نیمرخ
  • گزارش
  • هزار و یک‌ شب
  • گفت‌وگو
  • مقالات
  • ترجمه
  • پادکست
هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
EN
نیمرخ

اشتراک اجباری زنان در راهپیمایی سازمان‌دهی شدۀ گروه طالبان

  • نیمرخ
  • 17 دلو 1400

وقتی گروه طالبان، راهی برای به رسمیت شناخته شدن از سوی دولت‌های بیرونی نیافته‌اند با اختطاف و گروگان‌گیری زنان معترض در زندان و استفادۀ ابزاری  و تهدید دیگر زنان برای راه‌اندازی راهپیمایی‌ها و تظاهرات می‌خواهند از سازمان ملل متحد و دیگر کشورها باج بگیرند. در واقع از زنان برای اهرم فشار استفاده کنند.

چندی پیش یگ گروه از زنان معترض با برقع و نقاب سیاه در کابل راهپیمایی اعتراضی به راه انداختند و خواهان آزاد‌سازی پول‌های بلوکه شدۀ افغانستان از سوی بانک‌های آمریکا شدند و هم‌چنان بر پوشیدن حجاب و نقاب سیاه از سوی زنان تأکید می‌کردند. اما شماری از این زنان در گفت‌وگو با نیم‌رخ می‌گویند که از اشتراک در راهپیمایی آگاه نبودند که برای چه باید راهپیمایی کنند؟ افراد طالبان آن‌ها را از یک مسجد گرفته و با خود به سرک برده بودند.

یکی از این زنان می‌گوید: “در یک مسابقۀ کتاب‌خوانی سیرت نبی شرکت کرده بودم، وقتی امتحان ختم شد یک تعداد دختران که حجاب سیاه داشتیم را گفتند: باید در یک برنامۀ دیگر هم شرکت کنید و ما را تا آن‌جا راهنمایی کردند. وقتی به محل رسیدیم شمار اندکی از زنان با بنرهای ضد دموکراسی و رها‌سازی پول‌های بلوکۀ افغانستان در سرک بودند و برای ما هم بنر دادند و گفتند شعار بگویید”.

  روز شنبه (۱۶ دلو ۱۴۰۰ ) نیز یک گروه از زنان، متشکل از آموزگاران، دانش‌آموزان و آمران مکاتب دخترانه در ولایت دایکندی در یک راهپیمایی اعتراضی از قبل سازماندهی شده از سوی گروه تروریستی طالبان برای آزاد‌سازی پول‌های منجمد شدۀ افغانستان شرکت کرده بودند. دست‌کم پنج‌تن از این اشتراک کنندگان به نیمرخ تأیید کردند که با پافشاری ریاست معارف طالبان و شورای علمای این ولایت وادار به اشتراک در این راهپیمایی شدند.

مرضیه( مستعار) یک آموزگار زن به نیمرخ گفت: یک روز پیش از راهپیمایی آمر مکتب به من زنگ زد و گفت که معلمین زن که در شهر نیلی هستند برای فردا در یک برنامه دعوت‌اند و باید شرکت کنند، اگر شرکت نکنید، ریاست معارف شما را از وظیفه منفک می‌کند و یا به روستاهای دور دست تبدیل می‌کند.” به گفتۀ مرضیه، برای هر اشتراک کننده در راهپیمایی مبلغ پنجصد افغانی کرایۀ موتر نیز در نظر گرفته بودند. مرضیه و چند تن دیگر از آموزگاران در آغاز راهپیمایی شعارهای ” مرگ بر امریکا” و ” مرگ بر جو بایدن” که از قبل هماهنگی شده بود سر ‌دادند، اما به یکباره‌ این شعار را به ” ما حق آموزش و تحصیل می‌خواهیم و مکاتب دخترانه باید بازگشایی شود ” تغییر کرد و چند زن دیگر، آن طرف‌تر با صدای بلندتری شعار” حق آموزش ، کار و آزادی ”  را فریاد می‌زدند. به‌این ترتیب آن‌ها یک‌صدا گفتند: ” آموزش و تحصیل حق ماست و ما این حق را از دهن شیر خواهیم گرفت.”

در نهایت وقتی شعار آزاد‌سازی پول‌های منجمد شدۀ افغانستان به خواست حق آموزش، کار و آزادی زنان از طالبان تبدیل می‌شود، جنگ‌جویان طالبان اشتراک کنند‌گان راهپیمایی را متفرق می‌کنند .تبعاً می‌گویند که رسانه‌ها نیز از سوی رییس دفتر والی طالبان برای پوشش این راهپیمایی دعوت شده بود.

