نیمرخ
  • گزارش
  • هزار و یک‌ شب
  • گفت‌وگو
  • مقالات
  • ترجمه
  • پادکست
  • ستون‌ها
    • زنان و مهاجرت
    • نخستین‌ها
هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
EN
نیمرخ

بعد از هشت ماه آواره‌گی و بی وطنی، رویای دوبارهٔ قدم زدن در جاده‌های پلِ‌سرخ

  • نیمرخ
  • 19 حمل 1401
Polish_20220408_113528565

نادیا فکرت

چهار روز بعد از سقوط کابل، با قلبی آکنده از غم دل‌تنگی، کابل را ترک کردم. تصویر آن روز، تار و مغموم در گوشه‌ای از ذهنم نقش بسته‌است. انگار یکی دارد هر لحظه به من تلنگر می‌زند و به طرزی فجیع، تمام دقایقِ آن روز را به خاطرم می‌آورد. بار‌ها در مورد «آوارگی» از مادرم شنیدم. قصه و داستان‌های تلخِ روز‌گار طالبانی که مادران و زنانِ زیادی، تیرگی و زشتی آن روزها را متحمل شدند. برای من اما واژهٔ «آوارگی» اتفاق بکر و جدیدی بود. اگر بگویم تحمل آن روزها و تجربهٔ آوارگی، خیلی در تضاد با سن و جنسیت من بود، اشتباه می‌کنم. شاید اصلاً ‌منطقی‌ نیست و من با گفتن چنین حرفی، مهر باطل می‌زنم به دادخواهی تمام زنان و دخترانی که سال‌هاست قربانی تمام لحظات ناخوش وطن خویش و خشونت دیکتاتورانهٔ مردانِ طالبانی این سرزمین شده‌اند. به این دلیل که تجربهٔ‌ دوبارهٔ «آوارگی» و «بی‌‌وطنی» در افغانستان واقعاً اتفاق تازه‌ای نبود و این اتفاق بیش‌تر روی زنان و دخترانِ این سرزمین تأثیرگذار بوده‌است، بهتر است بگویم در هر صورت زنان و دختران، قربانی تمام اتفاقاتی هستند که افتاده‌است و می‌‌افتد.

هشت ماه آوارگی، درماندگی، دوری از وطن و خانواده برای من به مثابه هشت سال دشوار و مملو از دل‌تنگی بود. از رفتار تمسخرآمیز مردم آن‌جا، تا غم وحشیانه‌ای که در دلم رخنه کرده بود. روزهای این هشت ماه را با خواندنِ پنج جلد کتابی که با خود برده بودم و شب‌ها را با تصورات و خیالاتِ دوبارهٔ قدم زدن در جاده‌های پلِ‌سرخ و چرخ زدن بر فرازِ کوه‌های قوریغِ کابل سر می‌کردم. گفتن این حرف و مرور خاطراتِ وطن، برای همه آن‌هایی که آواره هستند و بودند، قابل درک و بدیهی‌است. دوری از وطن واقعاً دیوانه کننده و مرور خاطراتِ روزهای شیرینِ گذشته در عالم غربت، دیوانه کننده‌تر است!

اکنون بعد از هشت ماه دوباره برگشته‌ام. تمام آن دقایق شیرینی که این‌جا ثبت کرده بودم مرا دوباره به اینجا کشاند. هر روز عشقِ نسبت به وطن در وجودم رسوخ می‌کرد که خارج از اختیارم بود، یعنی این علاقه داشت در من تقویت می‌شد و هر روز بیش‌تر جوانه می‌زد. صبحِ آن روزی که طرف کابل حرکت می‌کردیم چنین حسی داشتم که در قالب یک متن در یادداشتم ثبت کردم؛ (حالم خوب است. حسِ عجیبی دارم، به نوعی که این دگرگونی خارج از حیطهٔ درکم است اما بی‌اختیار، عمیق‌ و عمیق‌تر به دلم نشسته‌است. انگار این تنها حقیقی‌ترین و واقعی‌ترین حسی ا‌ست که واقعاً منوط به من است. احساسی که از قلبِ تب‌دارم برخواسته و مجزا از تمام تعاریف و تمجیدی است که فقط در قالبِ کلمات بیان می‌شود. اکنون هر قدمی که من را به تو نزدیک‌تر می‌کند قلب من را به هیجان می‌آورد. تو تکه‌هایی از وجود منی. در تو و با تو زیسته‌ام و تو هم‌چنان با آسمان مه آلوده‌ات زیبایی! وطن من؛ آغوش وا کن که برای همیشه در تو آرام بگیرم). بله، این متن را دقیقاً همان لحظه که دوباره به افغانستان برمی‌گشتم نوشتم.

