اولین شهردار زن در افغانستان در رقابت با چهار مرد، به این سمت گماشته شد؛ اما حکومت دو ماه پس از آنکه او کارش را آغاز کرد، رسما او را به عنوان شهردار اعلام نمود.
عذرا جعفری، در ماه عقرب سال 1387 خورشیدی به عنوان شهردار شهر نیلی در ولایت دور افتاده و محروم دایکندی تعیین شد؛ اولین زنی که در تاریخ افغانستان به این سمت گماشته شد.
او به نیمرخ گفت، دو ماه از آغاز به کارش گذشت تا حکومت مطمئن شود که من مصمم به ادامه‌ی کار به عنوان شهردار هستم و پس از آن بود که رسما مرا به عنوان شهردار شهر نیلی اعلام کرد.
خانم جعفری در ماه جدی سال 1356 خورشیدی در یک خانواده‌ی زراعت‌پیشه در ولسوالی لعل و سرجنگل ولایت غور متولد شده و دوره‌ی مکتب را در شهر مشهد ایران به پایان رسانده است.
او در ایران دو بار به دانشگاه‌های شهر کرد و شهر بیرجند آن کشور در رشته‌های قابلگی و پرستاری، پذیرفته شد، اما به دلیل شماری از مشکلات نتوانست تحصیل خود را ادامه دهد.
خانم جعفری در آن سال‌ها، مدیریت یک مکتب خودگران برای کودکان مهاجر در مشهد را به عهده گرفت و همراه با یکی از همکارانش، کتاب جغرافیای افغانستان را برای آشنایی کودکان مهاجر با جغرافیای افغانستان نوشت و آن را در مکتب خود تدریس می‌کرد. در این مکتب بیش از 1200 کودک مهاجر درس می‌خواندند که شماری از آن‌ها در سال‌های بعد در بهترین دانشگاه‌های دنیا پذیرفته شدند.
او در سال 1382 خورشیدی به دعوت «مؤسسه‌ی صلح سوئیس» برای شرکت در «کنفرانس صلح سوئیس» به کابل آمد و پس از آن برای همیشه به افغانستان بازگشت.
خانم جعفری پس از بازگشت به کابل، در سال 2004 میلادی در امتحان کانکور شرکت کرد و در رشته‌ی قابلگی در انستیتوت صحی کابل، که بعدا به انستیتوت علوم صحی غضنفر تغییر نام یافت، کامیاب شد و در سال 2006 سند فراغت از این انستیتوت را به دست آورد.
او همزمان با تحصیل، در شفاخانههای ملالی و رابعه بلخی کار می‌کرد و با «مؤسسه‌ی حقوق بشر و دموکراسی افغانستان» نیز همکاری داشت و کتاب آموزشی «من یک زن کارگر هستم» را در مورد حق کار زنان برای این مؤسسه نوشت.
او همچنین یک دوره‌ی کوتاه تحصیلی در مورد رهبری و مدیریت را در سال 2010 میلادی در کالج برین مار (Bryn Mawr College) فلادلفیای آمریکا و دو فیلوشیپ جداگانه را در سال‌های 2015 و 2016 میلادی در «مرکز عدم خشونت و مطالعه‌ی صلح» دانشگاه رود آیلند (University of Rhode Island) آمریکا گذرانده است.
خانم جعفری قبل از این‌که به عنوان شهردار شهر نیلی تعیین شود، به عنوان عضو لویه جرگه اضطراری، همکار دارالانشای تدوین و تدقیق قانون اساسی، عضو هیأت نظر سنجی در مورد قانون اساسی از مهاجران در ایران، عضو لویه جرگه تسوید و تصویب قانون اساسی و منشی یکی از کمیته‌های این لویه جرگه و عضو لویه جرگه صلح افغانستان و پاکستان، فعالیت کرده بود.
