حوالی ساعت 4:30 بعد از ظهر سوم عقرب 1399 صدها دانش‌آموز از صنف درسی آمادگی کانکور در مرکز آموزشی کوثر دانش در غرب کابل خارج شدند تا به خانه بروند؛ اما شماری از آنها هیچگاه به خانه نرسیدند.
درست در لحظاتی که دانش‌آموزان در گروه‌های چند نفری از دروازه مرکز آموزشی کوثر دانش خارج می‌شدند، یک مهاجم انتحاری با لباس نظامی و پیاده به سمت این مرکز در حرکت بود.
مهاجم تا نزدیکی دروازه‌های ورودی رسیده بود که محافظان او را شناسایی کردند و ناگهان صدای مهیبی همه جا پیچید و دود غلیظی به آسمان بلند شد.
خبر در شهر پیچید که در برچی انفجار شده است. دل‌های بسیاری در آن لحظه لرزیدند و خانواده‌های زیادی نگران فرزندان شان شدند. تا چند لحظه دیگر، همه فقط یک نام را تکرار می‌کردند و می‌نوشتند؛ کوثر دانش، کوثر دانش را زدند.
در این حمله مرگبار، دست کم 30 دانش‌آموز و یک محافظ کشته و بیش از 70دانش‌آموز دیگر به شمول سه محافظ زخمی شدند؛ همه دانش‌آموزان نوجوانانی بین سنین 15 تا 20 ساله بودند.
مسئولیت این حمله را گروه تروریستی داعش به عهده گرفت؛ گروهی که تاکنون مسئولیت بسیاری از حملات مرگبار بر مراکز آموزشی و مذهبی در غرب کابل را به عهده گرفته است.
اکنون دو سال از حمله تروریستی برمرکز آموزشی کوثردانش می‌گذرد، اما هنوز حملات تروریستی به مراکز آموزشی و کشتار دانش آموزان در غرب کابل، ادامه دارد.
درست 30 روز قبل و در تداوم حملات تروریستی برمراکز آموزشی در غرب کابل، مرکز آموزشی کاج هدف قرار گرفت که در آن بیش از 56 دانش‌آموز کشته و بیش از 115 دانش‌آموز دیگر زخمی شدند. بسیاری از آنها دختران نوجوانی بودند که در یک امتحان کانکور آزمایشی شرکت کرده بودند تا مهارت‌های خود را برای رقابت در کانکور عمومی که یک هفته بعدش برگزار شد، افزایش دهند.
رویاهای نسل ما هرگز نمی‌میرد
پس از حمله بر مرکز آموزشی کوثر دانش، برادر میثم اندیشه، یکی از قربانیان این حمله مرگبار نوشته بود که “به کوردلان که به هر بهانه ما را می‌کشید! به یاد داشته باشید، رویاهای نسل ما هرگز نمی‌میرند ما با باور به انسانیت به پیش می‌رویم. میثم هرگز ختم نشده و همچنان ادامه می‌یابد.”
تنها برادر میثم نبود که از ادامه رویاهای برادرش و تسلیم نشدن به اندیشه ترور و کشتار، حرف می‌زد، صدها نوجوان دیگر با هجوم به مراکز آموزشی، عملا ایستادگی خود را در برابر اندیشه ترور و انتحار اعلام کردند.
حسین مقصودی، از آموزگاران پیشین مرکز آموزشی کوثر دانش می‌گوید، وقتی یک هفته بعد از حمله تروریستی این مرکز بازگشایی شد، تعداد شاگردان آن دوبرابرشد.
او می‌گوید فضا طوری بود که حملات تروریستی هیچ تأثیری بر انگیزه دانش‌آموزان و آموزگاران برای ادامه روند آموزش نمی‌گذاشت و آنها همچنان به امید یک آینده روشن و بهتر تلاش می‌کردند.
با وجود اینکه حملات تروریستی درغرب کابل همواره مرگبارتر وخونین تر می‌شود، اما روحیه تسلیم ناپذیری مردم در برابر چنین حملاتی نیز دو برابر می‌شود.
دو روز بعد از این حمله نیز شماری از دانش آموزان در مقابل دروازه مرکز آموزشی کوثر دانش تجمع کردند و فریاد زدند که “ما قوی تر از گذشته می‌رزمیم، ما نمی‌ترسیم.”
عاملان حملات تروریستی برمراکز آموزشی درغرب کابل هیچگاه شناسایی و به پنجه قانون سپرده نشدند؛ از جمله عاملان حمله بر مرکز آموزشی کوثر دانش هنوز مشخص نیست.
نهادهای عدلی و قضایی دولت پشین افغانستان هیچگاه نتوانستند عدالت را برای قربانیان و خانواده‌های آنها تأمین کنند و از گروه طالبان هم که کسی انتظار تأمین عدالت ندارد.
پیشینه حملات تروریستی بر مراکز آموزشی در غرب کابل
حسین مقصودی می‌گوید اولین حمله به مرکز آموزشی درغرب کابل، یک حمله با بمب دستی بر یکی از شعبات مرکز آموزشی کوثر دانش در منطقه تانک تیل دشت برچی بود.
به گفته این آموزگار، پس از این حمله، در سال 1397 گروه داعش مرکز آموزشی موعود را هدف قرار داد که بیش از 50 کشته و بیش از 67 زخمی برجای گذاشت. تمامی قربانیان این حمله دانش آموزان زیر بیست سال بودند که در یک صنف آمادگی کانکور درس می‌خواندند.
پس از حمله بر مرکز آموزشی موعود، حملات بر مراکز آموزشی در غرب کابل افزایش یافت و مکتب سیدالشهدا، لیسه عبدالرحیم شهید، مرکز آموزشی ممتاز ومرکز آموزشی کاج هدف حملات تروریستی قرار گرفتند.
مسئولیت بسیاری از این حملات را گروه داعش به عهده گرفته است، اما مسئولیت شماری از خونین‌ترین حملات را هنوز هیچ گروهی به عهده نگرفته است، از جمله حمله اخیر بر مرکز آموزشی کاج را.
پس از این حملات، مردم از خود می‌پرسیدند که چرا فرزندان شان در صنف‌های درسی و مراکز آموزشی هدف قرار می گیرند، اما در نهایت همه به یک پاسخ رسیدند؛”به هدف نسل‌کشی هزاره‌ها.”
