شماری از زنان معترض افغانستان برای مقابله با سرکوب و خشونت گروه طالبان، به دیوارنگاری اعتراضی روی آورده‌اند.
آنها با نوشتن شعارهایی ضد طالبانی بر دیوارهای شهرها، به سیاست‌های «زن ستیزانه» و «سرکوب‌گرانه» گروه طالبان اعتراض می‌کنند.
صفحات اجتماعی مربوط به «جنبش حرکت برای تغییر» ویدیوها و عکس‌های از دیوارنگاری زنان در روزهای گذشته نشر کرده است.
در این ویدیوها و عکس‌ها دیده می‌شود که زنان بر دیوارها شعار «نه به حاکمیت زن ستیز» را نوشته‌اند.
این جنبش در توضیح این دیوار نویسی‌ها نوشته است که «هدف مبارزات ما سرنگونی حاکمیت زن ستیز، بنیاد گرا و فاشیسم» گروه طالبان است و افزوده که هدف دیگر آنها «تغییر رادیکال تمام مناسباتی است که ستم بر زن را تولید می‌کند.»
چند روز قبل و در جریان اعتراضات جهانی به نسل‌کشی هزاره‌ها در افغانستان، نیز ویدیویی از دیوارنگاری یک زن نشر شد که نشان می‌داد او بر دیواری هشتگ #StopHazaraGenocide را نوشته می‌کند. او در پایین این هشتگ، به زبان پشتو می‌نویسد که «برای دختران کاج».
این دیوارنگاری‌ها بعد از سرکوب اعتراضات زنان علیه نسل‌کشی هزاره‌ها و کشتار دانش‌آموزان در مرکز آموزشی کاج، شکل گرفته است.
بعد از حمله به مرکز آموزشی کاج، زنان معترض افغانستان در شهرهای مختلف به خیابان آمدند و شعار «نسل‌کشی هزاره‌ها را متوقف» را سر دادند.
اما جنگجویان گروه طالبان اعتراضات زنان را در کابل، هرات، بلخ، کاپیسا و شماری دیگر از ولایات با شلیک گلوله و برخورد خشونت‌آمیز، سرکوب کردند.
معترضان زن اما با سرکوب و برخورد خشونت‌آمیز جنگجویان گروه طالبان متوقف نشده‌اند و اکنون به شیوه جدیدی از اعتراض و مبارزه علیه طالبان، روی آورده‌اند.
سال گذشته و در اولین روزهای تسلط گروه طالبان بر افغانستان، نیز اعتراضات خیابانی زنان به شدت از سوی گروه طالبان سرکوب شدند و آنها شمار زیادی از معترضان را بازداشت و زندانی کردند.
در آن زمان نیز زنان با روی آوردن به دیوارنگاری، اعتراض خود را نسبت به رفتار خشونت‌آمیز گروه طالبان و حاکمیت این گروه در افغانستان ابراز کردند.
زنان در آن زمان بر دیوارهای شهرها شعارهای «ما طالبان را به رسمیت نمی‌شناسیم» و «نان، کار آزادی» را که شعار اصلی جنبش زنان معترض است، نوشتند.
دیوارنگاری یکی از ابزارهای خلاقانه نارضایتی سیاسی و اجتماعی است که استفاده از آن اکنون در سراسر جهان رو به رشد است.
در دوره حکومت قبلی افغانستان نیز دیوارنگاری به مقاصد مختلف از جمله مبارزه با فساد اداری، اعتراض به گفتگوهای صلح و مصالحه با گروه طالبان به کار گرفته می‌شد؛ اما با این تفاوت که در آن زمان معترضان آزادانه می‌توانستد بر دیوارها اعتراض خود را بنویسند و ترسیم کنند، اما اکنون معترضان مجبور هستند پنهانی اعتراض خود را بر دیوارها نقش ببندند.
در دنیای مدرن، دیوارها به تریبونی برای نقد سیاست، فرهنگ و جامعه تبدیل شده است و گروه‌های معترض می‌خواهند با نوشتن بر دیوارها، اعتراض خود را در معرض دید آدم‌های بیشتری قرار دهد.
اکنون دیوارهای افغانستان نیز به تریبونی برای اعتراض زنان افغانستان علیه گروه طالبان تبدیل شده است؛ گروهی که علیه همه چیز، حتی زندگی، در افغانستان فتوا داده‌اند و با شلاق و تفنگ به جان زندگی مردم افتاده‌اند. آیا این گروه علیه دیوارها نیز فتوا خواهد داد؟
