کارزار دادخواهی برای بازگشایی مکتب‌های دخترانه در شبکه‌های اجتماعی در جریان یک هفته اخیر گسترده‌تر شده است و شهروندان از پیامدهای ناگوار بی‌سواد ماندن زنان هشدار می‌دهند.
در جریان یک هفته اخیر به ویژه در جریان روزهای عید قربان صدها هزار کاربر در شبکه‌های اجتماعی توییتر، فیسبوک و انستاگرام در مورد حق آموزش دختران در افغانستان ابراز نظر کردند و از گروه طالبان خواستند مکتب‌های دخترانه را باز کنند.
این کارزار با سه زبان انگلیسی، فارسی و پشتو به پیش می‌رود.
کاربران از کشورهای مختلف برای دادخواهی حق آموزش دختران افغانستان همراه شده‌اند.
کاربران پیام‌های شان را با هشتگ‌های زیر نشر می‌کنند.
#د_نجونو_ښوونځي_پرانیزئ
#مکاتب_دختران_را_باز_کنید
#LetAfghanGirlsLearn
شمایل توانا، یکی از فعالان حقوق زن در کابل با نشر پیامی در فیسبوک از مخاطبانش خواسته است که زنان را در این کارزار همراهی کنند تا شاید این روند دادخواهی بر تصمیم‌های سیاسی اثرگذار واقع شود.
او افزوده است که «در این کارزار با ما همصدا شویید. اتحاد و همبستگی ما نشان قدرت و توانایی ماست.»
خانم توانا از گروه طالبان که دروازه‌های مکتب را به روی دختران بالاتر از صنف ششم بسته، پرسیده است «چرا باید زنان گدایی کنند ولی مکتب رفته نتوانند؟»
یلدا حکیم، خبرنگار بی‌بی‌سی از فعالان این کارزار است که در جریان حدود ۳٠٠ روز گذشته دست‌کم هر روز یک پیام دادخواهی مبتنی بر بازگشایی مکتب‌های دخترانه می‌نویسد، در توییترش نوشته: «۲۹۷ روز از زمانی می‌گذرد که طالبان [به صورت رسمی] دختران نوجوان را از مدرسه منع کردند. میلیون‌ها دختر افغانستانی مجبور شده‌اند به زندگی بدون آموزش رسمی فکر کنند و به دنبال راه‌های جایگزین برای یادگیری هستند بگذارید دختران افغانستان درس بخوانند.»
کاربر دیگری به نام عمرگل عمر در توییتر با اشاره به پیامد زیانبار بسته ماندن مکتب‌های دخترانه نوشته است: «به دختران اجازه آموزش تعلیم را دهید در غیر آن صف گدایان وسیع‌تر خواهد شد!»
سعیده، نیز در توییتر از هراس نابود شدن رویاهایش و افزایش گدایی در بین زنان بی‌سواد نوشته و افزوده است که «من گدایی را خوش ندارم، رویای من معلم شدن است!»
برخی از کاربران در توییتر تلاش کرده به تاریخ اسلام متوسل شده و از حق آموزش دختران دفاع کنند و نیز به گروه طالبان بگویند که این برخورد شان با زنان توجیه دینی هم ندارد.
رحمت، جوان اهل افغانستان است که در حساب توییترش نوشته: «یک دختر بدون رفتن به مکتب نمی‌تواند تجارت بلد شود. ام‌المومنین خدیجه، همسر پیامبر اسلام یک بانوی تجارت‌پیشه بود.»
شکیبا یاوری، با انتقاد از بیکاری و افزایش فقر در پی سیاست نادرست طالبان در قبال زنان، نوشته است که «چرا باید زنان دست‌فروشی بکنند، اما مکتب رفته نتوانند؟»
زبیده اکبر، فعال حقوق زنان نیز از فعالان کارزار دادخواهی حق آموزش دختران است.
خانم اکبر نوشته است:«ما وقتی عید می‌گیریم که سرزمین مان آزاد شود و دختران ما به مکتب بازگردند. ۲۹۵ روز است که دختران از مکتب محروم اند. این رویه در هیچ کجای جهان نیست.»
شهرزاد اکبر، رییس پیشین کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان نیز از پیشگامان دادخواهی حق آموزش دختران است.
به گفته‌ی او، با آپارتاید جنسیتی که طالبان در افغانستان به راه انداخته عید و بهانه‌ای برای خوسی هم باقی نمانده است.
خانم اکبر در توییترش نوشته است: «عید؟ روزی که همه دختران در افغانستان بتوانند مکتب بروند و همه زنان در همه ساحات بتوانند کار کنند، بهانه‌ای برای تجلیل خواهیم داشت. با آپارتاید جنسیتی و تبعیض گسترده طالبان، خیلی‌ها در سرزمین ما عید ندارند.»
این در حالیست که گروه طالبان حدود یازده ماه قبل در پانزدهم اگست ۲٠۲۱ میلادی بر کابل مسلط شد و پس از چند روز نخستین فرمان سیاسی شان را در مورد لغو حق کار و حق آموزش زنان صادر کرد.
با وجود دادخواهی‌ها و اعتراض‌های خیابانی گسترده‌ی مردم به ویژه زنان و تأکید جامعه جهانی، تاهنوز گروه طالبان دختران بالاتر از صنف ششم را اجازه‌ی رفتن به مکتب نداده‌اند. جامعه جهانی بارها از تأثیر بیکاری زنان بر افزایش فقر و گرسنگی در افغانستان هشدار داده است اما گروه طالبان حاضر نیست به زنان اجازه دهند که در بیرون از خانه آزادانه کار و تحصیل کنند.
اما اعتراض‌های مدنی زنان و کارزارهای دادخواهی در شبکه‌های اجتماعی برای بازگشایی مکتب‌های دختران به صورت مداوم فعال است و شهروندان با هشتگ‌های خاصی پیام، نظر و انتقاد شان را باهمدیگر شریک می‌کنند.
