نیمرخ
  • گزارش
  • هزار و یک‌ شب
  • گفت‌وگو
  • مقالات
  • ترجمه
  • پادکست
هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
EN
نیمرخ

دست زنان افغانستان از گلوی طالب تا گریبان اروپا

  • نیمرخ
  • 13 دلو 1400
PCIMG_2022-02-02_09-10-19

برگزاری نشست “روزهای زن افغان” در پارلمان اروپا در واقع نمایش قدرت زنان در مقابل گروه تروریستی طالبان است. پاسخ جدی و سیلی محکم به صورت لابی‌گران سیاسی استخباراتی است که در هفته‌های گذشته با برگزاری نشست اسلو، به یک گروه تروریستی، فرصت لابی‌گری برای به رسمیت شناخته شدن‌شان داده بودند

در‌حالی نشست دو روزه‌ به‌نام “روزهای زن افغان” در پارلمان اروپا برگزار شده‌است که ششمین ماه از حاکم شدن دوبارۀ گروه تروریستی طالب بر افغانستان می‌گذرد. رویدادی که زنان افغانستان را پس از بیست‌سال فرصت، تلاش و تقلا برای رسیدن به برابری و حقوق انسانی یک‌بار دیگر به خاک سیاه نشانده‌است.

در این نشست شماری از زنان افغانستان، حضور یافته‌اند تا این‌بار پا از خیابان‌های کابل فراتر بگذارند و در پارلمان اروپا، روایت، داوری و مطالبات زنان افغانستان را هر‌کدام به زبان و بیانی داد بزنند و با دولت‌های اروپایی در میان بگذارند. آن هم زیر یک سقف، که به‌گونه‌ای چتری بزرگ برای حمایت از حقوق‌بشر و آزادی‌های مدنی سیاسی می‌باشد.

زنان شرکت‌کننده در‌این نشست، شخصیت‌های فعال در عرصۀ حقوق بشر، کنش‌گران سیاسی که در سیاست‌ورزی، وزیر، نمایندۀ پارلمان، والی، شهردار و رییس بوده‌اند. زنی به نمایندگی از هنر موسیقی و آواز زنان حضور یافته‌است. زنی نمایشگاه عکس از “چهرۀ دیده نشدۀ زنان افغانستان” برگزار کرده است. فیلمی با پیام و محتوای زنانه به نمایش رفته است که کارگردانش یک زن دانش‌آموختۀ عرصۀ سینما است.

این عده، زنانی هستند که در بیست‌سال گذشته، بخشی از تلاش جمعی برای زندگی انسانی‌تر در افغانستان بوده‌اند. وضعیت سیاسی افغانستان را می‌دانند. منازعۀ خشونت‌بار قدرت در افغانستان را می‌شناسند. در بیست‌سال گذشته با جامعۀ جهانی  در تعامل و همکاری بوده‌اند تا از افغانستان و زنان این کشور حمایت کنند. این زنان! زبان حقوق‌بشر را می‌شناسند. زبان سیاست و گفت‌وگوی دیپلماتیک را می‌فهمند. در جامعۀ سیاسی، حقوق‌بشری و جهان هنر، موسیقی، سینما و فرهنگ نیز از سرآمدهای ارزشمند افغانستان هستند.