این درحالی‌است که یک هفته قبل نیز شماری از زنان در دایکندی دریک تجمع اعتراضی به توزیع ناعادلانۀ کمک‌های بشردوستانه از سوی طالبان در دایکندی اعتراض کرده بودند اما منابع موثق به نیمرخ می‌گویند: طالبان به استخبارات‌شان در دایکندی دستور داده‌اند که مسئول سازماندهی این تجمع اعتراضی را شناسایی و بازداشت کنند تا دیگر زنان، دست به اعتراض نزنند، درحالی‌که برای تظاهرات هدفمندشان، زنان را مجبور به راهپیمایی می‌کنند.اما زنان معترض خیابانی کابل که خواهان (نان، کار و آزادی) بودند، در بند طالبان شکنجه می‌شوند و این روند همچنان ادامه دارد.

همچنان بخوانید

فرخنده ملک‌زاده

زجرکشی فرخنده؛ خشونت بی‌پایان علیه زن و جامعه‌ی تماشاگر

28 حوت 1401
خانم هدیه ارمغان

نهادهای فمینیستی جهان موضع‌شان را در قبال زنان افغانستان مشخص کنند

20 قوس 1401
موضوعات مرتبط
کلمات کلیدی: خشونت علیه زن
دیدگاه شما چیست؟

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

به دیگران بفرستید
Share on facebook
فیسبوک
Share on twitter
توییتر
Share on telegram
تلگرام
Share on whatsapp
واتساپ
پرخواننده‌ترین‌ها
ازدواج اجباری در بدل قرض پدر
گزارش

پدرم مرا در بدل قرضش به شوهر داد

25 حوت 1401

پدرم بی‌کار بود، مدت‌ها می‌شد که کار نمی‌کرد و درآمدی نداشت. نه نفر در خانه نان‌خور بودیم و فقط پدرم نان‌آور بود. ما چهار خواهر و چهار برادر بودیم که با پدر و مادرم یک‌جا ده نفر...

بیشتر بخوانید
تقلای زندگی؛ زنی که کار کرد و آسوده نشد
هزار و یک شب

تقلای زندگی؛ زنی که کار کرد و آسوده نشد

6 حمل 1402

یاسمن ۳۵ ساله است. زن قد کوتاه و لاغر اندام، با چشمان بادامی و رنگ گندمی که از فرط کار و فشار زندگی در دیار غربت دور چشمانش چین و چروک برداشته و قدش خمیده است.

بیشتر بخوانید
 خاله‌ام از ساده‌لوحی‌ من سواستفاده کرد
هزار و یک شب

 خاله‌ام از ساده‌لوحی‌ من سواستفاده کرد

27 حوت 1401

خاله‌ی صدیقه زمانی‌که متوجه شد میان صدیقه و شریف تفاوت‌های فکری وجود دارد و شریف اندکی از صدیقه ناراضی است، از این فرصت استفاده‌ کرد تا آن‌ها را از هم دور بسازد و این پیوند...

بیشتر بخوانید
نامادری
هزار و یک شب

نامادری

2 حوت 1401

مادرم که فوت شد، پدرم ازدواج مجدد کرد. زندگی ما از این رو به آن رو شد. نامادری‌ام تا که اولاد‌دار نشده بود با ما خوب رویه می‌کرد. اولاددار که شد رویه‌اش تغییر کرد.

بیشتر بخوانید
عید زنان
هزار و یک شب

مردان عید دارند و زنان پاک‌کاری

5 حمل 1402

روز اول نوروز است. لباس و شال آبی‌رنگ و خامک‌دوزی را پوشیده‌ برای مبارک‌گویی سال نو راهی خانه‌ی اقوام و دوستانم شده‌ام. از دروازه که خارج می‌شوم، وارد جاده‌ی عمومی می‌شوم. نرم نرم باران می‌بارد. 

بیشتر بخوانید
Nimrokh Logo
بستر گفتمان زنانه

نیمرخ رسانه‌‌ی آزاد است که با نگاه ویژه به تحلیل بررسی و بازنمایی مسایل زنان می‌پردازد. نیمرخ صدای اعتراض و پرسش زنان است.

  • درباره نیمرخ
  • تماس با ما
  • شرایط همکاری
Facebook Twitter Youtube Instagram Telegram Whatsapp
نسخه پی دی اف

بایگانی

نمایش
دانلود
بایگانی

2022 نیمرخ – بازنشر مطالب نیمرخ فقط با ذکر کامل منبع مجاز است.

هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
  • گزارش
  • هزار و یک‌ شب
  • گفت‌وگو
  • مقالات
  • ترجمه
  • پادکست
EN

-
00:00
00:00

لیست پخش

Update Required Flash plugin
-
00:00
00:00