شاید در اوضاع سیاسی کشور ما، اگر نگوییم بیشترین تریبون، می‌توانیم بگوییم بهترین تریبون را کارگردان‌ها و هنرمندان دارند، صحرا کریمی (شنبه شب، ۲۳ دلو) در سی و ششمین فستیوال آکادمی فیلم اسپانیا که در شهر والنسیا برگزار شده بود به عنوان مهمان ویژه حضور یافته تا جایزهٔ بهترین کارگردانی را به فرد منتخب جشنواره اهدا کند.
در ابتدای برنامه «کارمن ماچی» این فستیوال را به عنوان “جلای اتحاد مجدد” تعریف کرد و طبق گفتهٔ آکادمی فیلم اسپانیا، پس از دو سال همه‌گیری بیماری کرونا، توانستیم دوباره زیر یک سقف گرد هم بیاییم (همه ماسک زده و واکسینه شده) تا بهترین تولیدات فیلم سال قبل را جشن بگیریم.
زمان که خانم صحرا کریمی جایزهٔ بهترین کارگردانی را به فرد منتخب جشنواره اهدا می‌کرد. از وی خواسته شد تا دقایقی را صحبت کنند. صحرا کریمی در سخنرانی اش که یکی از احساسی‌ترین بخش‌های جشنوارهٔ جوایز گویا بود گفت: می‌خواهم از این تریبون مهم استفاده کنم تا صدای زنان کشورم افغانستان باشم، زنان افغانستان به عنوان اسیر طالبان زندگی می‌کنند.”از این تریبون معتبر می‌خواهم به جامعهٔ جهانی خطاب کنم: طالبان دشمن فرهنگ و سینما هستند، آنها با ارزش‌های دموکراتیک مخالف هستند، آنها در بیست سال گذشته میلیون‌ها بی‌گناه را قتل عام کرده‌اند… پس چرا جامعهٔ جهانی، می‌خواهد طالبان را به رسمیت بشناسد؟ شما به طالبان اجازه می‌دهید که آیندهٔ افغانستان و زنان افغانستان را که حق کار و آزادی دارند، ویران کنند “خانم کریمی خواستار همکاری همهٔ فیلم‌سازان جهان در این مبارزه شد. در مبارزه با قهقرایی حقوقی که رژیم طالبان با خود به ارمغان آورده، کمک خواست”.
«ژائوم رورس» یکی از تهیه‌کنندگان منتخب جشنواره در صحبت‌هایش از اهالی فرهنگ و سینما خواهش کرد و گفت: «فرهنگ، عصب جامعه است و ما را انسان‌تر می‌کند، باید بدانیم چه چیزی ما را از خشونت دور می‌کند در حالی‌که طبل جنگ به صدا درآمده و من احساس می‌کنم که ما با جریان‌ها و قاعده پیش می‌رویم و این جریان‌ها کافی نیست، چیزی که ما را از مائوئیسم دور می‌کند طالبانیزم است. فرهنگ را عصب یک جامعه در نظر بگیریم چرا که ما را مردمی‌تر می‌کند، ما را بیشتر متحد می‌کند و ما را به هم نزدیک‌تر می‌گرداند.
پس از باران (مجازی) ستاره‌های سال گذشته (رابرت دنیرو، آل پاچینو، داستین هافمن، هلن میرن، سیلوستر استالونه و لورا درن، تعدادی بیش از سی هنرمند بین المللی بودند که در حمایت از سینمای اسپانیا پیام‌های ویدئویی ارسال کردند)، در این میان «باردم» که در میان نامزدهای بهترین بازیگر مرد اسکار ۲۰۲۲ نیز حضور دارد، جایزه‌اش را به همکاران و خانواده‌اش و به ویژه مادرش «پیلار باردم» که تابستان گذشته درگذشت، تقدیم کرد. او گفت: که مادرش “زنی بود که به من یاد داد زندگی و زنده ماندن ” و همچنین “احترام گذاشتن به این شغل مهم را”.
در ادامهٔ صحبت‌های خانم صحرا کریمی، کارگردان جدید دیگری با او همراه شد: «ورونیکا اچگی» بازیگر، که برندهٔ جایزهٔ گویا برای بهترین فیلم کوتاه داستانی شده‌است، پیامی را برای رئیس‌جمهور دولت خود اعلان کرد و گفت: («پدرو سانچز» می‌خواهم این فیلم را با دختران و همسرت ببینی و بعداً صحبت کنیم). این فیلم، داستان کوتاهی است دربارهٔ خشونت علیه زنان جوان در آداب و رسوم مردم که ریشه در سنت‌های آنها دارد.
صحراکریمی از این فرصت استفاده کرد تا صدای زنان افغانستان که مانند زندانیان در رژیم طالبان زندگی می‌کنند باشد. «طالبان به زنان افغانستان ظلم می‌کنند. طالبان دشمن سینما، هنر، فرهنگ و ارزش‌های دموکراتیک هستند. آنها در بیست سال گذشته زیر نام دین و مذهب هزاران انسان را قتل عام کردند». خانم کریمی این سخنان را خطاب به جامعه ی جهانی گفت: او از جامعهٔ جهانی سؤال کرد؟«چرا بعضی از کشورها می‌خواهند طالبان را به رسمیت بشناسند؟ چرا بعضی رسانه‌ها وضعیت افغانستان را عادی نشان می دهند؟ اگر شما طالبان را به رسمیت بشناسید در واقع به آنها اجازه داده‌اید زنان را سرکوب کنند.
«از همهٔ کارگردانان جهان و کارگردانان سینمای اسپانیا می‌خواهم که صدای خود را برای حمایت از مردم، زنان و سینمای افغانستان بلند کنند. لطفاً طالبان را به رسمیت نشناسید».