اما مسألۀ مهم و اساسی این‌است که در این گروه، من زنی را نمی‌شناسم که قربانی خشونت نباشد. قربانی نابرابری و تبعیض جنسیتی نباشد. قربانی نگاه و باور مردانه که تمام تاریخ را بر سرنوشت جمعی زنان افغانستان حاکم کرده، نباشند. مهم این‌است که در این گروه زنی نیست که از خانواده تا جامعه و سیاست، فرصت‌های زندگی کردن‌شان را به نابرابری تاوان نداده باشند. در این گروه زنی را نمی‌شناسم که قربانی گونه‌هایی از توهین و تحقیر نباشند. مهم این‌است که نمایندۀ این همه زنان افغانستان هستند که تمام بدبختی و رنج را که انسان به نام زن در افغانستان می‌کشد، کشیده‌اند. مهم این است که اعضای این گروه، در کشیدن رنج زن‌بودن در افغانستان زن‌ستیز، با تمام زنان این کشور سهم برابر دارند، زخم برابر و درد برابر دارند. حضور هر کدام از اعضای این گروه، یک امکان و فرصت مهم برای پیش‌برد مبارزات برابری خواهی زنان در افغانستان است. در روزگاری که افغانستان به کام یک گروه تروریستی و جنایت‌کار چون طالبان سقوط کرده، برگزار شدن یک نشست دو روزه برای رسیدگی به وضعیت زنان افغانستان، بسیار مهم است.

برگزاری نشست “روزهای زن افغان” در پارلمان اروپا در واقع نمایش قدرت زنان در مقابل گروه تروریستی طالبان است. پاسخ جدی و سیلی محکم به صورت لابی‌گران سیاسی استخباراتی است که در هفته‌های گذشته با برگزاری نشست اسلو، به یک گروه تروریستی، فرصت لابی‌گری برای به رسمیت شناخته شدن‌شان داده بودند.

در شرایط کنونی که زنان افغانستان هیچ مکانیزم و ساختار برای فرستادن نمایندگان منتخب‌شان به پارلمان اروپا را ندارند، مسألۀ اساسی این‌است، هر زنی که صدا و تلاش دادخواهانه برای حقوق بشر و حقوق انسانی زنان افغانستان باشد، نمایندۀ زن افغانستان است.

اعضای این گروه همان‌قدر صدای زنان افغانستان است که صدای زنان معترض در جاده‌های کابل. شاید بیش از نود در‌صد از دختران جوان و تحصیل کرده که در جاده‌های کابل علیه طالبان تظاهرات می‌کنند، از نگاه فهم اجتماعی سیاسی، باور، رفتار و شخصیت اجتماعی‌شان کسانی هستند که با مادران‌شان تفاوت دارند. اما این رنج زن بودن است که زنان افغانستان را به یک‌دیگر پیوند می‌زنند و همه در آن سهم برابر دارند.

برای زنان افغانستان مهم این‌است، هر صدایی که به حمایت از ارزش‌های حقوق بشری و به حمایت از حقوق زنان و داعیۀ برابری خواهی‌شان بلند شود، همان صدا! صدای زنان افغانستان است. چه این صدا در جاده‌های کابل باشد. چه در فضای توییتر و کلاب‌هاوس باشد. تظاهرات زنان افغانستان علیه طالبان از کابل تا اروپا از کانادا تا امریکا و استرالیا، همه‌اش صدای زن و نمایندگان زنان افغانستان است. مشروط به این‌که در هم‌سویی با طالبان و برنامه‌های استخباراتی نباشد که آشکارا برای تطهیر طالبان عمل می‌کنند.

همچنان بخوانید

صنم کبیری؛ زن بارداری که علیه طالبان به خیابان آمد

صنم کبیری؛ زن بارداری که علیه طالبان به خیابان آمد

14 جوزا 1402
حال و آینده جنبش اعتراضی زنان افغانستان

تقابل دو جريان؛ ترس طالبان و مبارزه‌ زنان

13 جوزا 1402

نشست دو روزه در پارلمان اروپا در واقعیت امر، نمایش قدرت‌ ویژه زنان در مقابل طالبان است. نیرویی که یک‌سو در جاده‌های کابل دست بر گلوی طالبان می‌فشارد و در سویی دیگر با دادخواهی و اعتراض در تلاش است گریبان دولت‌های اروپایی را بگیرند و مانع روند استخباراتی به رسمیت شناخته شدن طالبان به عنوان دولت در افغانستان شوند.

