ما زنان افغانستان درد و داغ زنان آمریکایی را که پدر، مادر، برادر، خواهر، همسر و فرزندشان در افغانستان کشته شده‌اند، عمیقن درک می‌کنیم. ارزش قربانی‌شان را می‌دانیم. نمونه‌اش را شما این روزها در حرکت‌های اخیر در شمال افغانستان می‌بینید. زنانی که هر چند فرزندانشان را در راه دفاع از ارزشهای نظام جمهوری در حملات تروریستی و در پشت سنگرهای نبرد با طالبان و دیگر گروه‌های افراط‌گرا از دست داده‌اند اما باز هم دست از مبارزه نکشیده‌اند و بعد از فرزندان، همسران و برادرانشان خودشان سلاح به دست گرفته‌اند تا از ارزشهای دموکراتیک دو دهه اخیر در برابر سلطه طالبانی دفاع کنند. اگر امروز حتی زنان بی‌سواد و زنانی که به سن پیری رسیده‌اند، در برخی قریه‌جات بر ضد طالبان سلاح به دست می‌گیرند، به این دلیل است که ارزشهای دموکراتیک در دو دهه اخیر به بخش حیاتی جامعه افغانستان بخصوص برای زنان تبدیل شده است. من یقین دارم که شما و بسیاری از مادران و زنان امریکایی می‌توانید مفهوم این حرکت زنان افغانستان را به خوبی درک کنید.
در واقع، امریکا در مدت حضور سیاسی- نظامیش در افغانستان همزمان با قربانی‌های سنگین انسانی، 20 سال زمان صرف کرده است و بیش از 100 میلیارد دالر برای بازسازی و دولت‌سازی، تامین امنیت و تحقق دموکراسی و حمایت از حقوق بشری مردم به ویژه زنان افغانستان به مصرف رسانده است.
جناب معاون رئیس‌جمهور!
تصمیم رئیس‌جمهور بایدن برای بیرون کشیدن سربازان ایالات متحده از افغانستان، اقدام غافلگیرانه‌ای بود که همه مردم افغانستان به ویژه ما زنان را در قبال سرنوشت و آینده دست‌آوردهای 20 سال اخیر نگران و ناامید ساخته است. چون، واقعیت انکارناپذیر این است که نگاه و باور ایدئولوژیک و تندروانه‌ی طالبان نسبت به مساله زنان در افغانستان هیچ تغییری نکرده است.
همین چند روز پیش طالبان برای اولین بار در فضای مجازی روی کلب هاوس با زنان و نسل جدید افغانستان وارد گفت‌وگو شدند. اما، حرف اول و آخر طالبان این بود که نه انتخابات را به رسمیت می‌شناسند. نه حقوق بشر را. نه حقوق زن و سایر حقوق و آزادی‌های مدنی_سیاسی مردم افغانستان را. طالبان در صحبت‌هایشان در کلاب‌هاوس حقوق زن و حقوق مدنی- سیاسی را فساد و فرهنگ غرب معنا کرده‌اند و گفته‌اند در حکومت پساصلح به زنان اجازه کار در بیرون از منزل را نمی‌دهند. طالبان بار بار نشان داده‌اند که در تفکر و ایدئولوژی تندروانه این گروه ارزشهای دموکراتیک و حقوق بشری جای ندارند.
این همه در حالی است که پس از اعلام زمان خروج کامل نیروهای ایالات متحده امریکا توسط رئیس‌جمهور بایدن، سازمان‌هایی چون عفو بین‌الملل، دیدبان حقوق بشر، سازمان سیا و شماری از اعضای کنگره ایالات متحده در خارج از افغانستان نسبت به پیامد این تصمیم بر سرنوشت زنان افغانستان ابراز نگرانی کرده‌اند و در داخل افغانستان کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان و تمام زنان این کشور نسبت به پیامد تصمیم اداره شما برای خروج کامل سربازان‌تان از این کشور، نگران و وحشت‌زده هستند.
جناب معاون رئیس‌جمهور!