در سال 1387 خورشیدی، پس از آنکه حکومت نتوانست مطابق قانون اساسی انتخابات شهرداری‌ها را برگزار کند، اداره مستقل ارگان‌های محلی، فهرست نامزدان شهرداری‌های مختلف را تهیه و پس از بررسی در چند کمیته به رئیس جمهور کرزی فرستاد تا حکم تقرری آن‌ها را امضا کند. آن فهرست شامل 64 نفر بود که نام عذرا جعفری به عنوان تنها زن در آن درج شده بود.
خانم جعفری به نیمرخ گفت که فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی او در دوره‌ی مهاجرت در ایران و سپس فعالیت‌هایی که در کابل داشت، به او کمک نمود تا بدون وابستگی سیاسی و حزبی، به عنوان شهردار شهر نیلی انتخاب شود.
او گفت که برای پذیرفتن این پست که یک شغل صد در صد مردانه پنداشته می‌شد، با چالش‌های زیادی مواجه بود و اولین چالش این بود که باید «ابتدا خودم را به خودم ثابت می‌کردم و بعد به خانواده‌ی نگران از دیدگاه زن‌ستیزانه‌ی مردم و سپس به جامعه‌ی مردسالار که تنها نقشی که برای زنان قائل بودند خانه‌داری و در بالاترین سطح آن معلمی و یا طبابت فقط برای زنان بود.»
به گفته‌ی خانم جعفری، دومین چالش بر سر راه او «دولت‌مردان متعصب بود که زن را به عنوان برده کاری و جنسیتی می‌دانستند» و او باید با چنین نگاهی مبارزه و از آن عبور می‌کرد.
او گفت، زمانی که برای اولین‌بار به عنوان شهردار وارد شهر نیلی شد، نه تنها مردم، که حتا والی آن ولایت که نماینده‌ی حکومت بود، حضورش را جدی نگرفت و تنها حوا رضایی، رئیس امور زنان آن ولایت به استقبالش آمد.
خانم جعفری می‌گوید در روزهایی که او کارش را به عنوان شهردار در شهر نیلی آغاز کرد، عمق عدم باورمندی مردم به زنان به حدی بود که او پس از همراهی یک گروه از انجینیران یک شرکت خارجی در داخل شهر کهنه نیلی و سرک‌های اطراف آن، از سوی یکی از بزرگان محلی مورد تهدید قرار گرفت.
او افزود که این بزرگ محلی به دفتر کارم آمد و با عصانیت گفت که «ما از تو پروژه و کار نیاز نداریم، تو یک زن مسلمان و یک دختر هزاره هستی، عفت و پاکدامنی خود را حفظ کن و بس؛ در غیر آن از دست همین مردم کشته می‌شوی.»
به گفته خانم جعفری، آهسته‌آهسته نگاه مردم به کار و فعالیت او به عنوان یک زن تغییر کرد و حدود سه ماه بعد، همان بزرگ محلی دوباره به سراغش آمد و پس از قدردانی گفت که «شیر مادر حلالت» و افزود که «نصف تلاش تو را که یک زن هستی، اگر رئیسان سایر ادارات انجام می‌دادند، این ولایت گلستان شده بود، از امروز من همکار و همراه شهرداری هستم.»
خانم جعفری تا ماه قوس سال 1392 خورشیدی به عنوان شهردار شهر نیلی کار کرد و پس از استعفا از این سمت به آمریکا رفت و اکنون در یکی از بانک‌های خصوصی آن کشور کارمند تمام وقت است و در کنار آن به عنوان سخنران و تحلیلگر مسائل زنان در دانشگاه‌ها، رسانه‌ها و مراکز تحقیقاتی سخنرانی می‌کند و تلاش می‌کند در مورد وضعیت زنان افغانستان آگاهی‌دهی کند.
خانم جعفری در سال 1383 ازدواج کرده است و مادر یک دختر است که اکنون سال آخر دوره‌ی مکتب را می‌گذراند.
