خدیجه یعقوبی هنرمند زن محلی‌خوان در ولایت دایکندی، سال گذشته در هشتم مارچ با هارمونیهٔ شکسته‌اش آهنگ اجرا کرد. هارمونیه، دنبوره و یک ضرب زیر بغلی او را طالبان در مسیر کابل و دایکندی در جلریز میدان وردک شکسته بودند، خدیجه را نیز بازداشت و به جای نامعلومی برده بودند اما به‌خاطر نوزاد پانزده روزه در بغل‌اش، او را محاکمه نکردند و از او تعهد گرفته بودند که دیگر آواز نخواند و سپس آزاد کرده بودند. خدیجه یک‌ماه پس از آن در برنامهٔ هشتم مارچ، روز همبستگی زنان، صدای اعتراض‌اش را بلند کرد و با هارمونیهٔ شکسته‌اش، در برنامه ظاهر شد و اجرا کرد.
یک‌سال پس از آن رویداد، خدیجه در هشتم مارچ امسال، افغانستان را ترک کرده و به یکی از کشورهای همسایه پناه برده است. خدیجه به نیمرخ می‌گوید: پس از سقوط دولت به‌دست طالبان، شهر نیلی مرکز ولایت دایکندی، محل زندگی‌اش را به مقصد کابل ترک کرد؛ زیرا او و خانواده‌اش از بی‌کاری و فقر شدید رنج می‌بردند و در کابل، با قالین‌بافی، یک زندگی مخفیانه داشتند. استخبارات طالبان با تماس‌های مکرر و مزاحمت‌های تلفنی در تلاش یافتن محل زندگی او بودند تا این‌که خدیجه مجبور شد با خانواده‌اش کابل را به مقصد نامعلومی ترک کنند .وی اکنون به یکی از کشورهای همسایه رسیده‌است و همچنان در یک بی‌سرنوشتی و بی‌کاری رنج‌آور به‌سر می‌برد.
خدیجه به نیمرخ می‌گوید :”از زمانی که طالبان کشور را اشغال کردند من چیزی برای گفتن و جایی برای رفتن نداشتم؛ چون می‌دانستم قانون طالبانی، برای کسی که آواز می‌خواند؛ در دین آن‌ها حرام است و باید کشته شود. می‌خواستم صدای اعتراض‌ام را مانند دیگر زنان معترض کابل در خیابان‌ها بلند کنم اما نتوانستم، چون قبلاً یک‌بار در دام طالبان افتاده بودم. آن‌ها به من رحم نمی‌کردند و تعهدی که برای ترک موسیقی و آوازخوانی داده بودم را شکسته بودم. با نام دیگری در کابل زندگی می‌کردم ،خود را با قالین‌بافی در خانهٔ یکی از همسایه‌هایم مصروف می‌کردم و تماس‌های مکرری از استخبارات آن‌ها به من می‌آمد و مجبور شدم کابل را هم به یک مقصد نامعلوم ترک کنم.”
خدیجه اکنون مصروف بیک‌دوزی و بافندگی است تا خانواده‌اش را از خطر گرسنگی نجات دهد. خدیجه یعقوبی امیدوار است که دوباره بتواند صدای اعتراض‌اش را علیه طالبان بلند کند.
