جمعی از جنبش‌های زنان معترض در کابل با صدور قطع‌نامه‌ی مشترک پانزدهم اگست را «روز همبستگی زنان افغانستان» عنوان کرده و ضمن اشاره به نقض حقوق شهروندان توسط طالبان، بر مبارزه‌ی مشترک و دوامدار علیه گروه طالبان تأکید کرده‌اند.
این قطع‌نامه امروز(دوشنبه، ۲۴ اسد ۱۴٠۱ خورشیدی) به مناسبت پانزدهم اگست، نخستین سالگرد سقوط افغانستان به دست گروه طالبان از سوی بسیاری از این جنبش‌ها منتشر شده است.
جنبش‌های زنان معترض در مورد حق آموزش زنان گفته‌اند که «پس از حضور گروه تاریک اندیش طالبان دروازهای مکاتب به روی دختران دانش‌آموزان بدون هیچ‌گونه توجیه شرعی، قانونی و انسانی مسدود گردیده، جنبش‌های اعتراضی زنان و فعالان مدنی به نمایندگی مردم افغانستان بارها از گروه طالبان خواستار بازگشایی مکاتب دخترانه گردیده‌اند.»
آنان خواستار بازگشایی مکاتب دخترانه شده و گفته‌اند که «به هیچ قیمتی از این داعیه‌ی برحق مردم افغانستان فروگذاشت نخواهیم کرد.»
این بانوان در مورد محرومیت زنان از حق کار، گفته‌اند «پس از اشغال افغانستان توسط گروه طالبان هزاران زن شغل‌های شان را از دست داده‌اند، اکثر این زنان نان‌آور و سرپرست خانواده‌های شان هستند، محرومیت زنان از کار و ممانعت شغلی در حوزه‌های گوناگون موجب افزایش فقر و گرسنگی شده است، این عملکرد گروه طالبان فراتر از افزایش فقر و گرسنگی زنان را به سمت بحران انسانی سوق داده است.»
از همین رو، آنان خواستار اقدامات عملی و فوری پیرامون حضور زنان در ساختار سیاسی و اجتماعی شده و گفته‌اند از داعیه‌ی حق کار زنان به قاطعیت تمام حمایت و پشتیبانی نموده و به مبارزات مدنی خویش تا تحقق آن همچنان ادامه خواهند داد.
جنبش‌های زنان معترض به تبعیض سیستماتیک و نقض گسترده‌ی حقوق بشر توسط گروه طالبان نیز اشاره کرده است: «ما شاهد نقص حقوق بشری، محکومیت‌ها و محرومیت‌ها، سلب آزادی، سرکوب اعتراضات مدنی، محدویت به رسانه‌ها، محروم نگه داشتن اقلیت‌های مذهبی و قومی از حقوق مشارکتی و محدود ساختن گروه‌های مذهبی، بازداشت‌های خودسرانه، شکنجه‌ها و خشونت‌ها از سوی گروه طالبان بالای اقشار مختلف مردم بویژه زنان هستیم. نقص حقوق بشری و وضع محدودیت‌ها بر زنان برای مردم افغانستان قابل قبول نیست.»
آنان افزوده‌اند که «در طول یک سال گذشته شاهد برخوردهایی تبعیض‌آمیز جنسیتی، قومی، زبانی و گروهی بوده‌ایم. برخوردهای که منجر به بازداشت، خشونت، لت و کوب و حتا قتل شده است. ما خواستار شناسائی و به محاکمه کشانیدن افراد که مرتکب این رفتارهای غیر انسانی و غیر اسلامی گردیده‌اند هستیم. با بازداشت‌های خورد سرانه، اعمال تبعیض، خشونت، سرکوب و قتل‌های غیرفانونی باید هرچه زودتر پایان داده شود.»
جنبش‌های زنان معترض نقض آزادی بیان از طریق سرکوب خبرنگاران و وضع محدودیت بر رسانه‌ها توسط طالبان را محکوم کرده‌اند.
در این قطع‌نامه آمده است که «خبرنگاران رسانه‌ها و مطبوعات از دستآوردهای مردم افغانستان به شمار می‌رود، دسترسی به اطلاعات حق نهادهای مستقل رسانه‌ای و شهروندان کشور است. وضع محدودیت‌ها در حوزه‌ی اطلاع رسانی و دسترسی به اطلاعات، بازداشت و لت و کوب خبرنگاران و وضع قوانین سختگیرانه بر زنان که در رسانه‌ها کار می‌کنند از چالش‌های جدی‌ست، ما خواستار رفع چالش‌های موجود فراروی رسانه‌ها و مطبوعات در کشور می‌باشیم.»
زنان معترض برای رسیدگی به بحران افغانستان خواهان توجه جدی جامعه جهانی شده‌اند.
آنان از سازمان ملل متحد، سازمان‌های حقوق بشری و مددرسان، کشورهای تاثیرگذار در قضایای افغانستان، کشورهای همسایه و منطقه خواسته‌اند تا «در قبال خواسته‌ها و مطالبات مردم افغانستان بویژه زنان بی‌تفاوت نبوده و فراتر از نشست‌ها و نشر اعلامیه‌ها وارد اقدامات جدی و عملی گردند.»
جنبش‌های زنان معترض به سرکوب گردهمایی‌های مدنی زنان در کابل توسط جنگجویان طالبان، اشاره کرده و بر تداوم مبارزات مدنی‌شان تأکید ورزیده‌اند.
آنان همچنین از همه‌ی شهروندان عدالت‌خواه و آزاده و نهادهای همسو در داخل و خارج از کشور که از جنبش‌ها و حرکت‌های اعتراضی تا حال حمایت و پشتیبانی کرده‌اند، قدردانی نموده گفته‌اند «یکبار دیگر به همه‌ی مردم افغانستان بخصوص زنان فراخوان می‌دهیم که تا تحقق اهداف و آرمان‌ها، خواسته‌ها و مطالبات زنان از جنبش‌ها و حرکت‌های مدنی و اعتراضی حمایت همه‌جانبه نمایند.»
