ابعاد فجایع بشری و جنایت‌های روا داشته شده در جریان جنگ جهانی دوم هم برای همه طرف‌های جنگ سنگین بود. هم برای مردم قربانی و جامعه بشری. برای همین وجدان جمعی برای پیش‌گیری و جلوگیری از احتمال تکرار جنایت علیه بشریت و فجایع بشری در نتیجه جنگ و خشونت، به راهکاری دست یافت که در نهایت به تدوین اعلامیه جهانی حقوق بشر انجامید. هفتاد و سه سال پیش‌تر از امروز به تاریخ 10 دسامبر 1948 اعلامیه جهانی حقوق‌بشر در مجمع عمومی سازمان ملل در پاریس به تصویب رسید تا باشد که حقوق بنیادین بشر بدور از هر گونه تبعیض در همه جای جهان به رسمیت شناخته شده و مورد احترام قرار بگیرد. در واقع 10 دسامبر به پاس تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر به عنوان روز جهانی حقوق‌بشر گرامی داشته می‌شود.
در 20 سال اول پس از تصویب اعلامیه جهانی حقوق‌بشر برای نظارت، رسیدگی و خلق ضمانت‌های الزام‌آور هرچه بیشتر در عرصه حقوق‌بشر چندین میثاق و سند معتبر دیگر تدوین و تصویب شد که امروزه جامعه بشری بر این مبنا و اساس‌ها قانون بین‌المللی حقوق بشر و مجموعه از کنوانسیون‌های الزام‌آور را برای دفاع از حقوق‌بشر در اختیار دارد و به تبع آن نهادهای مقتدر حقوق‌بشری و ساختارهای قدرتمند جهانی برای دفاع از حقوق بشر شکل گرفته و ساختارهایی همچون شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد ایجاد شده است.
افغانستان به عنوان یکی از کشورهای عضو سازمان ملل و همچنان به عنوان کشوری که اعلامیه جهانی حقوق‌بشر را به رسمیت شناخته و به گستره از کنوانسیون‌های الزام‌آور در عرصه حقوق‌بشر الحاق کرده، حالا هفتادوسه سال پس از تصویب اعلامیه جهانی حقوق‌بشر متأسفانه در وضعیت فاجعه‌بار از منظر حقوق‌بشری سقوط کرده است. بدتر این‌که کشورها و قدرتهای تأثیرگذار در جهان که اعلامیه جهانی حقوق بشر را به رسمیت شناخته و به کنوانسیون‌های الزام‌آور الحاق کرده‌اند، به صورت شرم‌آور فقط نشسته‌اند و تماشاگر چگونگی رقم خوردن فاجعه بشری و نقض شدن وحشتناک حقوق‌بشر در افغانستان هستند. کما این‌که در بیست سال گذشته همزمان با حضور سیاسی نظامی سنگین شان در افغانستان در قبال مسایل حقوق‌بشری مردم افغانستان بیشتر تماشاگری کردند و شعار دادند تا کار بنیادین و متعهدانه در قبال حقوق‌بشری مردم افغانستان.
امسال، روز جهانی حقوق‌بشر در حالی گرامی داشته می‌شود که چهار ماه است افغانستان از منظر حقوق‌بشری عملا در پیش چشمان دولت‌های قدرتمند و مسئول در قبال حقوق‌بشر و همچنان در پیش چشمان نهادها و ساختارهای بین‌المللی در عرصه حقوق‌بشر در کام یک فاجعه تمام عیار حقوق‌بشری سقوط کرده است.
طالبان هم پیش چشمان جامعه جهانی و هم زیر سایه حضور نظامی-سیاسی قدرتمندترین کشورهای جهان که در قبال اعلامیه جهانی حقوق‌بشر و مجموعه از کنوانسیون‌های بین‌المللی حقوق‌بشر مسئولیت الزامی دارند بر افغانستان حاکم و مسلط شده است.
متأسفانه فقدان تعهد معنادار دولت‌ها و نهادهای مرجع در عرصه حقوق‌بشر در قبال وضعیت حقوق‌بشر در کشورهای توسعه نیافته مثل افغانستان همواره فاجعه‌ساز و زمینه‌ساز گسترش رفتار و مناسبات نقض کننده‌ی حقوق‌بشری بوده است.
طالبان در حالی زنان را از کار، تحصیل، فعالیت فرهنگی، مشارکت سیاسی و کلیه حقوق مدنی-سیاسی شان در افغانستان محروم کرده که کشورها و نهادهای معتبر جهانی فقط نظاره‌گر این وضعیت استند. بدتر این که شماری از این کشورها و نهادها دارند با گذشت هر روز، بیشتر از پیش در پی گرم کردن میانه‌های دیپلماتیک با گروه تروریستی طالبان استند. گویا وضعیت حقوق‌بشری مردم افغانستان برای کشورها و نهادهای مرجع در عرصه حقوق‌بشر اصلا مهم نیست.
این همه در حالی است که در سه سال گذشته زنان افغانستان همواره نگرانی‌های شان را نسبت به عقب‌گردهای ارزشی و احتمال سقوط به یک وضعیت فاجعه‌بار در افغانستان به دولت‌های تأثیرگذار و نهادهای مرجع حقوق‌بشر در میان گذاشتند و به گونه‌های مختلف فریاد زدند و دادخواهی کردند. اما دردا و دریغا که همه مسئولیت شان را در حد یک تماشاچیان فاجعه حقوق‌بشری در افغانستان تقلیل دادند و کاری را که باید برای جلوگیری از سقوط افغانستان به این فاجعه انجام می‌دادند، ندادند. این یعنی دولت‌های تأثیرگذار و مسئول و نهادهای مرجع در عرصه حقوق‌بشر در سطح جهان، با کم کاری و فقدان تعهد معنادارشان، به حقوق‌بشر جفا کردند و به مردم افغانستان، به ویژه به زنان خیانت کردند. خیانتی که بدون هیچ تردید مردم و زنان افغانستان را به خاک سیاه نشاند و در معرض نابودی قرار داد.
پس امسال روز جهانی حقوق بشر برای مردم افغانستان پیش از آنکه روزی برای تجلیل باشد، بیشتر یک روز سیاه است. روز تحویل‌دهی دروغ‌های شرم‌آور از سوی دولت‌ها و نهادهای مرجع در قبال مسایل حقوق‌بشری به مردم و زنان افغانستان.
خاطرات عروس ۱۱ ساله
قسمت دوم | بعد از «شب زفاف» تا هفت ماه با شوهرم همبستر نشدم. چون ترسیده بودم و شب زفاف برایم شبیه یک کابوس شده بود.تا آنجا که می‌توانم بگویم بدترین قسمت زندگیم آن شب بود.
بیشتر بخوانید
