نیمرخ
  • گزارش
  • هزار و یک‌ شب
  • گفت‌وگو
  • مقالات
  • ترجمه
  • پادکست
  • ستون‌ها
    • زنان و مهاجرت
    • نخستین‌ها
هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
EN
نیمرخ

نیکی هیلی درست می‌گوید؛ طالب تروریست!

  • نیمرخ
  • 29 دلو 1401
نیکی هیلی
Photo: Samuel Corum | The New York Times

در سال ۲۰۰۱ میلادی پس از حمله‌ی القاعده به برج‌های منهتن و پنتاگون، امریکا و متحدانش برای مبارزه با تروریسم بین‌المللی که رهبرانش در افغانستان بودند به این کشور حمله کردند.

هرچند اسامه بن لادن رهبر آن زمان القاعده جان به سلامت برد، اما افغانستان که تبدیل به لانه‌ی تروریستان شده بود، بستری برای یک نظام مشروع و متعارف در جهان شد. مردم افغانستان که همیشه قربانی سیاست قدرت‌های بزرگ بوده‌اند حداقل دو دهه فرصت یافتند تا در کشورشان که محل مناقشه بین‌المللی و منطقه‌ای بود، شاهد یک اجماع بین‌المللی باشند.صحبت از طرح مارشال و ایجاد یک دموکراسی نمونه در منطقه بود. این فرصت ۲۰ ساله هرچند که از سوی سیاستمداران افغانستان به خوبی استفاده نشد اما بیشتر مردم این کشور به درستی از آن استفاده کردند و تلاش نمودند به عنوان ملت متمدن درکنار سایر ملل جهان استعداد و ظرفیت خود را برای عضوی فعال از جامعه جهانی بودن نشان دهند.

در این میان، زنان و جوانان افغانستان، دو قشری بودند که با جدیت تمام برای ایجاد تغییر جدی در زندگی فردی و اجتماعی شان کمر بستند. با آنکه افغانستان هیچگاه شاهد آرامش واقعی و به تمام معنا نبود و همیشه سایه‌ی ترس جنگ و انفجار و انتحار در همه جای کشور وجود داشت، اما مردم افغانستان از بامداد تا دیروقت شب در تکاپو و تلاش بودند.دانشگاه‌های خصوصی که شمارشان به ده‌ها رسیده بود از صبح زود تا نیمه‌های شب باز بود، صدها رسانه‌ی سراسری و محلی توسط جوانان راه‌اندازی و فعال شده بود، شرکت‌ها و مشاغل کوچک و بزرگ در حال افزایش بود و بخش خصوصی اندک‌اندک پا می‌گرفت.

از آغاز دهه‌ دوم یعنی سال‌های ۲۰۱۰ تغییر رویکرد و تغییر روایت جهان از حضورش در افغانستان شروع شد.سیاستمداران کاخ سفید تعریف از تروریسم و مبارزه با آن را تغییر دادند. کم‌کم شروع کردند که تروریسم از دید امریکا القاعده بوده که بعد از کشته شدن رهبر آن دیگر از بین رفته است. کم‌کم طالبان در ادبیات رهبران جهان از چنبره‌ی تروریسم حذف شد. حامد کرزی به عنوان طرف افغانستان با جامعه بین‌المللی پا را از این هم فراتر گذاشت و گروهی را که هرروز با انفجار و انتحار مردم غیرنظامی را می‌کشتند و تأسیسات عامه را نابود می‌کردند، برادر خطاب کرد.

این روند با مذاکرات دوحه به اوج خود رسید و زلمی خلیلزاد به عنوان نماینده‌ی تام‌الاختیار امریکا با جا انداختن روایت«طالبان تغییر کرده است» زمینه را فراهم کرد تا در تمامی کشورهای منطقه فرش سرخ پذیرایی از طالبان پهن شود.سرانجام افغانستان دوباره به کام گروه ترویستی طالبان سقوط کرد.

