نیمرخ
  • گزارش
  • هزار و یک‌ شب
  • گفت‌وگو
  • مقالات
  • ترجمه
  • پادکست
هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
EN
نیمرخ

 نسخه سکوت سیاسی به نفع چه کسانی تمام شد؟!

  • نیمرخ
  • 3 حوت 1400
photo1645543583

سور اسرافیل

ویدیوی اعترافات اجباری از زنان معترض زندانی که از صفحهٔ وزارت داخلهٔ گروه طالبان نشر گردید با واکنش‏‌های گستردهٔ مردمی در سطح‌‏‏های مختلف همراه بود. در این ویدیو زنان با چهره‏‏‌های رنگ پریده و ترسیده از اعتراضات خود بر ضد طالبان ابراز پشیمانی دارند، در حالی که نگاه آن‏‏‌ها متوجه افراد پشت دوربین است؛ سعی دارند با نام بردن بعضی از زنان خارج از افغانستان، آن‏‏ها را عامل بیرونی در برگزاری این اعتراضات معرفی کنند. ویدیویی که به سادگی می توان درک کرد که چه‌قدر افراد جلوی دوربین تحت فشار و تهدید قرار دارند تا آن‌چه را که مطلوب طالبان است در این ویدیو بیان کنند. از بازداشت این زنان تا نشر ویدیوی اعترافات اجباری از آن‏‏ها دو هفته فاصلهٔ زمانی است؛ اما سؤال این‏جاست که در این دو هفته چرا از طرف بعضی از افراد «نسخهٔ سکوت سیاسی» برای خانواده‏‌ها و برای سایر زنان اکتیویست پیچیده شد و هر بار صحبت رسانه‌ای شدن موضوع دستگیری آن‏‏ها از سوی طالبان به میان می‌آمد، سعی می‌شد تا از رسانه‏‌ای شدن و یا هر گونه حرکت اعتراضی جلوگیری شود.

اما فراخوان به سکوت، از زمانی آغاز شد که نخستین‌بار رینا امیری نمایندهٔ  ویژهٔ آمریکا برای دفاع از حقوق زنان افغانستان موضوع بازداشت ۲۹ زن را در توییتر رسمی خود نشر کرد و پس از ۱۵ دقیقه آن پست حذف شد. توییت کوتاهی که در رسانه‏‌ها خبرساز شد؛ اما بعد از مدت کوتاهی نه در رسانه‏‏‌های داخلی و نه در رسانه‏‏‌های خارجی این موضوع را پیگیری نکردند؛ طوری‌که حتی در گروه‏‏‌های زنانه نیز موضوع بازداشت زنان معترض با خاموشی همراه بود و خبرهای مربوط به آن قطره‏‌چکانی و حتی ناموثق دست‏‌ به‏‌دست می‏گشت. در این گروه‏‌ها، گاه خبر آزاد شدن آن‏‏‌ها از سوی طالبان مطرح می‏شد و گاه این‌که حال آن‏‏ها خوب است و هیچ خطری آن‏‏ها را تهدید نمی‏‌کند و آن‏‏ها به زودی از افغانستان خارج می‌شوند؛ اگر در این دوره از حکومت طالبان بخواهیم موضوع زنان زندانی در شش ماه اخیر را مرور کنیم باید به ماه نوامبر سال گذشته برگردیم، زمانی که زندانی شدن زنان معترض در ولایت بلخ مانند زندانی شدن این ۲۹ زن در کابل با سکوت و بایْ‌کُد خبری همراه بود و تنها زمانی که «نیلوفر لنگر» گزارش بازداشت و شکنجهٔ زنان را در رسانهٔ اندیپندنت نشر کرد؛ موضوع زندانیان سیاسی زن در افغانستان مطرح شد.

 نسخه سکوت سیاسی به نفع چه کسانی تمام شد؟!
تویت رینا امیری، نماینده ویژه آمریکا برای دفاع از حقوق زنان افغانستان در ۱۲ فبروری مبنی بر بازداشت ۲۹ زن معترض از سوی طالبان

برخلاف زندانی شدن زنان اکتیویست بلخ که با شکنجه و سکوت همراه بود، بازداشت زنان اکتیویست در کابل و با انتشار ویدیوی خود تمنا از زمان آمدن طالبان در پشت دروازهٔ آپارتمان‌اش در ماه جنوری در عرض چند ساعت، رسانه‏‌ای و توجه رسانه‏‌ها و افکار عمومی را در داخل و خارج از افغانستان جلب کرد که البته بازداشت چند فعال مدنی دیگر در زمان‏‏‌های نزدیک به هم و در آستانهٔ نشست اسلو سبب گردید تا زنان افغانستان به جای سکوت بیش‏تر در خیابان‌‏ها دست به اعتراض بزنند. این موضوع تا آن حد جدی شد که دولت ناروی تصمیم گرفت در نشست خود با طالبان «هدا خموش» را به عنوان نمایندهٔ زنان معترض افغانستان در لیست مهمانان این نشست جای دهد. هم‏زمان با این موضوع در بسیاری از کشورها اعتراضات مردمی به این اقدام طالبان شکل گرفت و رسانه‏‏‌های غربی نیز با دنبال کردن بازداشت دختران از سوی طالبان سبب خلق نقد و نظرهای منتقدین در کشورهای غربی گردیدند و در بسیاری از گفتمان‏‌ها، تصمیم حکومت‏‏‌های فعلی مبنی بر ترک افغانستان یک اقدام عجولانه و غیر مسئولانه دوباره مطرح شد.

