زنان معترض افغانستان در سلسله مبارزات مدنی شان علیه گروه طالبان ۱٠ پیشنهاد عمده‌ی شان به جامعه جهانی را مطرح کردند.
این بانوان روز گذشته(سه‌شنبه، ۱۴ سرطان ۱۴٠۱ خورشیدی) با نشر قطع‌نامه‌ای بر حفاظت از حقوق و حمایت از اعتراضات زنان افغانستان تأکید کرده‌اند:
۱. از آنجایی که حضور و حاکمیت رژیم طالبان در افغانستان از طریق غیرمشروع و فاقد اعتبار و رسمیت ملی و بین‌المللی است، پیشنهاد گفت‌وگوی زنان افغانستان، با طالبان هرچه عاجل لغو شود.
۲. محدودیت و تحریم‌های بیشتر بر طالبان وضع شود.
۳. برای دستگیری و به کیفر رسانی، آنعده از افراد طالبان که متهم به جنایات بین‌المللی و ضد بشری اند، اقدامات عاجل و عملی صورت گیرد.
۴. به دلیل اینکه بعد از سقوط نظام جمهوریت تمام سیستم‌های عدلی-قضایی کشور از هم پاشید، و فعلا گزارش‌ها و اسناد، موجودیت زندان‌های مخفی، شکنجه افراد بی‌گناه و نظامیان سابق را ثابت می‌سازد، هرچه عاجل این موارد به صورت دقیق توسط سازمان ملل بررسی و از محاکم صحرایی و زندان‌های مخفی طالبان جلوگیری صورت گیرد.
۵. با در نظر داشت عواقب خطرناک تعامل با طالبان، مرور بر حاکمیت قبلی و استفاده این گروه از خاک و امکانات افغانستان، علیه امنیت جهانی، از هر گونه احتمال رسمیت‌دهی کشورها، برای طالبان، به وسیله گفت‌وگو و از راه سیاسی-دیپلماسی، جلوگیری صورت بگیرد.
۶. تمام نهادهای بین‌المللی سیاسی و غیر سیاسی، سیاست یک جانبه و بر مبنای منافع مردم افغانستان را حفظ و مراعات کنند.
۷. برای تقویت اعتراضات ضد طالبانی، از موقف زنان معترض حمایت شود.
۸. نتایج و تصامیم اتخاذی در نشست‌های بین‌المللی، پیرامون آینده زنان در افغانستان، جدی در نظر گرفته شود و برای تحقق تصامیم، اقدامات لازم انجام شود.
۹. به شکایات و درخواست‌های مردم افغانستان، به ویژه زنان و کوکان در ارتباط به جنایات روانِ ضد بشری توسط طالبان در افغانستان عاجل پرداخته شود.
۱۰. نامه‌ها، پیام‌ها، اعتراض‌ها و اعلامیه‌های زنان افغنستان جدی گرفته شده، در پاسخ آن تعلل صورت نگیرد.
همچنین زنان معترض افغانستان با توجه به برخورد گروه طالبان با مردم گفته‌اند که «برعکس آوازه‌ها، رژیم مستبد طالب این را ثابت ساخت که از گذشته، بنیادگراتر و در اجرای اعمال ضد بشری‌شان افراطی‌تر و ظالمانه‌تر عمل می‌کند.»
این بانوان بر تداوم اعتراضات مدنی شان علیه طالبان و مقابله با سواستفاده‌جویان نیز تأکید نموده‌اند: «طی ده ماه گذشته از تهدید، تحقیر، شکنجه، آوارگی و توهین گرفته تا رفتن به زندان طالب و حتی قتل همرزمان مان را شاهد بودیم، اما دست از مبارزه بر نداشتیم. لهذا برای هیچ فرد حقیقی و حقوقی این اجازه را نمی‌دهیم که به نام نشست و گفت‌وگو با طالبان، سرنوشت بیش از پنجاه درصد نفوس افغانستان را به بازی بگیرد.»
پس از سقوط نظام جمهوری در ۱۵ اگست ۲٠۲۱ میلادی و به قدرت رسیدن گروه طالبان در کشور از طریق خون‌ریزی و کشتار انسان‌ها، اکنون زنان تنها نیروی مدنی معترض استند که به مبارزه علیه این گروه ادامه داده‌اند. ارچند برخورد جنگجویان طالبان با زنان معترض همواره تحقیر، توهین، تهدید، دستگیری، اختطاف، شکنجه و قتل بوده، اما زنان در قالب شبکه‌ها و نهادهای متعدد مدنی در شهرها و روستاها و در خارج از کشور به مبارزه علیه طالبان و دادخواهی برای حقوق و آزادی‌های شان ادامه داده‌اند.
