نیمرخ
  • گزارش
  • هزار و یک‌ شب
  • گفت‌وگو
  • مقالات
  • ترجمه
  • چندرسانه‌یی
هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
EN
نیمرخ

 نسخه سکوت سیاسی به نفع چه کسانی تمام شد؟!

  • نیمرخ
  • 3 حوت 1400

سور اسرافیل

ویدیوی اعترافات اجباری از زنان معترض زندانی که از صفحهٔ وزارت داخلهٔ گروه طالبان نشر گردید با واکنش‏‌های گستردهٔ مردمی در سطح‌‏‏های مختلف همراه بود. در این ویدیو زنان با چهره‏‏‌های رنگ پریده و ترسیده از اعتراضات خود بر ضد طالبان ابراز پشیمانی دارند، در حالی که نگاه آن‏‏‌ها متوجه افراد پشت دوربین است؛ سعی دارند با نام بردن بعضی از زنان خارج از افغانستان، آن‏‏ها را عامل بیرونی در برگزاری این اعتراضات معرفی کنند. ویدیویی که به سادگی می توان درک کرد که چه‌قدر افراد جلوی دوربین تحت فشار و تهدید قرار دارند تا آن‌چه را که مطلوب طالبان است در این ویدیو بیان کنند. از بازداشت این زنان تا نشر ویدیوی اعترافات اجباری از آن‏‏ها دو هفته فاصلهٔ زمانی است؛ اما سؤال این‏جاست که در این دو هفته چرا از طرف بعضی از افراد «نسخهٔ سکوت سیاسی» برای خانواده‏‌ها و برای سایر زنان اکتیویست پیچیده شد و هر بار صحبت رسانه‌ای شدن موضوع دستگیری آن‏‏ها از سوی طالبان به میان می‌آمد، سعی می‌شد تا از رسانه‏‌ای شدن و یا هر گونه حرکت اعتراضی جلوگیری شود.

اما فراخوان به سکوت، از زمانی آغاز شد که نخستین‌بار رینا امیری نمایندهٔ  ویژهٔ آمریکا برای دفاع از حقوق زنان افغانستان موضوع بازداشت ۲۹ زن را در توییتر رسمی خود نشر کرد و پس از ۱۵ دقیقه آن پست حذف شد. توییت کوتاهی که در رسانه‏‌ها خبرساز شد؛ اما بعد از مدت کوتاهی نه در رسانه‏‏‌های داخلی و نه در رسانه‏‏‌های خارجی این موضوع را پیگیری نکردند؛ طوری‌که حتی در گروه‏‏‌های زنانه نیز موضوع بازداشت زنان معترض با خاموشی همراه بود و خبرهای مربوط به آن قطره‏‌چکانی و حتی ناموثق دست‏‌ به‏‌دست می‏گشت. در این گروه‏‌ها، گاه خبر آزاد شدن آن‏‏‌ها از سوی طالبان مطرح می‏شد و گاه این‌که حال آن‏‏ها خوب است و هیچ خطری آن‏‏ها را تهدید نمی‏‌کند و آن‏‏ها به زودی از افغانستان خارج می‌شوند؛ اگر در این دوره از حکومت طالبان بخواهیم موضوع زنان زندانی در شش ماه اخیر را مرور کنیم باید به ماه نوامبر سال گذشته برگردیم، زمانی که زندانی شدن زنان معترض در ولایت بلخ مانند زندانی شدن این ۲۹ زن در کابل با سکوت و بایْ‌کُد خبری همراه بود و تنها زمانی که «نیلوفر لنگر» گزارش بازداشت و شکنجهٔ زنان را در رسانهٔ اندیپندنت نشر کرد؛ موضوع زندانیان سیاسی زن در افغانستان مطرح شد.

 نسخه سکوت سیاسی به نفع چه کسانی تمام شد؟!
تویت رینا امیری، نماینده ویژه آمریکا برای دفاع از حقوق زنان افغانستان در ۱۲ فبروری مبنی بر بازداشت ۲۹ زن معترض از سوی طالبان

برخلاف زندانی شدن زنان اکتیویست بلخ که با شکنجه و سکوت همراه بود، بازداشت زنان اکتیویست در کابل و با انتشار ویدیوی خود تمنا از زمان آمدن طالبان در پشت دروازهٔ آپارتمان‌اش در ماه جنوری در عرض چند ساعت، رسانه‏‌ای و توجه رسانه‏‌ها و افکار عمومی را در داخل و خارج از افغانستان جلب کرد که البته بازداشت چند فعال مدنی دیگر در زمان‏‏‌های نزدیک به هم و در آستانهٔ نشست اسلو سبب گردید تا زنان افغانستان به جای سکوت بیش‏تر در خیابان‌‏ها دست به اعتراض بزنند. این موضوع تا آن حد جدی شد که دولت ناروی تصمیم گرفت در نشست خود با طالبان «هدا خموش» را به عنوان نمایندهٔ زنان معترض افغانستان در لیست مهمانان این نشست جای دهد. هم‏زمان با این موضوع در بسیاری از کشورها اعتراضات مردمی به این اقدام طالبان شکل گرفت و رسانه‏‏‌های غربی نیز با دنبال کردن بازداشت دختران از سوی طالبان سبب خلق نقد و نظرهای منتقدین در کشورهای غربی گردیدند و در بسیاری از گفتمان‏‌ها، تصمیم حکومت‏‏‌های فعلی مبنی بر ترک افغانستان یک اقدام عجولانه و غیر مسئولانه دوباره مطرح شد.

