عاقله هاشمی، دختر ورزش‌کار است که تا قبل از سقوط افغانستان به دست گروه تروریستی طالبان، در رشته کوهنوردی فعالیت می‌کرد. او توانسته بود بلندترین قله‌های افغانستان مثل نوشاخ، شاه فولادی و نالان را با تیم کوهنوردی همراهش فتح کند.
عاقله در ولسوالی جاغوری ولایت غزنی متولد شده، تا کلاس پنجم ابتدایی را در زادگاهش خوانده و بعد از آن بخاطر مشکلات اقتصادی همراه با خانواده‌اش به کشور پاکستان مهاجرت کرده بود.
عاقله در سال 1390 خورشیدی به خاطر سپری کردن آزمون کانکور دوباره به افغانستان بر‌می‌گردد و با گذراندن این آزمون به دانشگاه پولی‌تخنیک کابل راه می‌یابد. او از روزهای سخت دانشگاه می‌گوید: «وقتی وارد دانشگاه پولی‌تخنیک شدم، با حجم زیاد از تعصب در برابر دختران هزاره مواجه شدم و بخاطر همین مساله بیشتر از هر زمانی تلاش می‌کردم و تصمیم گرفتم به غیر ممکن‌ها(چیزهایی که برای زنان در افغانستان تابو بود) دست پیدا کنم.»
او از همان روزها در کنار درس و دانشگاه به فعالیت‌های ورزشی رو میآورد و تا سال سوم دانشگاه فوتبال تمرین می‌کند. بعد از آن توانسته بود در دور اول لیگ فوتبال بانوان افغانستان برای تیم بانوان بامیان فوتبال بازی کند. تیم بانوان بامیان در آن دور به مقام سوم دست یافته بود.
کوهنوردی عاقله از کابل شروع شده است. زمانی که جمعه‌ها همراه دوستانش به کوه قوریغ در غرب کابل می‌رفتند. «روز اول که رفتم فکر نمی‌کردم بتوانم تا بلندترین قسمت کوه بروم، بعد از میان دوستانم اولین نفر بودم که توانستم به آخرین و بلندترین نقطه برسم.»
بعد از آن دوستانش او را برای کوهنوردی تشویق می‌کند که باعث می‌شود عاقله کوهنوردی را به گونه رسمی شروع کند. او اولین کوهنوردی رسمی‌اش را با بالا رفتن از قله شاه فولادی در ولایت بامیان شروع می‌کند که بخاطر نداشتن آمادگی لازم نمی‌تواند آن را به پایان برساند.
عاقله با شامل شدن در گروه کوهنوردی Hike Ventures بخاطر آماده شدن و تمرین کوهنوردی به ولایت پنجشیر می‌رود و در آنجا قله «نالان» را فتح می‌کند. در این سفر هم‌تیمی‌هایش با گفتن اینکه او ضعیف است و نمی‌تواند کوهنوردی کند خواسته بودند سختی‌های کوهنوردی را به عاقله بازگو کند. «همه به سرتیم ما(علی اکبر سخی) می‌گفت با آوردن عاقله در تیم به مشکل می‌خوریم.»
اما او با رساندن خودش قبل از همه به حوض‌های نالان ثابت می‌کند که می‌تواند کوهنوردی کند.
قبل از همه به حوض نالان رسیدم، بعد دو تا قله را بالا رفتم، دیدم که هم‌تیمی‌هایم تازه به حوض رسیده بودند. هیچ کدام شان باور نمی‌کردند که آن قدر سریع و قوی هستم.
عاقله همراه با هم‌تیمی‌هایش با فتح کردن دو قله 4500 و 4700 متری برای صعود کردن به قله «نوشاخ» بلندترین قله افغانستان خودشان را آماده کرده بودند. آن‌ها پس از تهیه کردن امکانات به سمت بدخشان بخاطر صعود به بلندترین قله افغانستان می‌رود. او از چالش‌هایی می‌گوید که در آن سفر پرماجرایش داشت.
«وقتی به فیض‌آباد رسیدیم و میخواستیم به سمت کوه هندوکش حرکت کنیم، برای ما گفتند که از راه پخته نروید که منطقه در اختیار گروه طالبان است، ما مجبور شدیم از راه خامه برویم و نزدیک 16 ساعت راه رفتیم تا به مقصد رسیدیم.»