پس وقت آن‌است که زنان دست از اختلافات کوچک و سلیقه‌ای بردارند و همه با درک حساسیت زمانی هم‌صدا علیه دشمنان حقوق، دشمنان آزادی و علیه دشمنان انسانیت‌شان ایستاد شوند.

موضوعات مرتبط
کلمات کلیدی: اعتراض زنان علیه طالبان
دیدگاه شما چیست؟

دیدگاه‌ها 2

  1. محمد عارف بیات says:
    1 سال پیش

    نقدی بر اتحادیه‌ی اروپا، برگذارکننده‌ی روز زنان افغانستان

    حمایت از زنان افغانستان یکی از بهترین برنامه های اتحادیه‌ی اروپاست که توجه‌ی همه را برانگیخته است. اما نحو راه‌اندازی این برنامه سه نقیصه‌ی کلان داشت.
    نخست، اجندای این نشست ناتوانی داشت.
    این اجندا نتوانست پیام محکمی به جهان و به مردم افغانستان بسپارد. آن‌چه از این برنامه بدست آمد، پیام‌های تکرار بودند. انتظار می‌رفت اتحادیه‌ی اروپا در این روز سفارش‌نامه و یا منشوری را برای حمایت از زنان افغانستان تصویب می‌کرد و پیش‌شرط‌های‌را به جامعه‌ی ط‌البانی و نقش جهانی تحویل اذهان عامه می‌کرد.
    دوم، نمایندگی زنان مشروعیت نداشت.
    آیا برای اتحادیه‌ی اروپا دشوار بود تا زنان دادخواه را از جاده های کابل، هرات، مزار شریف، ننگرهار، بامیان و… به قلب اروپا می‌آورد تا سخن گویند و از دردها، گرسنگی، وابسته‌گی و وحشت زنان بنالند و بگویند؟ اتحادیه اروپا یکی از بزرگ‌ترین دفاتر منطقه‌ای خود را در افغانستان دارد. بیش‌ترین سفارت‌های اروپایی از طریق قطر برای افغانستان فعال هستند. مگر نسل جدید و فعال زنان چه کم دارد از زنانی‌که به گونه تکراری در دوران کرزی و غنی بهترین دوستان غرب بودند و در مجامع بین‌الملل برای‌شان فرش سرخ هموار می‌شود؟ من مخالف آن‌ها نیستم، بگذار بیایند اما تربیون را باید زنان مستحق در اختیار داشته باشند.
    سوم، کرسی های خالی
    آیا برگذارکننده های این روز نمی‌توانستند ماموریت‌ها و سفارت‌های همه دولت های اتحادیه‌ی اوپا را قانع سازند تا در این روز حیاتی برای زنان افغانستان به مجلس بیایند و کرسی‌ها را خالی نگذارند. در مجامع بین‌الملل وقتی کرسی‌ها خالی هستند معنایش کم‌اهمیت بودن اجندای همان روز است. کرسی‌های خالی بر روان بینندگان این بحث‌ها که از ورای رسانه ها پخش می‌شود، اثر ناگواری می‌گذارد.

    رسانه‌های اجتماعی تصویری بدی از این نشست نمایش دادند. نقد، نیش‌خند، درد و بغض گلوی گروه های زیادی را در فضای مجازی فشرد. اتحادیه‌ی اروپا باید کارکرد خود را بررسی و تحلیل کند. اتحادیه‌ی اروپا باید صادقانه و با شفافیت این روز را تحلیل و بررسی کند و به این پرسش پاسخ دهد: «آیا زنان افغانستان شایسته‌ی چنین برنامه‌ای بودند؟». انتظار ما از اتحایه‌ی اروپا بیش‌تر و حتا بسیار والاتر از این است.

