نیمرخ
  • گزارش
  • هزار و یک‌ شب
  • گفت‌وگو
  • مقالات
  • ترجمه
  • پادکست
  • ستون‌ها
    • زنان و مهاجرت
    • نخستین‌ها
هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
EN
نیمرخ

یک سال تاریکی؛ نامه دختران افغانستان به رهبران جهان و سران کشورهای اسلامی

  • نیمرخ
  • 28 سنبله 1401
IMG-20220919-WA0003

نوت: گروه طالبان به تاریخ ۲۴ اسد ۱۴٠٠ خورشیدی کابل را اشغال کرد و ۳۳ روز بعد به تاریخ ۲۷ سنبله دستور ممنوعیت آموزش دختران بالاتر از صنف ششم را صادر کرد. امروز یک سال و یک روز ازصدور این فرمان طالبان می‌گذرد، اما با وجود درخواست‌های مکرر مردم افغانستان و جامعه جهانی، هنوز این گروه حاضر به بازگشایی مکاتب دخترانه نشده‌اند. بر اساس آمار سازمان ملل متحد، در نتیجه‌ی این سیاست گروه طالبان، در یک سال گذشته بیشتر از یک میلیون دختر در افغانستان از دسترسی به آموزش محروم بوده‌اند.

این نامه توسط ۵٠ دختر از صنف‌های دهم، یازدهم و دوازدهم مکاتب از ولایت‌های کابل، ننگرهار و پروان نوشته شده است.

رحیم جامی و دیما حرم ویرایش و حمایت تخنیکی ارسال این نامه را انجام داده‌اند.

 متن نامه:

یک سال از خواب وحشتناک محرومیت دختران از آموزش در افغانستان می‌گذرد که رگ‌رگ مان را می‌سوزاند. دختران در این مدت زیر بار مشکلات روحی و روانی قرار گرفتند، یکی از مردن آرزوهایش فریاد ‌می‌زند، دیگری از سوختن ورق‌ورق کتابچه‌هایش که روزی با هزاران شوق برای آرزوهای فردایش رنگ‌رنگی‌اش می‌کرد، کسی زیر بار ازدواج اجباری و ناخواسته کمرش شکسته است، دختری هر روز درگیر تشنج‌های خانوادگی است و در اثر فشار‌های روحی، خانوادگی، اجتماعی و عدم دسترسی به مکتب و مشخص نبودن آینده، به صورت فردی و گروهی شکنجه و دچار افسردگی شدید شده و دست به خودکشی و خودسوزی می‌زند.

“این شرم بزرگ است، که در قرن بیست و یک ما جهت دستیابی به یک حق اساسی، اولیه و انسانی که همانا آموزش است، دادخواهی کرده و این خواست را از کشور‌های جهان که خود را مدافع حقوق بشر و ارزش‌های انسانی می‌دانند گدایی کنیم تا درب مکاتب ما باز گردد.”

آموزش دختران نباید به عنوان یک ابزار و وسیله گروگان‌گیری در خدمت طالبان و سیاست جهان باشد، و راه که آینده‌ی ما را از تاریکی به روشنایی و دانایی می‌رساند – نباید روی میز چانه‌زنی‌های تقسیم قدرت و سیاست باشد. سکوت شرم‌آور جهان در قبال آموزش دختران و زنان افغانستان تلخ‌تر از همیشه این را می‌رساند که تمام ارزش‌های انسانی و اخلاقی در معاملات سیاسی و بازی‌های منفی سران زیر پا شده و باعث زیر پا شدن حقوق ما می‌گردد.

“در یک سال گذشته ما دختران از تمام حقوق اساسی و انسانی خود چون حق تعلیم و تربیه، حق کار و شغل، حق حیات، حق آزادی و امنیت شخصی، حق کرامت انسانی، حق آزادی اجتماعات، حق آزادی بیان و حق انتخاب به صورت کامل محروم بوده‌ایم.”