اما سؤال این‌جاست که بعد از همهٔ تلاش‏‌ها و اعتراضاتی که برای رهایی زنان انجام شد و طالبان را در تنگنا قرار داده بود. این بار بازداشت ۲۹ زن از (خانه‌امن) در کابل با سکوت خفقان‏‌آوری روبه‏‌رو شد، سکوتی که بیش‏تر بوی سیاسی می‏دهد. به راستی «نسخهٔ سکوت» از سوی چه کسانی در جامعه و برای زنان افغانستان تجویز می‌‏شود.

زنانی که بارها و بارها در همین مدت در خیابان‏‌ها ریخته بودند و برای رهایی تمنا، پروانه، عالیه، زهرا و مرسل دادخواهی کردند، اکنون از سرنوشت آن‏‏ها هیچ‌خبری در دست نیست.

حالا سؤال این‏‌جاست که نسخهٔ سکوت سیاسی که در این روزها برای زنان از سوی بعضی از چهره‏‌ها پیچیده می‏‌شود در پیوند با میزبانی کشورهای غربی نیست؟ طوری‌که در خبرهای تأیید نشده گمان می‏رود که میزبان بعدی لندن خواهد بود.

آیا فراخوانی به سکوت سیاسی زنان معترضی که در این شش‌ماه اخیر در افغانستان و بیرون از افغانستان اعتراضات، کنفرانس‏‌‌ها و پرس‌کنفرانس‏های مطبوعاتی را برگزار می‏‌کردند. تنها به این دلیل نیست که از طالبان در برابر خشم افکار عمومی در داخل و خارج از افغانستان محافظت کنند

آیا دوباره کشورهای غربی در حال رایزنی با طالبان است و برای آمادگی میزبانی از آن‏ها می‏‌خواهند فضای رسانه‏‌ای و اجتماعی در کشورهای غربی به‌دور از موضوعات حساسیت‏‌زا مانند زیر پا گذاشتن حقوق زنان با بازداشت خودسرانهٔ آن‏‏‌ها باشد؟ با همهٔ این سؤالات بی‏‌جواب، شک و شبه بیش‏تر زمانی می‌شود که ما سیاست دو پهلوی آمریکا و کشورهای غربی را در رابطه با طالبان می‏‌بینیم و حضور رینا امیری با پوششی که تأیید کنندهٔ نگاه زنان به موضوع زن افغانستان است ما را به این نتیجه می‏‌رساند که برای آمریکا و هم‌‌‏پیمانان‌اش موضوع زنان افغانستان ارزشی ندارد و آن‏‏‌ها هر نسخه‏‌ای را که توسط مهره‏‏‌های استخدامی خود به جامعه وارد و تزریق می‏‌کنند بیش‏تر به نفع سیاست خود کشورها است و ما نباید از سروصداهای رسانه‌‏ای و نقدهایی که در خود کشورها به سیاست‏‏‌های حکومت‏‌ها وارد می‏‌شود غافل شویم. گرچه در این نقد و نظرها نیز باز هم موضوع افغانستان و زن افغانستانی ممکن تنها دست‏آویزی برای حلقه‌های خاص باشد؛ اما با این هم ادامهٔ این سکوت در دراز مدت تنها به نفع طالبان و کشورهایی است که تمایل به هم‌کاری با طالبان را دارند. با در نظرداشت تمام این ملاحظات این رسالت جامعهٔ مدنی و زنان اکتیویست است که بتوانند خط خود را پیدا کنند و موضوع و محوریت مبارزه را از حالت واکنشی به یک جریان پویا که در دراز مدت کارایی داشته باشند بدل کنند. حال زمان آن رسیده‌است که زنان ما خود بتوانند جریان‏‏‌های زنانه را سازمان‏دهی و اهداف دراز مدت خود را با هوشیاری و آگاهی از خطرها و تله‌های استخباراتی تعیین نمایند. در غیر آن هر حرکت و واکنشی با شکست و سرکوب روبه‏‌رو خواهد بود. مخصوصاً در زمانی که جنگ استخباراتی و اطلاعاتی می‌خواهد با تزریق اطلاعات غلط، فضای اعتماد و همبستگی زنان را مسموم کند. خبرهای مربوط به بازداشت زنان را از محوریت اذهان عامه و رسانه‌های داخلی و خارجی دور ساخته و بی ‌اعتبار جلوه دهد. ویدیوی اخیر طالبان نشان داد که چقدر آن‌ها از ناحیهٔ حرکت‌های اعتراضی زنان احساس خطر می‌کنند و می‌خواهند به هر وسیلهٔ ممکن نخست اتحاد و همبستگی زنان را ضعیف بسازند و دیگر این‌که از خود در برابر جامعهٔ بین‌المللی چهرهٔ نرم‌تری در مقابل خشونت‌هایی که به زنان اعمال می‌کنند نشان دهد. مقابله با این عمل طالبان تنها با ایجاد فضای اعتماد و همبستگی در روشنای ارزش‌های زنانه و داشتن پلان‌های دراز‌مدت و سازمان‌دهی درست ممکن خواهد بود.