طالبان تمام قد و مقتدر بازگشتند. پس از اندکی دادگاه‌های صحرایی را از سرگرفتند، زنان را مرحله به مرحله از کار، تحصیل، سفر و سرانجام حتا از تفریح و ورزش منع کردند. قتل‌های زنجیره‌ای افسران و سربازان نیروهای امنیتی، فعالان مدنی، زنان و خبرنگاران ادامه یافت و جهان نظاره کرد، محکوم کرد و ابراز نگرانی نمود. در این مدت به رغم این همه وحشت عریانی که طالبان به راه ‌انداخته‌اند رهبران جهان تعریف روشنی از گروهی که یک ملت را گروگان گرفته و یک رژیم کامل آپارتاید جنسیتی را استحکام بخشیده‌، نداشته‌اند. بلکه فقط گاهی چهره‌هایی مانند خلیلزاد که عامل اصلی این فاجعه هستند با توجیه اینکه «طالبان همه یکسان نیستند» تلاش کرده‌اند به جهان بگویند که شماری از طالبان نسبت به شمار دیگر کمتر طالب اند و جهان می‌تواند با تعامل به گروهی که کمتر طالب اند، طالبان تندرو را مهارکنند؛ چیزی که تجربه‌ی طالبان و تجربه‌ی نظام‌های توتالیتر در مجموع خلاف آن را ثابت کرده‌اند. تجربه‌ی جهانی نشان داده است که دیکتاتورها اصلاح نمی‌شوند، مگر اینکه برچیده شوند یا سقوط کنند.

در این میان نیکی هیلی، نماینده‌ی پیشین ایالات متحده امریکا در سازمان ملل متحد ضمن اعلام نامزدی خود برای ریاست جمهوری امریکا، طالبان را تروریست خوانده و به صراحت اعلام کرده است که افغانستان توسط تروریستان اداره می‌شود.هرچند ممکن است در مرحله‌ی کنونی این سخن به عنوان سخن فرد و نظر شخصی خیلی قابل توجه جهان و رسانه‌ها نباشد، اما واقعیت امر این است که هیلی به عنوان یک سیاستمدار زن زنگ خطر را به موقع برای جهان به صدا درآورده است.

واقعیت اکنون افغانستان بسیار بدتر از چیزی است که در گزارش‌های رسمی سازمان ملل بازتاب می‌یابد و یا هم به دست مقام‌های شورای امنیت این سازمان می‌رسد. واقعیت این است که تمامی گروه‌هایی که ابشخور مشترک اسلام سیاسی دارند و ایده‌ی «اتحاد امت مسلمه» از اندونیزی تا آناتولی را در سر می‌پرورانند دوباره در افغانستان فعال شده‌اند. داعش در حال سربازگیری است، القاعده در حال تجدید سازمان‌دهی است و گروه‌های دیگر مانند جنبش اسلامی ازبیکستان، تحریک طالبان پاکستان و چندین گروه تروریستی دیگر همزمان در افغانستان فعال شده و بار دیگر کشور ما را به لانه‌ی امن تروریست‌های بین‌المللی تبدیل کرده‌اند.

اظهارات صریح نیکی هیلی به عنوان یک زن و به عنوان نامزد بالقوه‌ی ریاست جمهوری امریکا، فرصت اندکی نیست؛ اکنون زمان آن است که زنان فعال افغانستان، جنبش‌های زنان و نهادهای مدنی و نیز مردانی که واقعا به برابری جنسیتی معتقدند، این فرصت را مغتنم بشمارند و جهان را وادار کنند که موضع شان در قبال گروه تروریستی طالبان را روشن کنند.

اکنون زمان آن است که زنان افغانستان به نیکی هیلی نامه بنویسند، اسناد و مدارک لازم را برای اثبات ادعای او در تروریست خواندن گروه طالبان بدستش برسانند و به عنوان قربانیان اصلی گروه طالبان به تروریست بودن طالبان در بلندترین سطح و بلندترین استیج بین‌المللی شهادت بدهند و با صدای بلند اعلام کنند که نیکی هیلی درست می‌گوید؛ بلی، طالبان یک گروه تروریستی است.