اما سؤال این‌جاست که بعد از همهٔ تلاش‏‌ها و اعتراضاتی که برای رهایی زنان انجام شد و طالبان را در تنگنا قرار داده بود. این بار بازداشت ۲۹ زن از (خانه‌امن) در کابل با سکوت خفقان‏‌آوری روبه‏‌رو شد، سکوتی که بیش‏تر بوی سیاسی می‏دهد. به راستی «نسخهٔ سکوت» از سوی چه کسانی در جامعه و برای زنان افغانستان تجویز می‌‏شود.

زنانی که بارها و بارها در همین مدت در خیابان‏‌ها ریخته بودند و برای رهایی تمنا، پروانه، عالیه، زهرا و مرسل دادخواهی کردند، اکنون از سرنوشت آن‏‏ها هیچ‌خبری در دست نیست.

حالا سؤال این‏‌جاست که نسخهٔ سکوت سیاسی که در این روزها برای زنان از سوی بعضی از چهره‏‌ها پیچیده می‏‌شود در پیوند با میزبانی کشورهای غربی نیست؟ طوری‌که در خبرهای تأیید نشده گمان می‏رود که میزبان بعدی لندن خواهد بود.

آیا فراخوانی به سکوت سیاسی زنان معترضی که در این شش‌ماه اخیر در افغانستان و بیرون از افغانستان اعتراضات، کنفرانس‏‌‌ها و پرس‌کنفرانس‏های مطبوعاتی را برگزار می‏‌کردند. تنها به این دلیل نیست که از طالبان در برابر خشم افکار عمومی در داخل و خارج از افغانستان محافظت کنند

آیا دوباره کشورهای غربی در حال رایزنی با طالبان است و برای آمادگی میزبانی از آن‏ها می‏‌خواهند فضای رسانه‏‌ای و اجتماعی در کشورهای غربی به‌دور از موضوعات حساسیت‏‌زا مانند زیر پا گذاشتن حقوق زنان با بازداشت خودسرانهٔ آن‏‏‌ها باشد؟ با همهٔ این سؤالات بی‏‌جواب، شک و شبه بیش‏تر زمانی می‌شود که ما سیاست دو پهلوی آمریکا و کشورهای غربی را در رابطه با طالبان می‏‌بینیم و حضور رینا امیری با پوششی که تأیید کنندهٔ نگاه زنان به موضوع زن افغانستان است ما را به این نتیجه می‏‌رساند که برای آمریکا و هم‌‌‏پیمانان‌اش موضوع زنان افغانستان ارزشی ندارد و آن‏‏‌ها هر نسخه‏‌ای را که توسط مهره‏‏‌های استخدامی خود به جامعه وارد و تزریق می‏‌کنند بیش‏تر به نفع سیاست خود کشورها است و ما نباید از سروصداهای رسانه‌‏ای و نقدهایی که در خود کشورها به سیاست‏‏‌های حکومت‏‌ها وارد می‏‌شود غافل شویم. گرچه در این نقد و نظرها نیز باز هم موضوع افغانستان و زن افغانستانی ممکن تنها دست‏آویزی برای حلقه‌های خاص باشد؛ اما با این هم ادامهٔ این سکوت در دراز مدت تنها به نفع طالبان و کشورهایی است که تمایل به هم‌کاری با طالبان را دارند. با در نظرداشت تمام این ملاحظات این رسالت جامعهٔ مدنی و زنان اکتیویست است که بتوانند خط خود را پیدا کنند و موضوع و محوریت مبارزه را از حالت واکنشی به یک جریان پویا که در دراز مدت کارایی داشته باشند بدل کنند. حال زمان آن رسیده‌است که زنان ما خود بتوانند جریان‏‏‌های زنانه را سازمان‏دهی و اهداف دراز مدت خود را با هوشیاری و آگاهی از خطرها و تله‌های استخباراتی تعیین نمایند. در غیر آن هر حرکت و واکنشی با شکست و سرکوب روبه‏‌رو خواهد بود. مخصوصاً در زمانی که جنگ استخباراتی و اطلاعاتی می‌خواهد با تزریق اطلاعات غلط، فضای اعتماد و همبستگی زنان را مسموم کند. خبرهای مربوط به بازداشت زنان را از محوریت اذهان عامه و رسانه‌های داخلی و خارجی دور ساخته و بی ‌اعتبار جلوه دهد. ویدیوی اخیر طالبان نشان داد که چقدر آن‌ها از ناحیهٔ حرکت‌های اعتراضی زنان احساس خطر می‌کنند و می‌خواهند به هر وسیلهٔ ممکن نخست اتحاد و همبستگی زنان را ضعیف بسازند و دیگر این‌که از خود در برابر جامعهٔ بین‌المللی چهرهٔ نرم‌تری در مقابل خشونت‌هایی که به زنان اعمال می‌کنند نشان دهد. مقابله با این عمل طالبان تنها با ایجاد فضای اعتماد و همبستگی در روشنای ارزش‌های زنانه و داشتن پلان‌های دراز‌مدت و سازمان‌دهی درست ممکن خواهد بود.

