فعالان حقوق زن در افغانستان با راه‌اندازی یک دادخواست می‌گویند که در هفتادوهفتمین مجمع عمومی سازمان ملل متحد، به بحران حقوقی بشری و وضعیت زنان افغانستان توجه لازم نشده است.
بیش از پنجاه فعال حقوق زن امروز (چهارشنبه، ۳۰ سنبله ۱۴۰۱ خورشیدی) با امضای یک دادخواست به هفتادوهفتمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد اعتراض کرده‌اند و گفتهاند که بحران حقوق بشری در افغانستان و وضعیت زنان این کشور، در این نشست در اولویت قرار نگرفته است.
زنانی که این دادخواست را امضا کرده‌اند اعضای جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان، مسئولان نهادهای مدنی، سازمان‌های حقوق بشری و نهادهای مدافع حقوق زنان هستند.
در این دادخواست آمده است که «خلاف سایر کشورها، افغانستان در حال حاضر فروپاشی اقتصادی، بحران بی‌سابقه ناامنی غذایی و بحران حقوق بشری، به ویژه حقوق زنان را تجربه می‌کند.»
امضا کنندگان این دادخواست افزوده‌اند: «از ۱۵ آگست ۲۰۲۱ میلادی تاکنون حدود ۴۰ فرمان از سوی طالبان در مورد تنظیم بدن، لباس و حرکات زنان صادر شده است که حقوق و آزدی‌های آنها را سلب می‌کند.»
در این دادخواست آمده است: «زنان اکنون حق مشارکت سیاسی را از دست داده‌اند. دختران بالاتر از صنف ششم نمی‌توانند به مکتب بروند. زنان از انجام بسیاری از مشاغل بیرون از خانه منع شده‌اند. آنها همچنین نمی‌توانند مسافت‌های طولانی را بدون همراه مرد سفر کنند و به صورت روز افزون از دسترسی به خدمات ضروری منع می‌شوند.»
فعالان حقوق زن افغانستان گفتهاند که اکنون همه راه‌های دسترسی به عدالت را از دست داده‌اند و قوانینی که حقوق زنان را تأمین می‌کرد، به ویژه قانون «منع خشونت علیه زنان» در حالت تعلیق قرار دارد.
آنها افزوده‌اند که از زمان سقوط حکومت پیشین افغانستان به خیابان آمده‌اند تا مخالفت خود را با طالبان نشان دهند، اما زنان معترض با بازداشت‌های خودسرانه، شکنجه و حتا مرگ مواجه شده‌اند.
زنان افغانستان در دادخواست گفتهاند آنها در حالی‌که با «خطرناکترین بحران حقوق زنان در جهان» دست و پنجه نرم می‌کنند «تنها» هستند.
آنها گفتهاند که امسال در مجمع عمومی سازمان ملل اولویت‌ها، صداها و دیدگاه‌های زنان افغانستان تا اندازه زیاد نادیده گرفته شده است.
این فعالان حقوق زن افغانستان گفتهاند که عدم اشتراک هیچ نماینده‌ای از زنان افغانستان در مجمع عمومی سازمان ملل به معنای چشم‌پوشی سازمان ملل و رهبران جهان از بدترین بحران حقوق بشری است و تعهدات به دفاع از حقوق بشر در سطح جهان را زیر سوال می‌برد.
زنان افغانستان در درخواست خود تأکید کرده‌اند که «عدم توجه به حقوق زنان و دختران افغانستان، اساس اعلامیه حقوق بشر را که به آنان حق می‌دهد در برابر هرنوع تبعيض از حمایت برخودار شود، تضعیف می‌کند.»
این زنان همچنین گفتهاند: «زمان آن رسیده است تا رهبران جهان به صدای زنان افغانستان گوش‌دهند و از ارزش‌های که ادعای نمایندگی آن را دارند حمایت کنند.»
آنها تاکید کرده‌اند که تنها اظهار نگرانی و تعهدات شفاهی رهبران جهان در مورد حمایت از حقوق بشر و حقوق زنان، کافی نیست و آنها جسارت پیاده کردن این تعهدات را در عمل نشان دهند.
زنان افغانستان در این دادخواست از سازمان ملل و شورای امنیت این سازمان خواسته‌اند که «جلساتی را در سطح عالی برگزار کنند. در مورد وضعیت افغانستان به عنوان ‘آپارتاید جنسیتی’ بحث شود. یک قطعنامه مستقل صادر شود که رژیم طالبان را به عنوان عامل آپارتاید جنسیتی بشناسد تا مسأله زنان افغانستان به عنوان یک اولویت جهانی باقی بماند.»
فعالان حقوق زن افغانستان گفتهاند ولو وضعیت آنها اولویت اول جهان نباشد و توجه جهان به سمت بحران‌های جدید معطوف شوند، بازهم آنها به خیابان خواهند آمد، راهپیمایی خواهند کرد و برای هر زنی که آرزوی زندگی آرام را دارد، دادخواهی خواهند کرد.
زنان افغانستان گفتهاند که اکنون جهان یک انتخاب دارد که باید به زودی آن را تعیین کند؛ یا در کنار زنان افغانستان بایستد یا حقوق زنان و زنان را در همه جا ناکام رها کنند.
هفتادوهفتمین مجمع عمومی سازمان ملل متحد از ۱۳ تا ۲۷ سپتامبر در شهر نیویورک آمریکا در حال جریان است.
امسال، نصیر احمد فایق، سرپرست نمایندگی افغانستان در سازمان ملل در این نشست اشتراک و سخنرانی می‌کند. اما با وجود خشونت‌های روز افزون علیه زنان افغانستان به ویژه سرکوب زنان معترض توسط گروه طالبان، هیچ نماینده‌ای از زنان معترض افغانستان برای اشتراک در مجمع عمومی سازمان ملل دعوت نشده است.