دختران دوره ثانوی مکاتب زیر سن اند و آمار خشونت‌های خانوادگی در برابر آنان در اثر به وجود آمدن فقر و بیکاری به شکل فجیع آن رو به افزایش است. یکی فرزندش را به فروش می‌گذارد و دیگری وسایل خانه‌اش را فروخته تا نان چند روزه را تامین کند. نبود پول کافی و بلند رفتن نرخ اجناس مخصوصاً مواد اولیه باعث شده که حتا نان خشک را هم به مشکل تهیه نماییم. ازدواج‌های اجباری بیشتر گردیده تا به اصطلاح مردم “یک نان‌خور از خانه کم شود.” بعد از سقوط جمهوریت و روی کار آمدن طالبان شاهد انواع خشونت و استفاده‌جویی علیه دختران جوان و زیر سن بوده‌ایم و هنوز هم این روند ادامه دارد.

ما نگران تکرار روز‌های سیاه سال ۱۹۹۶ میلادی(دور اول به قدرت رسیدن طالبان) استیم و طی یک سال گذشته ۲۰ میلیون زن و دختر در افغانستان به فراموشی سپرده شده و تلخی روزگار را با تمام وجود درک نمودند. دختران و زنان در گذشته نیز از حقوق‌شان بهره‌مند نبوده‌اند و در جامعه مردسالار از همه حقوق اساسی شان محروم بودند، اما با به قدرت رسیدن طالبان وضعیت به شکل بسیار وحشتناکی تغییر کرد و درصدی محرومیت از صد به بالا رفت.

ما می‌خواهیم که چادر سفید و لباس سیاه را بر تن خود داشته باشیم، ماننده پسران به مکتب برویم، انگشتان ما تشنه‌ی قلم و نوشتن است، دهن ما خواهان تکرار دروس به صدای بلند در داخل صنف است، می‌خواهیم یک بار دیگر همان استرس روز‌های امتحان را با جان و دل حس کنیم. ما برای خود، خانواده و رسیدن به رویاهای خود به آموزش نیاز داریم، و هرگز اجازه نمی‌دهیم تا خواب‌ها و خواسته‌های ما را از ‌ما بگیرند‌.

همچنان بخوانید

امید را برای «دختران افغانستان» ساخته‌اند

امید را برای «دختران افغانستان» ساخته‌اند

15 میزان 1402
روز معلم؛ تابلویی حُزن‌انگیز از احوال زنان در افغانستان

روز معلم؛ تابلویی حُزن‌انگیز از احوال زنان در افغانستان

14 میزان 1402

ما دختران؛ از مردم افغانستان، سازمان ملل، نهاد‌های حامی آموزش دختران، سازمان‌های حقوق بشری و رهبران جهان اسلام می‌خواهیم تا در مقابل این بی‌عدالتی صدا بلند نموده و صدای ما را که همانا دسترسی به حقوق اساسی، انسانی و اسلامی ما می‌باشد تقویت نموده و در کنار ما تا دسترسی سراسری، عادلانه و همگانی به آموزش با کیفیت طبق معیارهای پذیرفته شده منطقوی و جهانی بی‌ایستند و بر تعهدات‌شان به صورت فوری عمل نمایند و نگذارند که افغانستان یک بار دیگر به لانه امن تروریستان و قانون‌شکنان تبدیل شود.

امروز اگر مردم افغانستان و جهانیان از ما روی بگرداند و این روز‌های تاریک را نادیده بگیرند، هرگز نمی‌بخشیم و هرگز فراموش نخواهیم کرد. ما دوباره روی پاهای خود ایستاده خواهیم شد. اما این شما هستید که پیش ما سر افگنده و شرمسار خواهید بود و ما به عنوان آینده‌سازان، راوی تاریخ زنده تک‌تک این روز‌ها خواهیم بود و این شب‌های تاریک را به حافظه داریم و تاریخ آینده را خواهیم نوشت. پس بیایید با خواست ما همصدا شوید تا درب مکاتب بر روی ما باز شود.