همچنان بخوانید

تعرض بر زنان، از مهمان‌خانه تا تشناب‌های زندان طالبان

تعرض بر زنان، از مهمان‌خانه تا تشناب‌های زندان طالبان

25 سنبله 1402
احمق‌های مفید

فعالان مدنی؛ ملاهای بریتانیایی در پی‌ سفیدنمایی گروه طالبان است

12 سنبله 1402
موضوعات مرتبط
کلمات کلیدی: گروه تروریستی طالبان
دیدگاه شما چیست؟

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

به دیگران بفرستید
Share on facebook
فیسبوک
Share on twitter
توییتر
Share on telegram
تلگرام
Share on whatsapp
واتساپ
پرخواننده‌ترین‌ها
کودک همسری
گوناگون

خاطرات عروس ۱۱ ساله

5 حوت 1401

قسمت دوم | بعد از «شب زفاف» تا هفت ماه با شوهرم همبستر نشدم. چون ترسیده بودم و شب زفاف برایم شبیه یک کابوس شده بود.تا آنجا که می‌توانم بگویم بدترین قسمت زندگیم آن شب بود.

بیشتر بخوانید
کودک همسری
هزار و یک شب

خاطرات عروس 11 ساله

5 حوت 1401

قسمت اول‌ |‌ روزی که عروس شدم هنوز به بلوغ نرسیده بودم. پوشیدن پیراهن «خال سفید» و چادر سبز گلدار مرا از بقیه متفاوت نشان می‌داد، به همین خاطر حس غرور داشتم و خود را از همه برتر...

بیشتر بخوانید
تعرض بر زنان، از مهمان‌خانه تا تشناب‌های زندان طالبان
گزارش

تعرض بر زنان، از مهمان‌خانه تا تشناب‌های زندان طالبان

25 سنبله 1402

یادآوری این تجارب وحشت‌ناک، چنان دردِ آکنده از شرم را در وجود قربانیان تازه می‌سازد که اغلب در مقامِ پاسخ نفس‌شان به شماره می‌افتد و زبان‌شان از چرخش باز می‌ماند. 

بیشتر بخوانید
هبوط در تاریکی
هزار و یک شب

هبوط در تاریکی؛ روایت دردناکِ مینه از کودکی تا بزرگ‌سالی

30 سنبله 1402

مینه (مستعار) دختری ۲۸ساله است که خاطرات زنده‌گی‌اش از کودکی تا بزرگ‌سالی، چیزی جز پژواکِ درد و مظلومیت نیست. او از کودکی، مورد سوءاستفادۀ جنسی شوهرعمه‌اش قرار می‌گیرد و این اتفاق، سرآغازی برای سقوط ممتدِ...

بیشتر بخوانید
به دنبال نور در گوشه‌های تاریک زنده‌گی
گوناگون

به دنبال نور در گوشه‌های تاریک زنده‌گی

27 سنبله 1402

از دور به او نزدیک شدم. چهره‌اش آشنا به نظر می‌رسید اما باورم نمی‌شد چنین تصادفی با او روبه‌رو شوم. 

بیشتر بخوانید
Nimrokh Logo

نیمرخ رسانه‌‌ی آزاد است که با نگاه ویژه به تحلیل بررسی و بازنمایی مسایل زنان می‌پردازد. نیمرخ صدای اعتراض و پرسش زنان است.

  • درباره نیمرخ
  • تماس با ما
  • شرایط همکاری
Facebook Twitter Youtube Instagram Telegram Whatsapp
نسخه پی دی اف

بایگانی

نمایش
دانلود
بایگانی

2022 نیمرخ – بازنشر مطالب نیمرخ فقط با ذکر کامل منبع مجاز است.

هیچ نتیجه‌ای یافت نشد
نمایش همه‌ی نتایج
  • گزارش
  • هزار و یک‌ شب
  • گفت‌وگو
  • مقالات
  • ترجمه
  • پادکست
  • ستون‌ها
    • زنان و مهاجرت
    • نخستین‌ها
EN