وزارت امر به معروف و نهی از منکر گروه تروریستی طالبان با صدور یک دستور تازه، سرودن اشعار «مشابه ساز و سرود» را ممنوع کرده است.
بر اساس حکمی که با شماره (۴۸۳) و با امضای مولوی محمد اسحاق حکیم، رییس دفتر وزارت امر به معروف و نهی از منکر گروه طالبان منتشر شده، این دستور طبق فیصله جلسه اداری این وزارت که به تاریخ ۱۵ سنبله ۱۴۰۱ خورشیدی برگزار شده، صادر شده است.
رییس دفتر وزارت امر به معروف و نهی از منکر گروه طالبان به مأموران این وزارت در ۳۴ ولایت افغانستان دستور داده که این حکم را تطبیق کنند و از اجرای آن گزارش دهند.
این حکم پس از آن همگانی شده است که در روزهای اخیر جنگجویان گروه طالبان در ولایت بلخ، به تخریب نمادهای فرهنگی در سطح شهر اقدام کرده‌اند.
جنگجویان این گروه از جمله مجسمه معروف «اسب‌ها» در یکی از چهارراهی‌های شهر مزار شریف و چندین مجسمه دیگر را در این شهر تخریب کردند.
حکم جدید گروه طالبان با واکنش‌های گسترده‌ی شاعران و فرهنگیان مواجه شده است و آن‌ها این اقدام طالبان را بخشی از سیاست‌های ضد فرهنگی این گروه تروریستی دانسته‌اند.
فراخوان سرودن شعر
سمیه رامش، از شاعران جوان افغانستان در واکنش به دستور جدید گروه طالبان، با صدور یک فراخوانی، شاعران را به مبارزه علیه سکوت و سیاهی دعوت کرده است.
خانم رامش در صحفه رسمی فیسبوک خود نوشته است که «برای مبارزه علیه سکوت و سیاهی، برای مقابله با فراموشی، برای اینکه شعر در پستوی خانه و در پستوی دل‌ها نهان نشود و با ایمان به تأثیرگذاری کلام و کلمه، علیه ممنوعیت شعر، ترانه، صدا و سرور می‌رزمیم.»
او در این فراخوان از شاعرانی که در داخل افغانستان زندگی می‌کنند خواسته است که شعرهای‌شان را برای نشر، ترجمه و معرفی ارسال کنند.
به گفته‌ی خانم رامش، این شعرها در قالب‌های متفاوت دسته‌بندی، در نسخه‌های چاپی و الکترونیکی منتشر و به جشنواره‌های بین‌المللی شعر ارسال خواهد شد.
او افزوده است که شعر در افغانستان پیشینه‌ای به درازای مدنیت دارد و شهرهای مانند بلخ، بامیان، غزنی، غور، هرات، تخار و کابل روزگاری مهد فرهنگ، ادب و هنر بوده‌اند.
خانم رامش در متن این فراخوان گفته است که «جنگ با سیاهی بخشی از رسالت شعر است و به همین دلیل ترس ظالم از صدای شعر و سرود امروز عیان شده است.»
او افزوده است که نباید اجازه داد که این توهین و کرامت‌شکنی‌های غیراخلاقی ادامه یابد» و تأکید کرده است که هیچ تفکری قدرت ایستادن در مقابل شعر و شعور مردم را نداشته و ندارد.
شاعر سکوت نمی‌کند
پس از تسلط گروه طالبان، شماری از شاعران با سرودن اشعار اعتراضی به سلطه‌ی این گروه در افغانستان اعتراض کردند.
به باور شماری از شاعران دستور جدید این گروه بیشتر به هدف از بین بردن زمینه‌های اعتراض علیه آن‌ها صادر شده است.
هدیه ارمغان، از شاعران زن افغانستان، می‌گوید یکی از هدف‌های دستور تازه‌ی طالبان این است که اعتراض‌هایی که علیه این گروه از طریق شعر و هنر می‌شود را منع قرار دهند و به همین دلیل در حکم خود ساز و سرود را نیز در کنار شعر قرار داده است.
او به نیمرخ گفت: «در سال‌های اخیر ادبیات جنگ و اعتراضی در افغانستان شکل گرفته و در حال رشد است و اکنون طالبان می‌خواهند که مانع این روند شوند.»
مزدا مهرگان، یکی دیگر از شاعران افغانستان نیز می‌گوید که «هراس طالبان از شعر و شعور و آگاهی برای همه روشن است.»
او به نیمرخ گفت که طالبان با آوردن کلمه‌های “ساز” و “سرود” در حکم خود در کنار شعر، خواسته‌اند که بهانه‌ای برای ثابت کردن حرمت شعر به مثابه ساز و سرود پیدا کنند.
در همین حال، این شاعران می‌گویند که هرچند این دستور گروه طالبان باعث خواهد شد که سانسور افزایش یابد و شاعران در داخل افغانستان نتوانند اشعار خود را چاپ و نشر کنند، اما باعث سکوت آن‌ها نخواهد شد.
هدیه ارمغان می‌گوید که شاعران جوان افغانستان در چنین فضایی، چه در افغانستان زندگی کنند و چه بیرون از کشور، به وطن و مردم آن فکر می‌کنند و برای گرفتن حق و آزادی‌های انسان‌ها، خواهد سرود.
مزدا مهرگان نیز می‌گوید که «صدای یک شاعر را زمانی می‌توان به سکوت مبدل کرد که او را کشته باشند، شاعری که ننویسد فقط شاعر مرده است. این حکم دلیلی بر ننوشتن نخواهد شد.»
او می‌گوید که به عنوان یک شهروند افغانستان که ۲۳ سال از عمرش را در داخل این کشور زندگی کرده است، نمی‌تواند در مقابل ظلم و جهل گروه طالبان بی‌توجه باشد و تأثیری که این ظلم و جهل بر روان او می‌گذارد، او را وادار به نوشتن می‌کند و تأکید می‌کند که «چه بخواهم چه نخواهم، خواهم نوشت.»
