زنان معترض و کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان در واکنش به کشتار نظامیان حکومت پیشین توسط جنگجویان گروه تروریستی طالبان، خواستار توقف کشتار نظامیان پیشین کشور شده‌اند.
ستار سیرت، یک عضو جوان نیروهای ویژه‌ی ارتش حکومت پیشین افغانستان حدود دو هفته قبل توسط جنگجویان گروه طالبان از مسیر راه از موتر پایین و بازداشت شد و جسد او روز جمعه (۱۴ دلو ۱۴۰۱ خورشیدی) از دره‌های مربوط به ولایت جوزجان پیدا شد.
در اعلامیه‌ی کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان آمده است که «طالبان، این سرباز جوان را که متعلق به یک خانواده‌ی فقیر است، در مسیر راه از موتر پایین کرده و در یک محکمه صحرایی، به گونه‌ی بسیار وحشتناک، نخست با سیخ‌های داغ بدنش را می‌سوزانند و بعد از شکنجه‌های فراوان، گلویش را می‌بُرند و بدنش را از ناحیه کمر قطع کرده، در دشت می‌اندازند.»
کمیسیون مستقل حقوق بشر گفته است که ستار سیرت در اواخر دوره جمهوریت، فعالیت نظامی را کنار گذاشته بود، اما گروه طالبان او را «با قساوت تمام» به قتل رساندند.
زنان معترض افغانستان نیز در اعلامیه‌ای که در واکنش به قتل این نظامی پیشین منتشر کرده، گفته‌اند که او «به صورت بی‌رحمانه» و «به گونه فجیع» به قتل رسیده است.
قتل صدها نظامی پیشین توسط طالبان
کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان در اعلامیه‌ای که در واکنش به قتل ستار سیرت منتشر کرده، از قتل «صدها» نظامی حکومت پیشین افغانستان توسط گروه طالبان خبر داده است.
این نهاد گفته است که پس از تسلط گروه طالبان بر افغانستان، رهبر این گروه «فرمان عفو عمومی» را صادر کرد و «اطمینان» داد که هیچ‌گونه رویکرد انتقام‌جویانه اعمال نخواهد شد.
به گفته‌ی کمیسیون حقوق بشر، «اما آنچه که واضح است، این است که جنگجویان و فرماندهان این گروه، حکم رهبری خود را رعایت نکرده و دست به انتقام‌جویی‌های فراوان زده‌اند.»
کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان افزوده که «تا حال صدها تن از نظامیان دوره جمهوریت، به گونه بی‌رحمانه، توسط طالبان به قتل رسیده و با صدها تن دیگر، برخوردهای بسیار خشن و ضد انسانی صورت گرفته است.»
زنان معترض افغانستان نیز گفته‌اند که نیروهای نظامی حکومت پیشین «بیش از همه» در معرض خطر، تهدید، گرفتاری، شکنجه و کشتارهای مرموز قرار دارند.
در اعلامیه‌ی آن‌ها آمده است که «ما بانوان معترض که وضعیت را زیر نظر داریم، می‌بینیم که تعداد زیادی از نیروهای امنیتی پیشین از یک سال به این‌سو، در زندان‌های طالبان به سر می‌برند و شمار زیاد شان متأسفانه توسط این گروه به صورت فجیع و بی‌رحمانه به قتل رسیده‌اند.»
زنان معترض می‌گویند که کشتار نیروهای امنیتی پشین همچنان با «وحشت» و «شدت» بیشتر ادامه دارد.
کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان در اعلامیه‌ی خود از گروه طالبان خواسته است که «اصول و موازین حقوق بشر و حقوق بشردوستانه را در برابر افراد بی‌گناه، غیرنظامیان و اسیران، رعایت کنند.»
این کمیسیون از نهادهای حقوق بشری و حقوق بشردوستانه بین‌المللی نیز خواستار «اعمال فشارهای بیشتر بر طالبان، به منظور رعایت ارزش‌های حقوق بشر و اصول مطرح در کنوانسیون‌های چهارگانه جینوا و برای پاسداری از حقوق بشری افراد غیرنظامی و اسرای جنگی، در حمایت از مردم بی‌دفاع افغانستان» شده است.
زنان معترض نیز از کشورهای جهان و سازمان ملل متحد خواسته‌اند که از راه‌های ممکن بر گروه طالبان فشار بیاورند تا دست از «انتقام‌جویی بی‌مورد» و «وحشیانه» بردارند.
اردوی ملی، پولیس ملی و امنیت ملی؛ سه نیروی نظامی-امنیتی بود که پس از سال 2001 میلادی ایجاد شد و در ساختار نظام جمهوری فعالیت داشت تا این‌که حدود یک‌ونیم سال قبل، در پانزدهم اگست 2021 با فرار محمداشرف غنی، رییس جمهور پیشین و سرقومندان اعلی قوای مسلح کشور، کامل ازهم پاشیدند.
زنان نیز در هرسه قوه نظامی کشور حضور داشتند. براساس آمار تقریبی که از سوی این ارگان‌ها منتشر شده بود، حضور زنان در هرسه نهاد نظامی کمتر از ده هزار نفر بود.
پس از سقوط نظام، برخی از این نظامیان از طریق روند تخلیه به خارج از کشور منتقل شدند، تعدادی به کشورهای همسایه از جمله ایران و پاکستان مهاجر شدند، تعدادی در داخل کشور به گونه مخفیانه زندگی می‌کنند، تعدادی را طالبان شبیه نگار، افسر پولیس در غور جلوی چشم فرزندان شان به رگبار بستند و تعدادی نیز شبیه عالیه عزیزی، مدیر زندان زنانه‌ی هرات توسط گروه طالبان اختطاف و ناپدید شده‌اند.
تعامل با طالبان راه حل نیست
زنان معترض افغانستان در اعلامیه‌ی خود یکبار دیگر از تعامل کشورهای جهان با گروه طالبان انتقاد کرده و گفته‌اند که تعامل با این گروه راه حل مشکل افغانستان نیست.
در اعلامیه‌ی زنان معترض افغانستان آمده است که جهان برای حل مشکل افغانستان، باید تحریم‌ها و تعزیرات شدید اقتصادی بالای رهبران طالبان وضع و اموال و دارایی‌های‌شان در خارج از افغانستان را ضبط کنند، بر آن‌ها محدودیت سفر به بیرون از افغانستان وضع کنند، هرچه زودتر دفتر سیاسی طالبان در قطر را ببندند، بالای نهادها، اشخاص و کشورهای حامی طالبان تحریم شدید وضع کنند و در نهایت با حملات شدید پهپادی و راکتی، این گروه و نیروهای انتحاری‌اش را از بین ببرند.
زنان معترض افغانستان تأکید کرده‌اند که «جهان نباید از مسئولیت‌های انسانی، سیاسی و حقوق بشری‌اش در قبال مردم و ساختارهای مشروع در افغانستان شانه خالی کند.»
آن‌ها گفته‌اند که «مردم افغانستان بازی‌های سیاسی و بی‌تفاوتی در قسمت حقوق و آزادی‌های شان را از سوی کشورهای منطقه و جهان فراموش نمی‌کنند.»
زنان معترض افغانستان پیش از این نیز تعامل با گروه طالبان را مورد انتقاد قرار داده و خواستار سرنگونی این گروه شده بودند
