جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان متشکل از اعضای جنبش‌های پیشین و شماری از چهره‌های جدید بانوان در کابل امروز(پنج‌شنبه، 25 قوس 1400 خورشیدی) علیه طالبان راهپیمایی کرد و حذف زنان از عرصه‌های اجتماعی و سیاسی را از عوامل بحران جاری در کشور خوانده مردم را به شکستن سکوت در برابر طالبان دعوت کرد.
درحالی که سازمان ملل متحد و شماری از نهادهای حقوق بشری مکررا از وقوع بحران بشری در افغانستان ابراز نگرانی کرده و فقر فراگیر در این کشور را عامل سقوط بیش از 85 درصد مردم به زیر خطر فقر اخطار داده‌اند، زنان با شعارهای «نان، کار، آزادی»؛ «برابری جنسیتی» و «مشارکت سیاسی زنان» به خیابان‌های اعتراض آمده و خطاب به جامعه جهانی و گروه طالبان تأکید دارند که «گرسنگی شوخی نیست!» در حالی که «یک ملت از گرسنگی می‌میرد، تمام دنیا تماشا می‌کند.»
جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان همچنین «به رسمیت نشناختن گروه طالبان از سوی جامعه جهانی، تأمین حقوق اساسی و حقوق مدنی-سیاسی زنان و مدیریت بحران فقر و بیکاری» را به عنوان خواست‌های اساسی زنان مطرح کردند.
جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان، با صدور قطع‌نامه‌ای گفته است طالبان به عنوان عامل بحران باید سریعاً اقدام کند: «فقر، بیکاری، هزینه‌های بلند و غیر قابل دسترس مواد اولیه غذایی جمعیت کشور را در پرتگاه نابودی و بدترین نوع فاجعه‌ی انسانی کشانیده است. مردم نان و خوراک و ابتدایی‌ترین امکانات پیشبرد زندگی‌شان را از دست داده‌اند. در این مقطع حساس و دشوار، مدعیان حاکمیت باید مسئولانه برای این مردمی که با مرگ و مصیبت دست به گریبان اند، اقدام کنند.»
این جنبش اعتراضی زنان حکومت طالبان را نامشروع خوانده و از جامعه جهانی خواسته است که در روند کمک‌رسانی باید «مستقلانه» در خط حمایت از مردم افغانستان قرار بگیرند زیرا «افغانستان دچار بحران مشروعیت شده و نظام، دولت، قانون و حکومت [طالبان] مشروعیت ندارند.»
جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان حذف زنان توسط طالبان را از عوامل بحران در کشور خوانده بر رعایت حقوق اساسی و حقوق مدنی-سیاسی زنان تأکید کرده است: «محرومیت زنان از کار، نان‌آوری، تعلیم، تحصیل و دیگر امور اجتماعی-سیاسی یکی از دلایل این بحران است. باید تنوع و حضور شهروندان در چارچوب مشارکت سیاسی و اجتماعی به رسمیت شناخته شود و مدعیان زمامداری(طالبان) به آن تن در دهند.»
همچنین زنان معترض تداوم بحران ناشی از روی کار آمدن گروه طالبان در قدرت را زمینه‌ساز خلق فاجعه بشری در افغانستان دانسته و شهروندان را به شکستن سکوت در برابر طالبان، دعوت کرده است تا این گروه وادار به برآوردن خواست‌های زنان شوند: «تداوم این اوضاع به خلق فاجعه بیشتر می‌انجامد. خواست ما از همه‌ی نیروها، اقشار و گروه‌ها این است که در پیوند به این اوضاع خاموشی اختیار نکنند. باید اقدام کنیم و عوامل فراهم‌کننده‌ی این فاجعه را وادار به تن دادن به خواست‌های انسانی مان نماییم.»
جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان از جامعه جهانی خواسته است که «سکوت»شان را در برابر رفتارهای طالبان با مردم افغانستان بشکند تا «بیشتر از ۳۵ میلیون انسان به کام نابودی، انزوا، فروپاشی کامل و متروکه شدن فرو نرود.»
این درحالیست که پس از روی کار آمدن گروه طالبان، زنان به عنوان تنها نیروهای مقاومت جهت مبارزه مدنی علیه گروه طالبان در خیابان‌های کابل و شماری دیگر از ولایت‌های کشور باقی مانده‌اند. ارچند گروه طالبان همواره حرکت‌های اعتراضی زنان را به شلاق و گلوله متفرق کرده، خبرنگارانی که اعتراضات زنان را پوشش می‌دهند بازداشت و شکنجه کرده و بارها کنفرانس مطبوعاتی بانوان را با تهدید و ارعاب لغو کرده، اما طی چهار ماه گذشته هر هفته دست‌کم یکی از جنبش‌های خودجوش زنان برنامه‌های اعتراضی و دادخواهی شان را اجرا کرده‌اند.
این جنبش‌های اعتراضی زنان همواره ضمن انتقاد از سکوت جامعه جهانی در قبال بحران‌های جاری در افغانستان، از شهروندان افغانستان دعوت کرده‌اند که برای جلوگیری از بدتر شدن اوضاع معیشتی شان و کاهش محدودیت‌های طالبان از سر زنان، سکوت شان را بشکنند.