آن‌ها بعد از دو روز به سمت دره نوشاخ بزرگ حرکت می‌کنند و فردای آن روز بعد از 20 ساعت پیاده روی به شروع کوه هندوکش و قله نوشاخ می‌رسند.
«وقتی بچه‌ها به ما دخترها نگاه می‌کردند، می‌گفتند هرگز نمی‌‌توانید نوشاخ را فتح کنید.» زمانی که عاقله برای اولین بار قله نوشاخ را می‌بیند با خودش فکر می‌کند مگر می‌شود چنین ارتفاع را صعود کند.
ترسیده بودم، فکر می‌کردم شاید نتوانم این قله را صعود کنم. اما وقتی مشکلات زندگی را که به عنوان یک زن تحمل کرده بودم، به یادم آوردم با خود گفتم، فتح کردن این قله چیزی نیست.
عاقله همراه با هم‌تیمی‌هایش بعد از 17 روز توانستند قله نوشاخ را فتح کنند که 7492 متر از سطح بحر ارتفاع دارد و پانزدهمین قله بلند آسیا است. او این سفر پرچالش را با سرتیم شان علی اکبر سخی و دیگر اعضای گروه: فاطمه سلطانی، طاهره سلطانی، علی‌شاه فرهنگ، بومان‌‌علی آدینه، خیبرخان و ادب‌شاه گوهری موفقانه به پایان رساندند.
بعد از آن زمانی که مکتب دخترانه سیدالشهدا در غرب کابل مورد حمله انتحاری قرار گرفت، عاقله همراه گروه کوهنوردی Hike Ventures تصمیم می‌گیرند به یاد قربانیان دانش‌آموز که همه دختر بودند قله «شاه فولادی» در رشته کوه بابا را فتح کند.
زمانی که بالای مکتب سیدالشهدا حمله شد، ما تصمیم به فتح شاه فولادی گرفتیم که نشان بدهیم دختران هیچ‌گاه متوقف نمی‌شوند.
آخرین کوهنوردی عاقله دقیق دو هفته قبل از سقوط کابل بوده که می‌خواسته همراه تیم شان قله «میر سمیر» ولایت پنجشیر را فتح کند.
«میخواستیم قله میر سمیر را فتح کنیم، بیشتر از نصف قله را بالا رفته بودیم که خبر دادند وضعیت امنیتی بد است. مجبور شدیم پایین شویم و به کابل برگشتیم.»
او می‌گوید ما میخواستیم به تمام مردم افغانستان نشان بدهیم که زنان هم می‌توانند بهتر از مردها کارهای سخت را انجام بدهند و به خانواده‌ها بفهمانیم تا به دختران شان فرصت بدهند ورزشی را که دوست دارند انتخاب و پیشرفت کنند.
وقتی در مورد سقوط کابل حرف می‌زند گلویش را بعض می‌گیرد. «در صف بانک بودم که خبر شدم طالبان وارد کابل شده، از بانک تا خانه گریه کردم. خواهرم هم کارمند وزارت دفاع بود، بخاطر او نگرانی‌ام چند برابر شده بود.»
گروه طالبان پدر عاقله را که عضو پولیس ملی افغانستان بوده در سال 1396 خورشیدی در ولسوالی قرباغ ولایت غزنی به قتل رسانده، عاقله وقتی کلمه طالبان را به زبان میآورد می‌شود خشم را در تُن صدایش فهمید، با صدای پر از خشم می‌گوید: «طالبان همه چیزم را نابود کردند، خانه‌ام را، امیدم را و حتا پدرم را از من گرفتند.»
او بعد از شش ماه با پشت سر گذاشتن مشکلات توانسته به کشور هسپانیا برود و زندگی جدید را شروع کند: «آرامشی را که قبل از سقوط در افغانستان داشتم در اینجا ندارم، حالا از صفر شروع کردم.»
عاقله در کشور هسپانیا همچنان به کوهنوردی ادامه داده است و می‌گوید «سه قله را که هر کدام بالاتر از دو هزار متر است در شهر مادرید فتح کردم و همچنان صخره‌نوردی می‌کنم. تلاش می‌کنم اولین کوهنورد افغانستان باشم که فاتح قله اورست می‌شود.»
یاداشت: علی اکبر سخی، قهرمان کوهنورد افغانستان بود که به تاریخ 29 سرطان 1401 خورشیدی هنگام صعود به دومین قله مرتفع جهان(کی-۲) در شمال شرق پاکستان جان باخت.