جهان نباید زیر پای طالبان فرش سرخ پهن نماید و آنان را به رسمیت بشناسد. سازمان ملل متحد و قدرت‌های بزرگ با صدور قطعه‌نامه‌های تحریمی که در عمل قابلیت تطبیق دارد و سهم دختران را در امر آموزش، کار، حضور اجتماعی و حقوق مساوی آنان حمایت می‌نماید طالبان را تحریم و فشار‌های لازم را تا رسیدن زنان و دختران به حقوق شان ادامه داده و از مشروعیت‌بخشی آنان جداً خودداری نمایند.

موضوعات مرتبط
کلمات کلیدی: حق آموزش زنانمکاتب دخترانه
دیدگاه شما چیست؟

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

به دیگران بفرستید
Share on facebook
فیسبوک
Share on twitter
توییتر
Share on telegram
تلگرام
Share on whatsapp
واتساپ
پرخواننده‌ترین‌ها
کودک همسری
هزار و یک شب

خاطرات عروس 11 ساله

5 حوت 1401

قسمت اول‌ |‌ روزی که عروس شدم هنوز به بلوغ نرسیده بودم. پوشیدن پیراهن «خال سفید» و چادر سبز گلدار مرا از بقیه متفاوت نشان می‌داد، به همین خاطر حس غرور داشتم و خود را از همه برتر...

بیشتر بخوانید
کودک همسری
گوناگون

خاطرات عروس ۱۱ ساله

5 حوت 1401

قسمت دوم | بعد از «شب زفاف» تا هفت ماه با شوهرم همبستر نشدم. چون ترسیده بودم و شب زفاف برایم شبیه یک کابوس شده بود.تا آنجا که می‌توانم بگویم بدترین قسمت زندگیم آن شب بود.

بیشتر بخوانید
شبی که خواهرم سکوتش را شکست
سکوت را بشکنیم

شبی که خواهرم سکوتش را شکست

8 جدی 1400

روایت یکی از مخاطبان نیمرخ به مناسبت کارزار «سکوت را بشکنیم» صنف سوم مکتب بودم و با خواهران بزرگترم در یکی از اتاق‌های خانه کرایه‌ای‌مان قالین می‌بافتیم. خانه متعلق به شوهر عمه‌ام بود. گاهی شوهر...

بیشتر بخوانید
پریود در تاریخ، اساطیر و ادیان
گزارش تحقیقی

پریود در تاریخ، اساطیر و ادیان

22 ثور 1401

این مطلب براساس مصاحبه با محمد حسین فیاض، پژوهشگر علوم دینی و بررسی مقاله عصمت شاهمرادی در مورد تبعیض مثبت به نفع زنان با تاکید بر حقوق شهروندی، نوشته شده است.  مساله پریود و زایمان...

بیشتر بخوانید
«بعد از مرگ شوهرم باید زن برادرش می‌شدم»
هزار و یک شب

«بعد از مرگ شوهرم باید زن برادرش می‌شدم»

2 جوزا 1402

خانه‌‌ای‌ قدیمی با دیوارهای رنگ و رو رفته و بعضاً فروریخته‌اش، سمیه 14 ساله و مادرش کریمه 33 ساله‌ را درون یکی از اتاق‌های کوچکش که تا سوراخ شدن دیوارهایش چیزی نمانده جا داده است. این خانه در دورترین نقطه‌ی غرب کابل...

بیشتر بخوانید
Nimrokh Logo

نیمرخ رسانه‌‌ی آزاد است که با نگاه ویژه به تحلیل بررسی و بازنمایی مسایل زنان می‌پردازد. نیمرخ صدای اعتراض و پرسش زنان است.

  • درباره نیمرخ
  • تماس با ما
  • شرایط همکاری
Facebook Twitter Youtube Instagram Telegram Whatsapp
نسخه پی دی اف

بایگانی

نمایش
دانلود
بایگانی

2022 نیمرخ – بازنشر مطالب نیمرخ فقط با ذکر کامل منبع مجاز است.

هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
  • گزارش
  • هزار و یک‌ شب
  • گفت‌وگو
  • مقالات
  • ترجمه
  • پادکست
  • ستون‌ها
    • زنان و مهاجرت
    • نخستین‌ها
EN