همچنان بخوانید

زنانی که خواستار سرنگونی طالبان هستند

زنانی که خواستار سرنگونی طالبان هستند

6 دلو 1401
خشونت طالبان و سلامت روان زنان

خشونت طالبان و سلامت روان زنان

16 جدی 1401
موضوعات مرتبط
کلمات کلیدی: خشونت طالبان با زنان
دیدگاه شما چیست؟

دیدگاه‌ها 1

  1. Hs Afgan می گوید:
    12 ماه پیش

    چي ضمانتي موجود است که ما بقيه زنان داخل کشور به دچار مشکل مانند اين خانمها نيفتيم نام و ايميل خود بنويسيم ميتوانيد در مسنجر ما ……

    پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

به دیگران بفرستید
Share on facebook
فیسبوک
Share on twitter
توییتر
Share on telegram
تلگرام
Share on whatsapp
واتساپ
پرخواننده‌ترین‌ها
زنی که باربار زندگی می‌سازد
هزار و یک شب

زنی که باربار زندگی می‌سازد

13 دلو 1401

گل‌واری 25 سال پیش به خدادا، پسر همسایه‌اش دل می‌بندد و قصه‌ی دلدادگی‌شان نقل مجلس محله می‌شود. قدرت این دلدادگی هردو را به‌هم می‌رساند. پس از دو سال زندگی مشترک، همراه با شوهر و خانواده‌ی...

بیشتر بخوانید
چندهمسری
هزار و یک شب

چندهمسری؛ پاداش زنی که با پول معلمی خرج دانشگاه شوهرش را داد

16 دلو 1401

مروارید در تمام قریه یگانه دختری بود که بیشترین خواستگار را داشت. او دختر باسواد بود و در امور منزل هم به قول زنان قریه، از هر انگشتش هنر می‌بارید. همه می‌خواستند مروارید عروس‌شان شود.

بیشتر بخوانید
ازدواج مجازی
هزار و یک شب

چهار سال ازدواج در فضای مجازی

11 دلو 1401

زندگی در منطقه‌ی اعیان‌نشین شهر کابل به خوبی پیش می‌رفت. بدون هیچ محدودیتی به مکتب رفتم و درس خواندم و برای خودم رویاهایی بافته بودم.

بیشتر بخوانید
زن چهارم
هزار و یک شب

روزی که زن چهارم پدرم پسر زایید

8 دلو 1401

پدرم پسر می‌خواست. او همیشه آرزو می‌کرد که پسردار شود. برای همین چهار بار ازدواج کرد. هیچ‌کس نمی‌توانست با او مخالفت کند. همین‌که حرفی می‌زدیم به دهان ما محکم می‌کوبید.

بیشتر بخوانید
کاش به جای 7 پسر یک دختر داشتیم
گوناگون

کاش به جای 7 پسر یک دختر داشتیم

9 دلو 1401

گل‌افروز صبح زود که از خواب بیدار شد به طویله می‌رود، به گاو و گوسفند آب و علف می‌دهد. سپس چای صبح را آماده می‌کند، داروهای پدر و مادرش را نیز برای‌شان می‌دهد. 

بیشتر بخوانید
Nimrokh Logo
بستر گفتمان زنانه

نیمرخ رسانه‌‌ی آزاد است که با نگاه ویژه به تحلیل، بررسی و بازنمایی مسایل زنان می‌پردازد. نیمرخ صدای اعتراض و پرسش زنان است.

  • درباره
  • تماس با ما
  • شرایط همکاری
Facebook Twitter Youtube Instagram Telegram Whatsapp
نسخه پی دی اف

بایگانی

نمایش
دانلود
بایگانی

2022 نیمرخ – بازنشر مطالب نیمرخ فقط با ذکر کامل منبع مجاز است.

هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
  • گزارش
  • هزار و یک‌ شب
  • گفت‌وگو
  • مقالات
  • ترجمه
  • چندرسانه‌یی
EN