همچنان بخوانید

افزایش وحشت از سوی طالبان و خاموشی مرگبار جهانیان

افزایش وحشت از سوی طالبان و خاموشی مرگبار جهانیان

16 ثور 1402
زنان در زندان طالبان

روایت زنان از زندان طالبان؛ از آرزوی مرگ تا کابوسی که هر شب تکرار می‌شود

31 حمل 1402
موضوعات مرتبط
کلمات کلیدی: خشونت طالبان با زنان
دیدگاه شما چیست؟

دیدگاه‌ها 1

  1. Hs Afgan says:
    1 سال پیش

    چي ضمانتي موجود است که ما بقيه زنان داخل کشور به دچار مشکل مانند اين خانمها نيفتيم نام و ايميل خود بنويسيم ميتوانيد در مسنجر ما ……

    پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

به دیگران بفرستید
Share on facebook
فیسبوک
Share on twitter
توییتر
Share on telegram
تلگرام
Share on whatsapp
واتساپ
پرخواننده‌ترین‌ها
پدرم مرا در بدل 300 هزار افغانی به یک معتاد مواد مخدر فروخت
گزارش

پدرم مرا در بدل 300 هزار افغانی به یک معتاد مواد مخدر فروخت

13 جوزا 1402

گزارش از تمنا غفور فتانه هنگامی که تنها 16 سال سن داشت، عکس شخصی را در مقابل خودش می‌دید که به گفته دیگران قرار بود همسر زندگی‌اش شود. وی در آن سن درک واضحی از ازدواج و زندگی...

بیشتر بخوانید
زنانی مبتلا به همورویید که به جای معالجه سرزنش می‌شوند 
هزار و یک شب

زنانی مبتلا به همورویید که به جای معالجه سرزنش می‌شوند 

2 جوزا 1402

راهروها و سالن‌های انتظار شفاخانه‌های خصوصی و دولتی در شهر کابل؛ دو محیط متفاوت برای زنانِ متفاوت است.درسالن‌های انتظار شفاخانه‌های خصوصی انگار فقط زنان خوش شانسی توانستند راه یابند که از نظر اقتصادی مشکلات کم‌تری...

بیشتر بخوانید
کودک همسری
گوناگون

خاطرات عروس ۱۱ ساله

5 حوت 1401

قسمت دوم | بعد از «شب زفاف» تا هفت ماه با شوهرم همبستر نشدم. چون ترسیده بودم و شب زفاف برایم شبیه یک کابوس شده بود.تا آنجا که می‌توانم بگویم بدترین قسمت زندگیم آن شب بود.

بیشتر بخوانید
کودک همسری
هزار و یک شب

خاطرات عروس 11 ساله

5 حوت 1401

قسمت اول‌ |‌ روزی که عروس شدم هنوز به بلوغ نرسیده بودم. پوشیدن پیراهن «خال سفید» و چادر سبز گلدار مرا از بقیه متفاوت نشان می‌داد، به همین خاطر حس غرور داشتم و خود را از همه برتر...

بیشتر بخوانید
کشف هویت جنسی
هزار و یک شب

یاسمین: کشف هویت جنسی‌‌ام سخت، اما دل‌پذیر بود

14 جوزا 1402

«از زمانی که خیلی کوچک بودم یادم می‌آید وقتی در جمع پسرها قرار می‌گرفتم حس فرار به من دست می‌داد و فکر می‌کردم کسی در گوشم می‌گوید باید از این جمع جدا شوی. البته یک حس...

بیشتر بخوانید
Nimrokh Logo
بستر گفتمان زنانه

نیمرخ رسانه‌‌ی آزاد است که با نگاه ویژه به تحلیل بررسی و بازنمایی مسایل زنان می‌پردازد. نیمرخ صدای اعتراض و پرسش زنان است.

  • درباره نیمرخ
  • تماس با ما
  • شرایط همکاری
Facebook Twitter Youtube Instagram Telegram Whatsapp
نسخه پی دی اف

بایگانی

نمایش
دانلود
بایگانی

2022 نیمرخ – بازنشر مطالب نیمرخ فقط با ذکر کامل منبع مجاز است.

هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
  • گزارش
  • هزار و یک‌ شب
  • گفت‌وگو
  • مقالات
  • ترجمه
  • پادکست
EN

-
00:00
00:00

لیست پخش

Update Required Flash plugin
-
00:00
00:00