سپهره، نیلاب و بتول؛ هر سه دختران جوان افغانستانی هستند که پس از مهاجرت به امریکا در یک کمپ مهاجران به گونه‌ی رضاکار آموزشگاه ساخته‌اند.
کار این دختران جوان در هفته‌های اخیر در امریکا و افغانستان تبدیل به یک خبر مثبت شده است. روایتی از فعالیت آنها را پس از گفت‌وگو با سپهره اعظمی نوشته‌ایم.
سپهره در مورد رفتن شان به امریکا گفت: «به تاریخ ۲۵ اگست، ده روز پس از سقوط حکومت و روی کار آمدن طالبان، ۱۴۸ دختر جوان در یک پرواز نظامی از کابل به بنگلادیش می‌رفتیم. اما در بین راه، برنامه پرواز تغییر کرد و ما را به ایالت ویسکانسین ایالات متحده امریکا آوردند.»
همسفران سپهره همگی بانوان دانش‌آموخته و دانشجوی دانشگاه آسیایی برای زنان – بنگلادیش بودند.
او می‌گوید وقتی در کمپ «فورت مک‌کوی» ارتش امریکا آمدیم، چند روزی بدون هیچ مصروفیتی نشسته بودیم، متوجه شدیم که هزاران زن، کودک و مردان افغانستانی در اینجا شبیه ما مصروفیتی ندارند.
اما نیلاب، سپهره و بتول که در بنگلادیش در دانشگاه نیز باهم دوست بودند، با الهام از هدف اساسی «دانشگاه آسیاسی برای زنان» که «توانمندسازی زنان» است دست به کار شوند.
سپهره می‌گوید: «خواستیم دانشی را که داریم به دیگران منتقل کنیم. ولی مهم‌ترین نیاز مهاجران در کمپ دو چیز بود: ۱. آموزش زبان انگلیسی و ۲. آگاهی فرهنگی از روش زندگی در امریکا».
با آنکه معلم مسلکی نبودند ولی در نخستین اقدام، این سه بانوی جوان مصمم شدند کمپ را اتاق به اتاق بگردند و از خانواده‌ها بخواهند فرزندان شان را برای آموزش زبان انگلیسی به نزد آنها بفرستند.
به گفته‌ی سپهره در نخستین روز حدود یکصد کودک در محلی که مسئولان کمپ در اختیار این بانوان گذاشته بودند، جمع شدند. پس از آن هر روز بر تعداد شاگردان شان اضافه می‌شد و دو نهاد امریکایی نیز به کمک مرکز آموزشی این بانوان آمدند و مواد آموزشی، قرطاسیه، تخته و مارکر و برای کودکان کتاب‌های داستان آوردند. مسئولان کمپ نیز از سالن‌های درسی نظامیان، فضای بیشتری در اختیار آنها قرار دادند.
حالا حدود ۳۵٠ شاگرد دارند، اما تنها کودکان نیستند بلکه زنان و مردان بزرگسال نیز در کلاس حاضر می‌شوند تا مکالمه روزمره به زبان انگلیسی و «آگاهی فرهنگی» را فرا بگیرند.
سپهره می‌گوید در بخش آگاهی فرهنگی کلاس‌ها مسایل بهداشتی مانند حفاظت محیط زیست، روش استفاده از تشناب فرنگی، شستن دست و چگونگی استفاده از کثافت‌دانی‌ها؛ روش برخورد با کودکان؛ جلوگیری از خشونت با زنان و نحوه‌ی برقراری ارتباطات روزمره در بیرون از کمپ، آموزش داده می‌شود.
حالا این سه بانو تنها نیستند، به گفته‌ی خودشان حدود هشتاد نفر از هم‌دانشگاهیان آنها که در دانشگاه آسیاسی برای زنان آموزش دیده‌اند به صورت رضاکار در تدریس سهم می‌گیرند.
سپهره می‌گوید قرار است دانشگاه‌های امریکایی برای تمامی ۱۴۸ دانش‌آموخته‌ی دانشگاه آسیایی برای زنان بورس‌های تحصیلی اهدا کنند. آنها پس از مدتی کمپ را به هدف ارتقای سطح تحصیل شان ترک خواهند کرد. همچنین برخی از خانواده‌ها نیز ممکن از این کمپ نظامی به جاهای دیگری منتقل شوند. بخاطر جلوگیری از سکتگی در روند آموزش زنان و کودکان این کمپ، معلم‌های رضاکار برای آشنایی با روند تدریس به کلاس‌ها حاضر می‌شوند.
بتول بهنام از ولایت میدان وردک، نیلاب ابراهیمی از ولایت غزنی و سپهره اعظمی از ولایت بدخشان هستند.
در اردوگاهی که آنها آموزشگاه ایجاد کرده‌اند حدود ۱۳ هزار مهاجر افغانستانی زندگی می‌کنند. همه‌ی آنان از ترس کشته شدن به دست طالبان فرار کرده‌اند. روند انتقال همگی آنان توسط پروازهای نظامی ارتش امریکا در پروسه تخلیه اضطراری همکاران نهادهای امریکای و افراد آسیب‌پذیر صورت گرفته است.
