منابع معتبر تأیید میکنند که طالبان در ولایت دایکندی مانع ورود زنان به ادارات گردیده و دلیل این اقدام شان را در خطر قرار گرفتن اسلام بیان میکنند.
شریفه حیدری (مستعار) یکی از زنان تجارت‌پیشه در ولایت دایکندی به نیمرخ میگوید: چند روز قبل برای طی مراحل بعضی از اسناد‌های خویش به ادارهٔ مستوفیت این ولایت مراجعه کرده اما با ممانعت جنگ‌جویان گروه طالبان در دروازهٔ ورودی روبه‌رو شدهاست. او گفت: «یک جنگ‌جوی طالب با تفنگ مقابل‌ام ایستاد شد و گفت که ورود زنان به ادارهها اسلام را به خطر میاندازد.»
به گفتهٔ شریفه، نه تنها او؛ بلکه دیگر زنان نیز اجازه ندارند در هیچ‌یک از ادارات دولتی دایکندی مراجعه کنند و مشکلات‌شان را پیگیری نمایند. بعضی منابع دیگر در دایکندی نیز چنین موارد را تأیید کرده‌است. این در حالی است که روز (یکشنبه، ۸ حوت)، یکی از مقامات طالبان در دایکندی نیز در یک جلسهٔ مردمی به صراحت گفت که باید جلو آزادی و دیده شدن زنان در اجتماع گرفته شود. مولوی احسان الله رئیس کمیسیون سمع شکایات طالبان در دایکندی گفت: «اسلام کجا شد؟ دین کجا شد؟ ما و شما به ظاهر خود را پیرو اسلام و محمد میگوییم، اما کارهای ما خلاف شریعت است. به زنان و دختران خود اجازه میدهیم که با نامحرم گپ بزنند».
این مسئول طالبان به صراحت از مردم دایکندی خواست که به‌خاطر جلوگیری از چنین موضوعات، فرزندان‌شان را شهید کنند. «بلند شوید، در مقابل کفار و بیدینها مبارزه کنید. شهید شوید، بچههایتان را شهید کنید. سر در مقابل دین چه ارزش دارد؟ بچه به‌خاطر دین چه ارزش دارد؟» جدا از آن دو روز قبل ( ۱۰ حوت) در مراسمی که در شهر نیلی مرکز ولایت دایکندی جهت تجلیل از دومین سالیاد توافقنامهٔ دوحه از سوی طالبان برگزار گردیده بود، مسئولان ریاست امر به معروف و نهی از منکر این ولایت نیز در رابطه به این موضوع واکنش نشان داد.
مولوی زکریا گفت: «در دورهٔ پیامبر اسلام، یک زن با یک مرد نابینا مقابل هم قرار گرفتند، رسول الله از دست این زن ناراحت شد. زن گفت که یا رسول الله این مرد نابینا است مرا نمیبیند. اما رسول الله گفت، او تو را نمیبیند اما تو که میتوانی ببینی، تو به او نامحرم هستی و باید فاصله بگیری. این موضوع باید حالا هم از سوی مردم در نظر گفته شود».
این در حالی است که پس از تسلط گروه طالبان تاکنون، هیچ ادارهٔ دایکندی کارمندان زن را نپذیرفته و برعلاوه از ورود مراجعین زن نیز جلوگیری کردهاند. در حدود یک ماه قبل نیز شماری از فعالان زن نسبت به توزیع ناعادلانهٔ کمکهای بشردوستانه یک اعتراض مدنی را دایر نموده بودند اما پس از چند روز به دلیل تهدیدات امنیتی، مسئول برگزاری این اعتراض دایکندی را ترک نمود. در تازهترین موارد طالبان در تمام ولسوالیهای دایکندی تلاشی خانه به خانه را آغاز کردند که این موضوع بیشتر در میان زنان و کودکان وحشت ایجاد نموده است.
از آن‌جایی که مقامات گروه طالبان در کابل میگویند: برای تلاشی خانهها زناننیز حضور دارد اما در دایکندی چنین چیزی نیست. طالبان نه تنها از پولیس زن برای تلاشی خانهها استفاده نمیکنند بلکه در تشکیلات‌شان زن وجود ندارد.
