دیدبان حقوق بشر خواستار وضع ممنوعیت بر سفرهای رهبران طالبان و سفر دبیر کل سازمان ملل متحد به افغانستان جهت بررسی بحران حقوق بشری در کشور شده است.
هیدر بار، معاون مدیر بخش زنان دیدبان حقوق بشر امروز(پنج‌شنبه، ۱۹ جوزای ۱۴٠۱ خورشیدی) با نشر بیانیه‌ای در مورد بحران حقوق بشری در افغانستان گفته است: «ابراز نگرانی عمیق کافی نیست، باید گام‌های سخت‌تری در برابر طالبان برداشته شود.»
خانم هیدر بار تأکید کرده است که ارچند بسیاری از دولت‌ها و نهادهای جهانی در مورد سواستفاده‌های طالبان [از قدرت] حرف زده‌اند، اما این کافی نیست.
به نظر او، ابراز نگرانی سازمان‌ها تغییری در رویکرد طالبان وارد نمی‌کند و «به طالبان هیچ آسیبی نمی‌رساند.»
او دو روز پیش نیز در یک مصاحبه‌ی رسانه‌ای گفته بود که «از زمان تسلط طالبان بر افغانستان بیانیه‌های زیادی نشر شده است؛ اما طرح روشنی برای فشار بر طالبان وجود نداشته تا این گروه را به رعایت حقوق زنان وادار بسازد.»
اکنون خانم بار خواستار اقدامات سخت‌گیرانه در مورد سفرهای رهبران طالبان شده است.
او گفته است که علیه عبدالحق واثق، رئیس استخبارات طالبان که مسئول اعدام‌های صحرایی، بازداشت و ضرب و شتم خبرنگاران است، شیخ محمدخالد حنفی، وزیر امر به معروف و نهی از منکر طالبان که فرمان محدودیت‌ها علیه زنان را صادر می‌کند و ملا هبت‌الله آخندزاده، رهبر فعلی گروه طالبان اقدام ویژه شود.
هیدر بار گفته است: «وقت آن رسیده تا دولت‌ها علیه اقدامات غیرقانونی طالبان هماهنگ عمل کنند و به طالبان نشان دهند که جهان آماده است از حقوق مردم افغانستان به ویژه زنان و دختران، به شیوه‌های معناداری دفاع کند.»
هیدر بار همچنین پیشنهاد کرده است که یک اقدام ملموس در راستای دفاع از حقوق بشر در افغانستان می‌تواند سفر رسمی دبیر کل سازمان ملل متحد به این کشور باشد.
به نظر خانم بار، این اقدام می‌تواند به تغییر توجه جهان به وضعیت افغانستان، افزایش فشار بر طالبان برای احترام به حقوق بشر و ارائه راه حل‌های جهانی برای پایان دادن به بحران وخیم انسانی در این کشور کمک کند.
این درحالیست که پس از روی کار آمدن گروه طالبان در پانزدهم اگست ۲٠۲۱ میلادی بدینسو تمامی نهادهای مدافع حقوق بشر و سازمان‌های حمایت از حقوق زنان و برابری جنسیتی در افغانستان توسط این گروه منحل شده و از فعالیت بازمانده‌اند؛ خبرنگاران و زنان معترض اختطاف، بازداشت، شکنجه و بی‌رحمانه کشته می‌شوند. همچنین در سطح ولایت‌ها کوچ‌های اجباری، کشتار جمعی و غصب زمین‌های روستانشینان توسط کوچی‌ها و جنگجویان طالبان به شدت ادامه دارد.