بیش‌ٔتر از یک هفته است که کابل‌ام. از حقیقت اگر نگذریم رنگ و رخِ شهر کاملاً دگرگون شده‌است. دیگر خنده‌های دخترانِ این سرزمین در جاده‌های این شهر نمی‌پیچد. فقر و بی‌کاری دارد کم کم مردم را می‌بلعد و حرفِ از موسیقی و هنر نیست. سکوتِ غریبانه‌ای همه‌جا را فرا گرفته‌است، انگار دیگر شوقِ زیستن در وجود فرد، فرد آدم‌های این‌جا به دار آویخته شده‌است. هستند تعداد اندکی از آن‌ها که هنوز امید را هم‌چون چراغ، برای ادامهٔ راه روشن و زنده نگه داشتند. چندی قبل «شهرک» رفته بودم، جایی که آرزوی رقصیدن بر فراز کوه‌هایش را داشتم. آن‌جا با انبوهی از جمعیتِ مردم سرخوردم که چگونه با شوقِ قدرتمندی با خانواده‌هایشان می‌خندیدند و در واقع چه‌قدر ثانیه‌های آن روزشان را معنا می‌کردند. نگاهم با دیدنِ آن صحنه داشت این قسمتِ قشنگِ از شهر را از اتفاقاتی که فراسوی کوه افتاده بود جدا می‌کرد. دلم می‌خواست آن زیبایی و امیدواری را مجزا از تمام کابل بدانم و آن‌جا را در آغوش بگیرم و بگذارم در جایی که هرگز آلوده به ناامیدی و زشتی‌های تمام شهر نشود. حالا کابل به شهری «نوستالوژی» مبدل شده‌است، جایی که خاطراتِ شهروندانش در آن دفن است. جایی که زندگی به معنای واقعی کلمه زیبا و پر شور جریان داشت و شاید هم هنوز هم این جریان ادامه دارد. نمی‌دانم، شاید! کابل جان، تو قسمتی از وجودِ منی و من همیشه در رویاهای قلبم تمنای شکوهت را دارم.

همچنان بخوانید

تابو و درد

تابو و درد؛ روایت رنجِ زن بودن در افغانستان

1 میزان 1402
نسرین

نسرین در جدال با سرنوشتِ نامعلوم

29 سنبله 1402
موضوعات مرتبط
کلمات کلیدی: قصه زندگی زنان
دیدگاه شما چیست؟

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

به دیگران بفرستید
Share on facebook
فیسبوک
Share on twitter
توییتر
Share on telegram
تلگرام
Share on whatsapp
واتساپ
پرخواننده‌ترین‌ها
کودک همسری
گوناگون

خاطرات عروس ۱۱ ساله

5 حوت 1401

قسمت دوم | بعد از «شب زفاف» تا هفت ماه با شوهرم همبستر نشدم. چون ترسیده بودم و شب زفاف برایم شبیه یک کابوس شده بود.تا آنجا که می‌توانم بگویم بدترین قسمت زندگیم آن شب بود.

بیشتر بخوانید
کودک همسری
هزار و یک شب

خاطرات عروس 11 ساله

5 حوت 1401

قسمت اول‌ |‌ روزی که عروس شدم هنوز به بلوغ نرسیده بودم. پوشیدن پیراهن «خال سفید» و چادر سبز گلدار مرا از بقیه متفاوت نشان می‌داد، به همین خاطر حس غرور داشتم و خود را از همه برتر...

بیشتر بخوانید
هبوط در تاریکی
هزار و یک شب

هبوط در تاریکی؛ روایت دردناکِ مینه از کودکی تا بزرگ‌سالی

30 سنبله 1402

مینه (مستعار) دختری ۲۸ساله است که خاطرات زنده‌گی‌اش از کودکی تا بزرگ‌سالی، چیزی جز پژواکِ درد و مظلومیت نیست. او از کودکی، مورد سوءاستفادۀ جنسی شوهرعمه‌اش قرار می‌گیرد و این اتفاق، سرآغازی برای سقوط ممتدِ...

بیشتر بخوانید
به دنبال نور در گوشه‌های تاریک زنده‌گی
گوناگون

به دنبال نور در گوشه‌های تاریک زنده‌گی

27 سنبله 1402

از دور به او نزدیک شدم. چهره‌اش آشنا به نظر می‌رسید اما باورم نمی‌شد چنین تصادفی با او روبه‌رو شوم. 

بیشتر بخوانید
تعرض بر زنان، از مهمان‌خانه تا تشناب‌های زندان طالبان
گزارش

تعرض بر زنان، از مهمان‌خانه تا تشناب‌های زندان طالبان

25 سنبله 1402

یادآوری این تجارب وحشت‌ناک، چنان دردِ آکنده از شرم را در وجود قربانیان تازه می‌سازد که اغلب در مقامِ پاسخ نفس‌شان به شماره می‌افتد و زبان‌شان از چرخش باز می‌ماند. 

بیشتر بخوانید
Nimrokh Logo

نیمرخ رسانه‌‌ی آزاد است که با نگاه ویژه به تحلیل بررسی و بازنمایی مسایل زنان می‌پردازد. نیمرخ صدای اعتراض و پرسش زنان است.

  • درباره نیمرخ
  • تماس با ما
  • شرایط همکاری
Facebook Twitter Youtube Instagram Telegram Whatsapp
نسخه پی دی اف

بایگانی

نمایش
دانلود
بایگانی

2022 نیمرخ – بازنشر مطالب نیمرخ فقط با ذکر کامل منبع مجاز است.

هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
  • گزارش
  • هزار و یک‌ شب
  • گفت‌وگو
  • مقالات
  • ترجمه
  • پادکست
  • ستون‌ها
    • زنان و مهاجرت
    • نخستین‌ها
EN