    نوشته از ملک ستیز

    https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=5169491433110113&id=100001479232793

    پاسخ
  2. محمد عارف بیات says:
    1 سال پیش

    رهبر و نماینده‌ی من دخترک خونین ۱۲ ساله در حادثه‌ی دشت برچی است که خطاب به تروریستان، جهان را تکان داد: «شما بکُشید، در دست شما تفنگ، در دست ما کتاب است. تاریخ گواه خواهد بود که کی برنده‌ی آینده‌ی افغانستان است.»
    دکتور ستیز

    https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=493594388795241&id=100044340523421

    پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

به دیگران بفرستید
Share on facebook
فیسبوک
Share on twitter
توییتر
Share on telegram
تلگرام
Share on whatsapp
واتساپ
پرخواننده‌ترین‌ها
پدرم مرا در بدل 300 هزار افغانی به یک معتاد مواد مخدر فروخت
گزارش

پدرم مرا در بدل 300 هزار افغانی به یک معتاد مواد مخدر فروخت

13 جوزا 1402

گزارش از تمنا غفور فتانه هنگامی که تنها 16 سال سن داشت، عکس شخصی را در مقابل خودش می‌دید که به گفته دیگران قرار بود همسر زندگی‌اش شود. وی در آن سن درک واضحی از ازدواج و زندگی...

بیشتر بخوانید
زنانی مبتلا به همورویید که به جای معالجه سرزنش می‌شوند 
هزار و یک شب

زنانی مبتلا به همورویید که به جای معالجه سرزنش می‌شوند 

2 جوزا 1402

راهروها و سالن‌های انتظار شفاخانه‌های خصوصی و دولتی در شهر کابل؛ دو محیط متفاوت برای زنانِ متفاوت است.درسالن‌های انتظار شفاخانه‌های خصوصی انگار فقط زنان خوش شانسی توانستند راه یابند که از نظر اقتصادی مشکلات کم‌تری...

بیشتر بخوانید
کودک همسری
گوناگون

خاطرات عروس ۱۱ ساله

5 حوت 1401

قسمت دوم | بعد از «شب زفاف» تا هفت ماه با شوهرم همبستر نشدم. چون ترسیده بودم و شب زفاف برایم شبیه یک کابوس شده بود.تا آنجا که می‌توانم بگویم بدترین قسمت زندگیم آن شب بود.

بیشتر بخوانید
کشف هویت جنسی
هزار و یک شب

یاسمین: کشف هویت جنسی‌‌ام سخت، اما دل‌پذیر بود

14 جوزا 1402

«از زمانی که خیلی کوچک بودم یادم می‌آید وقتی در جمع پسرها قرار می‌گرفتم حس فرار به من دست می‌داد و فکر می‌کردم کسی در گوشم می‌گوید باید از این جمع جدا شوی. البته یک حس...

بیشتر بخوانید
کودک همسری
هزار و یک شب

خاطرات عروس 11 ساله

5 حوت 1401

قسمت اول‌ |‌ روزی که عروس شدم هنوز به بلوغ نرسیده بودم. پوشیدن پیراهن «خال سفید» و چادر سبز گلدار مرا از بقیه متفاوت نشان می‌داد، به همین خاطر حس غرور داشتم و خود را از همه برتر...

بیشتر بخوانید
Nimrokh Logo
بستر گفتمان زنانه

نیمرخ رسانه‌‌ی آزاد است که با نگاه ویژه به تحلیل بررسی و بازنمایی مسایل زنان می‌پردازد. نیمرخ صدای اعتراض و پرسش زنان است.

  • درباره نیمرخ
  • تماس با ما
  • شرایط همکاری
Facebook Twitter Youtube Instagram Telegram Whatsapp
نسخه پی دی اف

بایگانی

نمایش
دانلود
بایگانی

2022 نیمرخ – بازنشر مطالب نیمرخ فقط با ذکر کامل منبع مجاز است.

هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
  • گزارش
  • هزار و یک‌ شب
  • گفت‌وگو
  • مقالات
  • ترجمه
  • پادکست
EN

-
00:00
00:00

لیست پخش

Update Required Flash plugin
-
00:00
00:00