زنان معترض که امروز علیه طالبان در شهر کابل راهپیمایی کردند از این گروه خواسته‌اند ماشین کشتار و جنایت شان را خاموش کنند.
ده‌ها تن از بانوان امروز(سه‌شنبه، ۷ جدی ۱۴۰۰ خورشیدی) در موقعیت‌های مختلف شهر کابل برای تامین عدالت، علیه تبعیض جنسیتی و کشتار هدفمند شهروندان توسط طالبان به خیابان‌ها ریختند و علیه این گروه شعار دادند.
زنان با شعارهای “نان، کار، آزادی”، “ما زنان بیداریم، از تبعیض بیزاریم” و “ما صدای گرسنگان هستیم” به خیابان آمدند و فریاد می‌کشیدند که “طالبان از دستان خالی ما می‌ترسند!”
در حالی که زنان معترض خطاب به طالبان می‌گفتند “انسان‌کشی را بس کنید!” ترس طالبان از صدای زنان مثل همیشه منجر به شلیک گلوله، بازداشت خبرنگاران و خشونت علیه زنان معترض شد تا راهپیمایی زنان برهم بخورد.
یکی از این معترضان که از عمومی شدن نامش ایبا ورزید به نیمرخ گفت که او و یک زن دیگر در اثر خشونت طالبان با زنان معترض زخمی شده است. او تایید کرد که جنگجویان طالبان برای متفرق کردن زنان معترض دست به شلیک گلوله زدند.
از سویی هم سازمان گزارشگران بدون مرز از بازداشت چند ساعته‌ی ۱۱ خبرنگار و پاک کردن تصاویر دوربین‌های آنان از جریان اعتراضات امروزی زنان، خبر داده و این برخورد طالبان با رسانه‌ها را محکوم کرده است.
یکی دیگر از این بانوان معترض به نیمرخ گفت طالبان برای خاموش کردن صدای زنان از سرکوب و خشونت کار گرفتند و خبرنگاران را بخاطر “رسانه‌ای نشدن صحنه‌های خشونت و شلیک گلوله بر زنان” بازداشت کردند.
اما با وجود تمام محدودیت‌ها این اعتراضات از اول صبح تا عصر در چندین موقعیت ادامه یافت و سرانجام زنان معترض با پخش قطع‌نامه‌ای از گروه طالبان خواستند که ماشین کشتار و جنایت شان را خاموش کنند.
این بانوان معترض از تظاهرات مردم ولایت پنجشیر که روز گذشته بخاطر کشته شدن یک مرد غیرنظامی توسط طالبان، دایر کردند نیز حمایت کرده و اعلام نمودند که “طالبان از زمان گرفتن سلطه‌ی مملکت تا اکنون در تمامی نقاط کشور و به‌ویژه در مناطق شمالی و مرکزی دست به اعمال خشونت‌ها و جنایت‌های خونینی علیه مردم زده‌‌اند که به هیچ قاعده اسلامی، اخلاقی و حقوق‌بشری سازگاری نداشته است.”
این بانوان که اکثرا اعضای جنبش‌های جدیدی هستند که پس از آمدن طالبان در اعتراضات خیابانی شکل گرفته و اکنون تحت چتر “جنبش خودجوش زنان معترض” جمع شده‌اند در محکومیت خشونت‌های جنایت‌بار [طالبان] علیه مردم و نیز حمایت از اعتراضات [مدنی] مردم پنجشیر تاکید کردند که “طالبان نباید بیشتر ازاین اسباب زحمت و خون‌دلی مردم شوند. مردم به حد کافی به ستوه آمده و رنجِ حضور این گروه ناخوانده را به دوش می‌کشند. کشتن جوانان، ستمگری بر طبقات مختلف جامعه، فقر، تنگدستی و مهاجرت همه محصول حضور ناخوانده‌ی این گروه است؛ که قابل قبول و تحمل نیست.”
در همین حال، زنان معترض از طالبان خواسته‌اند که “برای هزارمین بار تقاضا داریم ماشین جنایت خویش را خاموش و متوقف کنید.”
جنبش خودجوش زنان معترض تاکید کرده که طالبان به “عفو عمومی” پایبند نیستند و کشتار هدفمند نظامیان و کارمندان دولت پیشین همچنان ادامه دارد.
این بانوان از جامعه‌‌ی جهانی و نهادهای حقوق‌بشری خواسته‌اند که “از داوری این اوضاع غافل ننشینند و فشار لازم را برای محو این گروه [از قدرت] وارد کنند.”