ایالات متحده امریکا پس از حمله 11سپتامبر 2001 بر اساس قطعنامه 1373 شورای امنیت سازمان ملل متحد به هدف مبارزه با تروریزم، القاعده و طالبان حمله نظامی کردند. مبارزه با تروریزم، بازسازی افغانستان، دولت‌سازی و حمایت از دموکراسی و حقوق بشر از عمده‌ترین ماموریت‌ها و مسوولیت‌های امریکا در حضور نظامی‌اش به افغانستان تعریف شده بود. اما پس از 20سال حضور سیاسی- نظامی، سربازان ایالات متحده امریکا در حالی افغانستان را ترک می‌کنند که جنگ و خشونت در افغانستان در حال افزایش است. طالبان در کمتر از دو ماه نزدیک به 100 ولسوالی را با جنگ تصرف کرده اند. در اکثریت از مناطق افغانستان خیزش‌های مردمی علیه طالبان در حال شکل‌گیری است. در چشم انداز امنیتی_سیاسی، احتمال سقوط افغانستان به جنگ‌های داخلی بسیار است. این یعنی پس از 20سال حضور نظامی امریکا به پاس رسیدگی به مسوولیتش در قبال «امنیت‌جهانی» و مبارزه با تروریزم در افغانستان، این کشور به دلیل خروج نظامی غافلگیر کننده امریکا یکبار دیگر دچار یک عقبگرد ارزشی و امنیتی_سیاسی شده است.
جناب معاون رئیس‌جمهور!
مردم افغانستان به ویژه ما زنان از حکومت و اداره رئیس‌جمهور بایدن و از شخص شما به عنوان یک زن در مقام معاونت ریاست جمهوری ایالات متحده امریکا انتظار داریم؛
- با توجه به تعهد اخلاقی که ایالات متحده به اعلامیه جهانی حقوق بشر و حمایت از حقوق بشر دارد.
- با توجه به کلیه‌ی کنوانسیون‌های بین‌المللی در زمینه صلح و توسعه و حقوق بشر که ایالات متحده به آن ها الحاق کرده است.
- با توجه به امضا شدن کنوانسیون بین‌المللی رفع کلیه تبعیض علیه زنان از سوی ایالات متحده.
- و در نهایت با توجه به مسوولیت‌های حقوق بشری و با توجه به مسوولیت‌های سیاسی که ایالات متحده در قبال مفهوم “امنیت جهانی” دارد، شما در چنین شرایط حساس مردم افغانستان و به ویژه زنان افغانستان را پس از 20 سال حمایت یکبار دیگر در باتلاق جنگ و خشونت رها نکنید.
جناب معاون ریاست جمهوری!
در پایان این نامه بخاطر سرنوشت زنان افغانستان و بخاطر حذف ارزش‌ها و دست‌آوردهای 20 ساله مردم افغانستان و به پاس احترام گذاشتن به خون بیش از 60 هزار سرباز افغانستان و خون ۲۳۰۰ سرباز ایالات متحده برای دفاع از ارزشهای مشترک در 20 سال گذشته، با نوشتن این نامه از شخص شما به عنوان یک زن در مقام معاونت ریاست جمهوری امریکا می‌خواهم و انتظار دارم جهت پاسداری از این ارزشهای مشترک و قربانی‌های مشترک، در فصل جدید از روابط میان افغانستان و ایالات متحده، اقدام به توجه و حمایت ویژه از زنان افغانستان را روی دست بگیرد. ما زنان امروز افغانستان از ظرفیت و توانایی کارآ برای ایجاد یک رابطه‌ی موثر با دفتر شما برخورداریم. حضور شما در مقام معاونت ریاست‌جمهوری در کاخ سفید می‌تواند فرصت طلایی برای حمایت از زنان افغانستان باشد. لطفن به عنوان یک زن و به عنوان بلندپایه‌ترین رهبر زن در دوره تاریخی امروز بیش از پیش به سرنوشت بیش از 15میلیون زن در افغانستان فکر کنید. به سرنوشت زنانی که در نتیجه خروج نظامی امریکا از افغانستان، فرصت‌ها و دست‌آوردهای 20 ساله‌شان که حاصل قربانی‌های سنگین و مشترک امریکا و افغانستان می‌باشد، در معرض تهدید و عقبگرد قرار دارد.
با امید و احترام
فاطمه روشنیان
دیدگاه‌ها 1
عالی بود متن تان
درود بر شما